Dag 63

Vrijdag 15 juni 2018. Van Madonna dei Fornelli naar Monte di Fò. 22 km.

Na een paar dikke zoenen die we bij ons afscheid van onze gastvrouw kregen zwaaide Elize ons om half 8 uit. De deur was nog niet dicht of het klimmen begon al. Oei, dat viel niet mee om met koude spieren steil omhoog te moeten. In 30 min. waren we al 120 m gestegen. We kwamen oudere mensen tegen 2 vrouwen en 1 man, zij hielden ons aan en begonnen te klappen, ze hadden gisteravond beneden in het dorp gehoord dat er Nederlanders onderweg waren naar Rome. 😃
Na de eerste klim kregen we het iets makkelijker, de weg ging wat geleidelijker omhoog, we hoopten dat het zo zou blijven. Gelukkig wisten we toen nog niet wat de dag ons zou brengen. Redelijk makkelijk komen we om 9.00 aan bij het gehucht Pia de Balestra. In een enorme hoop versnipperd dennenhout zit broei en de dampen ruiken naar de sauna.
Even later stopt de asfaltweg, een keuze is er niet, we moeten omhoog via een modderig stenen pad. We gingen 120 m omhoog naar de 1190 m. Nu was het zaak om goed op te letten waar we onze voeten neerzetten want door de regen van gisteren was het pad spekglad. En zo bleef het maar doorgaan, voetje voor voetje met een snelheid van amper 2 km per uur. Dan, na bijna 3 uur schuifelen vinden we een bankje en gaan even zitten om wat te drinken en te eten. Lopend lukt dit niet omdat we de stokken bij iedere stap nodig hebben. Na een kwartiertje toch maar weer verder. We volgen de route, deze is goed aangegeven, via rood-witte aanwijzingen. Gelukkig is de temperatuur goed, de wind is soms zelfs fris. We lopen langs een mooi bergmeer. Even later lopen we op 1170 m hoogte. Om 12.00 uur hebben we de laatste van de drie bergen van vandaag gehad. De steile paden over de verschillende bergen die we passeerden waren moeilijk begaanbaar. Modder, keien, paden met veel klei en diepe waterplassen en diepe sporen maakten deze dag zwaar. Het weer was prima, lekker windje en niet te warm. De uitzichten waren spectaculair zodat we, als we even moesten bijkomen, er genoeg viel te genieten.
Om 12:30 kwamen we dan toch uiteindelijk uit bij een asfaltweg. Deze konden we een half uur volgen naar de camping in Monte Di Fo. Bij Passo die Futo passeerden we een muur met een groot plakkaat van de Mille Miglia. Aan deze rally, vroeger een race, heeft onze onlangs overleden zwager Jan vaak meegedaan samen met zijn vriend Albert. Ook dit jaar had hij mee willen doen en zouden we elkaar hier in Italië ontmoeten. Het heeft niet meer zo mogen zijn.
Bij de camping kregen we een mooi huisje toegewezen met alles erop en eraan. Na uitgerust te hebben zochten we rond half 5 het restaurant op, beneden op de camping. Daar zat de hele Italiaanse wandelgroep op het terras aan een biertje. Zij waren net gearriveerd, toen ze ons zagen aanlopen kregen we net als gisteren van hen weer een applaus. Je zou er verlegen van worden. 😉
Na wat ervaringen te hebben uitgewisseld en wat foto’s van elkaar hebben bekeken van de barre tocht gingen zij hun huisjes zoeken en bleven wij op het terras wat drinken. Al gauw kregen we contact met een Nederlands stel, Peer en Sabine uit Den Bosch die vandaag hier met de auto gearriveerd zijn. Met hen hebben we hele gezellige uurtjes gehad en omdat we niet uitgepraat raakten hebben we ook maar met elkaar gegeten in het leuke restaurant op de camping. Gezelligheid kent geen tijd maar om 22.15 toch maar, na adressen te hebben uitgewisseld, naar ons huisje gegaan. Peer en Sabine blijven hier nog een paar dagen maar wij trekken morgen onze wandelschoenen weer aan. Het was een zware maar prachtige dag.

Belle fine settimana.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog