Vandaag zijn we met de fiets op pad geweest. Helmen op en de donsjas aan want er waait een frisse wind. Vanuit het dorpje hier richting San Miguel de Cabo de Gata. Daar ben je aan het strand en we bogen af naar het zuiden voor de flamingo’s en de zoutpannen. Je rijdt over een soort schiereiland met rechts onafgebroken stranden, zonder mensen nu en links dor landschap met op de achtergrond een meer. Die dorheid hier maakt het apart. Bijna geen boom te zien, hier en daar een armtierige stuik. Na enkele kilometers kwamen we bij het plaatsje La Almadraba de Monteleva. Nou het is meer Almadrama in deze periode. Geen kip te zien buiten. Piepkleine huisjes met ernaast een zoutfabriek met een grote bergen zout. Zomers zal het hier druk zijn want er zijn veel barretjes en restaurantjes. Misschien dan wel gezellig maar nu doods en verlaten.
Op de terugrit hebben we een natuurpad naast het meer genomen. Althans op een paar honderd meter afstand. Vanaf dit pad waren er paadjes naar vogelspotplaatsen van waaruit je een mooi zicht hebt op de honderden flamingo’s in het meer.
Verder op het pad veranderde de ondergrond in erg mul zand zodat we de weg weer op moesten zoeken.
In het stadje San Miguel bruiste het ook nog niet maar we vonden er wel een bakker voor een lekker warm stokbrood. Dus snel terug naar de camper voor een fijne lunch. Via Google Maps vonden we de binnendoorroute waarop Maria van de receptie ons gisteren had gewezen. Ongeveer 2,5 km. En ja, we trappen er steeds weer in. Het werd een barre tocht. Direct na de bebouwde kom kwamen we op een ongelijkmatige zandweg die al snel ook nog wat drassiger werd. Natuurlijk door de regen van vannacht. We dachten dat het wel zou lukken via de kanten over de al platgereden heideplanten. Nou niet dus. We kwamen in een soort klei terecht waar menig boetseerder een moord voor zou doen maar wij kregen onze wielen niet meer rond met kilo’s van die bagger tussen onze spatborden en aan onze schoenen. Als we de ergste hoeveelheid weg hadden gehaald konden we weer 10-20 meter lopen en dat zaten de wielen weer vast.
Ik denk dat dat rotstukje ons driekwartier heeft gekost. Er waren nog twee mannen nota bene op mountainbikes die dezelfde problemen hadden.
Aangekomen bij de camper hebben we geluncht met het inmiddels afgekoelde broodje en zijn vervolgens naar de wasstraat gereden. Met de hogedrukspuit werden de fietsen weer gangbaar.
De rest van de middag hebben we rustig aan gedaan en een wat meer gedetailleerde planning gemaakt voor de komende dagen. We denken hier nog wat rond te reizen en dan rustig aan richting Barcelona te trekken. Het wordt een reis met meer dan alleen Andalusië.
We kregen weer leuke reacties en mooie tips en gaan waarschijnlijk naar Valencia Henk. En, Nelleke, we weten al dat de fietspaden in Nederland beter zijn. 😊

Buenas noches.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog