Dag 36

Dinsdag 8 mei 2018. Van Ehenbichl naar Lermoos. 23 km.

Na de gezellige avond kwam het nu goed uit dat we pas om 8.00 uur konden ontbijten in ons pension. Wat zijn we verwend met dit ontbijt en zoals zo vaak mochten we deze keer onze lunch ook meenemen. Dat is super want dan hoeven we niet eerst naar de winkel. Toen we startklaar waren werden we door onze gastheer Gerd, over zijn land, een kortere weg naar de route geleid. Achter op het land stond een oude, door water aangedreven molen waar vroeger graan werd vermalen.
Door het gezellige gesprek tijdens en na het ontbijt gingen we laat op pad. Het was al negen uur geweest. Ons pad ging direct al vrij heftig omhoog en na ongeveer een half uur kwamen we aan bij de grote hangbrug. Dat wilden we wel eens meemaken. Op tientallen meters hoogte over een afstand van 500 meter over het dal lopen. Toen we beter informeerden bleek dat we vanaf het punt waar we stonden 25 minuten omhoog moesten lopen, gerekend zonder bepakking, dan 5 minuten heen en 5 minuten terug over de brug en dan weer 25 minuten naar beneden. Dat vonden toch wat veel en dan zouden we erg laat arriveren. Dus er maar onderdoor en op tempo verder. Even later zakte het tempo weer door hellingen van, volgens een bord, 14%. Tjonge dat is toch iedere keer weer hard werken om die pukkels op te komen. Boven bij de weg aangekomen stond een gezellig restaurantje waar we even op adem konden komen onder het genot van een kop koffie. Ook hebben we daar de Toeristeninfo in Lermoos gebeld voor een onderkomen voor vanavond. Het aardige meisje van dat buro heeft een lijstje met adressen, prijzen en telefoonnummers gemaild zodat we op ons gemak een konden uitzoeken en meteen maar gebeld. Toen weer in de benen, het liep lekker en we schoten flink op. Genieten van die prachtige weilanden vol met kleurige bloemen. Het lijken wel geel-groene tapijten met hoge bergen op de achtergrond. Rond de middag stopten we bij een kabelbaanstation waar we op een bankje, in de zon en uit de wind een broodje aten.
Toen we weer vertrokken ontdekte Jan dat hij z’n stokken niet meer bij zich had. Die moesten nog in pension Waldrast liggen. Een telefoontje naar onze gastheer Gerd, bevestigde dat. Het plan was met de bus terug te gaan om ze te halen maar daar wilde Gerd niets van weten, hij kwam ze brengen. Hij noemde de naam van een supermarkt in de plaats waar we waren als trefpunt en het toeval wilde dat we daar net langsliepen. Een halfuurtje later was alles al weer geregeld en vertrok Gerd met een aardigheidje dat we in de winkel “voor alle moeite” hadden gekocht.
Door voor de laatste 8 km. Boven de bergen verschenen donkere wolken schuin voor ons. En even later voelden we druppels, dikke druppels maar gelukkig niet zo veel. De regenjassen moesten wel aan maar het bleef bij dikke druppels.
Om goed 15:00 uur waren we bij ons pension. Eerst even lekker, in de intussen weer uitbundig schijnende zon, gezeten op ons balkon. Lermoos is een echt skistadje, maar nu, net na het seizoen was het zo ongeveer uitgestorven. Veel zaken en restaurants zijn gesloten. We konden kiezen uit één restaurant en daar hadden we niet zoveel zin in. Gelukkig was er een supermarkt en konden we een soort diner bij elkaar sprokkelen dat we op de kamer opgegeten hebben.
Nog even t.v. gekeken en lekker vroeg onder de wol. Morgen hebben we een zware dag voor de boeg, een echte bergetappe, hoe dat gaat, dat horen jullie morgen weer.

Wiedersehen.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog