Dag 16

Woensdag 18 april 2018. Van Höchst im Odenwald naar Miltenberg. 30 km

Van Sophie, de jonge hoteliëre kregen we een prima ontbijt, een stempel in ons pelgrimspaspoort en korting omdat we niet via Booking.com hadden geboekt.
Daarna op pad via een sprookjesroute direct buiten het dorp. In het bos veel bekende taferelen van Sneeuwwitje en zo.
Vervolgens via een stukje langs de weg de landerijen in. We liepen een prachtig stuk
over de ruime akkers en velden.
Maar het werd pittiger. Klimmen en dalen was in het begin niet zo heftig maar wel het modderige pad dat we volgden. Een keer zelfs zo erg dat een schoen van Jan bijna helemaal in de bagger verdween.
Na twee uur hadden we nog maar acht km afgelegd en waren toe aan rust. Bij gebrek aan een bankje, op een boomstronk. Tijd voor het stuk pizza dat we de avond ervoor hadden overgehouden en ingepakt meekregen. Smaakte prima. Daarna verder, weer veel klimmen en dalen en weer erg veel blubber. Soms moesten we omtrekkende bewegingen maken waarbij we in de takken verstrikt raakten. We schoten niet op en hebben urenlang geen levend wezen gezien. Maar we realiseren ons dat we blij mogen zijn dat het de laatste weken niet geregend heeft.
Toen we eindelijk in een dorpje aankwamen stond er een man bij zijn garage en we vroegen hem onze waterflessen te vullen. Dat wilde hij graag doen en hij bood ons ook koffie aan. Hij ging naar binnen en wij bleven buiten wachten. Een tijdje later kwam hij terug met volle flessen maar met de mededeling dat ze geen koffie in huis hadden. Die arme man, zijn vrouw zat in bad en duldde duidelijk geen bezoek. 😂
Aan de start dachten we dat deze dag 25 km zou zijn maar door de grote wegen te vermijden kwamen we gaandeweg in de buurt van de dertig waarbij dan onderweg geen gelegenheid ergens te zitten en iets te gebruiken. We komen in stillere gebieden. Op 28 km eindelijk een ruim terras, we moesten toen nog maar 2.5 km maar konden de pauze nog goed gebruiken. Daar hebben we een heerlijk biertje gehad, heeft Truus bijna een tukkie gedaan en kon Jan aan de blog arbeiten. Binnen in het restaurant zaten zeven dames te spelen op hun “have”, mooie zachte klanken die op het terras net te horen waren.
Later nog een soepje en toen waren we helemaal klaar voor de eindsprint naar ons hotel. Bij een super wat fruit en yoghurt gekocht, alvast voor bij de lunch morgen. Om bij ons hotel te komen liepen we door het centrum. Wat is Miltenberg een mooi en gezellig stadje! Bij de VVV konden we een stempel krijgen. We moeten bij de Paus immers bewijzen dat we de hele route hebben afgelegd. Het hotel waar we slapen staat ook in het centrum, is oud maar schoon en gezellig. Veel leuke winkeltjes, terrasjes en restaurantjes in de buurt. We hebben er een uitgezocht met een dagmenu. Nou dat was lachen. We dachten dat we een soort hamburger zouden krijgen maar we schrokken ons een hoedje toen de ober met de borden kwam aanzetten. De hamburger bleek een soort halve varkenspoot te zijn 🤭. Heerlijk met zuurkool, sla en twee soorten aardappeltjes. De ober gaf met trots aan dat we in het Beierse land waren aangekomen.
Daarna nog even de hotels regelen voor de komende dagen. De route was vandaag best zwaar door de afstand, de modderpaden en het stijgen en dalen. Truus vindt 30 km teveel en daarom moeten we weer puzzelen om de etappes in te korten.
Geniet lekker van het mooie weer en jullie horen weer van ons.
Mooie dag allemaal.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog