Dag 55

Donderdag 7 juni 2018. Van Verona naar Ronco all’Adige. 26 km.

De voorspellingen was warm weer en daarom waren we al vroeg weg. Het ontbijt konden we zelf regelen in de keuken en bij de slager tegenover hadden we beleg gehaald en bij de bakker lekkere broodjes voor de lunch.
We liepen de stad uit via een poort en een tijdje langs een brede drukke verkeersweg waarop in de vroege ochtend veel verkeer de stad binnenreed. Na een paar kilometer konden we gelukkig van deze weg af en liepen we in een voorstadje. Beetje vroeg maar toch maar een eerste kop koffie. Je weet maar nooit of je nog iets tegenkomt nietwaar?
Na de koffiestop moesten we even later door een tunnel onder het spoor door en liepen we tussen een geluidsscherm aan de ene en een hoge muur aan de andere kant. Helemaal niet leuk. Bijna aan het eind zag Truus een poort in de muur met een mooi gebouw erachter. Ze vroeg zich af wat dat was. Bij de receptie aan de poort verscheen een kloosterzuster in het wit maar communicatie was moeilijk. Daarop haalde ze een vrouw die we duidelijk konden maken dat we graag een stempel voor ons paspoort wilden. We moesten meekomen naar het klooster. De vraag werd voorgelegd aan een andere zuster maar die begreep er niets van. Uiteindelijk stonden er drie of vier te overleggen over hoe nu verder. Op uitnodiging van de zusters gingen we het klooster in en werd (denken we) moeder overste erbij gehaald. Zij sprak wat Engels en begreep wat we wilden. Ze nam onze paspoorten mee naar haar kantoor, en plaatste de stempels. We zijn blij dat we een bijzondere stempel rijker zijn. Daarna namen ze ons mee naar een gezelschapsruimte en kregen we koffie aangeboden. We lieten hen wat foto’s zien van onze reis, moeder-overste diende als tolk. De zusters reageerden erg enthousiast en wij vonden hun gastvrijheid erg bijzonder. De hoofdzuster vertelde dat er 150 zusters in dit klooster wonen en dat het ook diende als verzorgings/ziekenhuis voor oude en zieke kloosterlingen.
Na uitvoerig afscheid van het groepje zusters binnen en de zuster aan de poort vervolgden we onze weg. We liepen nu op een rustige B-weg weg en voelden dat het nog warmer werd. De route was makkelijk te volgen het was n.l. een lange weg. We passeerden kleine dorpjes. Voor het stadje Zevio loopt een kanaal met een dijk erlangs, langs onze weg. Om wat wind te vangen gingen we op de dijk lopen. Later staken we het kanaal over en kozen we toch weer, ook al was het verboden, om op de dijk te lopen. Later lieten we de dijk links liggen en gingen een fietspad op. Een mooi pad met aan weerszijden prachtige bermen met veel vlinders. Mooi maar het liep warmer, elk briesje was meer dan welkom.
We hebben op de dijk nog eens achterom gekeken en realiseerden ons dat de bergen ruim achter ons liggen. Het is hier gewoon vlak, het is net of we in de buurt van Obdam lopen.
Tegen twaalf uur kwamen we gelukkig aan in Zevio, we waren echt toe aan een rust. Het is een mooi stadje met een soort stadspoort in een gracht. Op een groot plein was een terrasje waar we onze lunchpauze hebben gehouden. We zaten heerlijk koel daar en na een Fanta smaakte het glas koude melk ook heerlijk. Toen we net weer op weg waren kwam een man ons achterna met Truus haar waterflessen, ze had ze na het vullen in de toilletruimte laten staan. Het resterende stuk van ongeveer tien km liepen we grotendeels langs de Adige. Om 16.00 uur kwamen we doodmoe en verhit aan in Ronco all’Adige maar we zijn wel weer 26 km dichter bij Rome. We hebben deze dag kennis gemaakt met de Po-vlakte. Het viel ons, na wat we gehoord hadden, niet tegen maar om nu nog 6 of 7 dagen in deze warmte van 30 graden en meer op de Po-vlakte te lopen zonder enige bescherming voor de zon? Gelukkig heeft de hotelkamer airco en konden we direct ons vochttekort aanzuiveren met een heerlijk biertje/Radler. Om 19.00 uur waren we wel uitgerust en zijn nog even naar de supermarkt gegaan voor wat boodschapjes. Om 20.00 uur kunnen we hier pas eten, dat is voor ons aan de late kant. Het voordeel is dat de blog nu bijna klaar is.
Morgen willen we vroeg starten om de warmte voor te zijn. Gelukkig staat hier het ontbijt morgen wel vroeg klaar en wel om 6.00 uur. We zijn dan zeker in de ontbijtzaal te vinden.
Arrivederci.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog