Dag 39

Vrijdag 11 mei 2018. Van Zams naar Prutz. 21 km.

Het eerste wat we deden was naar buiten kijken want de voorspellingen waren niet zo goed. Gelukkig viel het erg mee, gewoon wat we gewend zijn. Helder en droog😃. Hadden we ons voor niets ongerust gemaakt.
Rond 8.00 uur lekker rustig ontbeten, we hadden de tijd, vandaag maar 16 km voor de boeg (dachten we). Om 9.00 uur eerst een pracht van een stempel gehaald bij de administratie van de kerk. Veel pensions hebben ook stempels maar die hebben we liever niet, dat zijn grote reclamestempels met naam en adres. Bij de administratie van de kerk hebben ze vaak afbeeldingen van een patroonheilige of van de kerk zelf, veel mooier!
Daarna nog wat voor de lunch gehaald in de supermarkt en toen op stap naar het doel van vandaag, Prutz.
Al gauw waren we het dorp uit via een tunnel onder veel spoorbanen door. We liepen op het trottoir behoorlijk omhoog en in de diepte zagen we het spoor waar we net onderdoor waren gegaan. Iets later passeerden we een skilift in ruste. Kort daarop kwamen we in het leuke stadje Landeck aan. Op een hoek van een smal straatje dronken we koffie bij een Bäckerei/konditorei. De jonge vrouw, Petra, die ons bediende wandelde zelf ook veel en vond ons plan om naar Rome te lopen helemaal geweldig. Gelukkig was het rustig in de winkel en ze vroeg honderd uit. Ook vroeg ze om een berichtje als we Rome hadden gehaald. Als presentje gaf ze ons allebei een tablet eigen geproduceerde chocolade mee, mmm.
Door het smalle straatje en stukje centrum staken we de rivier de Inn over via een brug en liepen over een mooi pad. De bomen zorgden voor een beetje schaduw en dat konden we wel gebruiken want de zon scheen buiten verwachting ook vandaag weer uitbundig.
De woest stromende Inn kwam steeds lager te liggen omdat wij behoorlijk omhoog gingen. En zo wisselden het stijgen en dalen op dit mooie pad elkaar af tot we in het dorpje Urgen aankwamen. Hier staan prachtige grote huizen maar er
is geen mens te zien. Buiten het dorp staat een bank en tijdens onze lunch genieten we van het uitzicht. Aan de ene kant de Inn en de andere kant de bergen en het lijkt wel of de huizen erop geplakt zijn.
We zaten heerlijk en allebei hadden we nog langer willen blijven zitten maar ...
Hup, overeind maar weer. We liepen nog maar kort toen een fietser ons inhaalde en meteen daarna afstapte om op ons te wachten. Dit bleek Rob uit Haarlem te zijn. Hij zag aan ons vlaggetje dat we landgenoten waren. Rob is op Koningsdag op de fiets vertrokken naar Rome. Na even gezellig gepraat te hebben stapte hij weer op de trappers op weg naar het St.Pietersplein.
Iets later staken we de Inn weer over via zo’n leuke brug met een dak en liepen op een drukke weg zonder fietspad. Het autoverkeer raast langs je en dat is op zijn zachtst gezegd niet leuk. Gelukkig, na een km konden we rechts afslaan over de Inn en de mooie route vervolgen.
En toen... stopte er weer een fietser, Hans uit Nunspeet. Hij is ook op weg naar Rome. Hij had ook koffie gedronken bij Petra in Landeck en had daar gehoord dat er een stel lopend op weg was naar Rome. Ook met Hans hebben we even gezellig gekletst. Hij vertelde dat hij het op de fiets al een heel eind vond en het toch wel heel speciaal vond dat wij lopend onderweg waren. Het was voor hem al de tweede keer dat hij naar Rome ging. Ook vertelde hij dat Petra van de konditorei het een Nederlandse dag vond en Hans had ook chocolade meegekregen. Nadat we wat gegevens hadden uitgewisseld stapte hij toch ook maar weer op het zadel en liet ons verder lopen. 😉 Super leuk zo onverwachts een paar fietsers te spreken met ook het doel Rome te bereiken.
Op de route verder naar Prutz staken we nog verschillende keren de Inn over en bleven op mooie paden lopen.
Later en na meer kilometers dan gedacht kwamen we in Prutz aan. We liepen een ommetje over een wat saai ogende camping waar toch al aardig wat caravans stonden, ook Nederlandse.
Wij liepen rechtstreeks naar ons logeeradres, Haus Marianne waar we heel hartelijk werden ontvangen. Marianne had ons veel eerder verwacht omdat ze dacht dat we op de fiets kwamen. We kregen een mooie ruime hoekkamer met aan beide zijden een balkon met geraniums, (zitten we er toch nog achter.)😃
Ook had ze een biertje voor ons en dit hebben we in de zon, op het balkon opgedronken na geproost te hebben op deze alweer mooie dag.

Warme Grüsse.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog