Dag 3

Donderdag 5 april 2018. Van Meerbusch naar Dormagen. Ca 22 km.

Bij onze Dachgeberfamilie werden we gisteravond gastvrij onthaald. Een groot huis waar we een eigen kamer kregen met badkamer. De hond kon niet erg aan ons wennen en blafte nogal. Andrea en Matthias zijn zelf ook fervent wandelaar. Zij doen hoofdzakelijk meerdaagse tochten in Engeland en Schotland met hondje mee.
We kregen nog een nuttig advies nl. onze route via de Rijn door Düsseldorf te laten lopen. Beter dan onze geplande via Neuss. Vanmorgen vergezelde Andrea ons en zette ons af op de rijndijk.
Ruim twee uur liepen we langs de Rijn. Aan onze linker hand veel speel/sport en zwemgegenheden, de andere kant prachtige huizen. Links en rechts kijkend was een prima therapie voor mijn beetje stijve nek, oorzaak rugzak.
We liepen over de imposante Kniebrücke Düsseldorf in. Deze brug is genoemd naar de vorm van het stadsdeel dat door de Rijn is omgeven. Halverwege dit stadsdeel een Bäckerei voor een koffiestop. Daar zijn we rond een uur of elf echt aan toe.
Verder op de route komen we langs de St. Peterkerk. We zagen dat de deur open stond en gingen een stempel voor ons paspoort halen. Terwijl een dame op het secretariaat deze plaatste ging Truus een kaarsje branden voor een zieke zwager en vriendin.
Later verlieten we de stad via de Fleherbrücke en toen begaf de gps het. Verder op ons gevoel gelopen en gelukkig klopte dat. Later kwam het gps-signaal terug maar niet erg constant.
Op de dijken langs de Rijn werd het kouder door de gure wind, gelukkig meestal schuin achter. In Uedesheim liepen we langs een stel werkers die met glasvezelkabel aan de gang waren. Het bleken mannen uit Den Bosch die elke dag op en neer reden voor hun klus. Ca. 160 km enkele reis. Na een korte pauze bij alweer een prima Bäckerei waren we klaar voor de laatste etappe.
Een Bäckerei is hier een soort lunchroom.
Ze hebben uiteraard broodjes maar ook koffie en taart. Verder prima zitgelegenheid om bij te tanken.
Op vijf kilometer voor het eind liepen we vast op werkzaamheden waarbij de weg was afgesloten. Het eerste stuk zijn we gewoon doorgelopen alsof onze neus bloedde. Maar een stuk verder werd dat te riskant zodat we om moesten lopen via het industriegebied ernaast. We kregen een telefoontje van onze gastheer die benieuwd was wanneer hij ons kon verwachten. Erg attent, anders hadden wij ons gemeld.
Gelukkig niet te ver om hoeven lopen.
Aangekomen in Dormagen, zo rond half vijf heerlijk in een gezellige winkelbuurt een eethuisje gevonden waar de maaltijdsoep, het bier en gigantische Turkse pizza heerlijk smaakten. Uitgerust begonnen we aan de laatste twee km naar ons gastgezin. Hier werden we weer gastvrij ontvangen en na de koffie werden we naar “onze” slaapkamer gebracht die zo groot was als een zwembad. Er was ook echt een zwembad geweest. Het water was er gelukkig uit en de zaal wordt nu gebruikt als hobbyruimte. Het bed in een hoekje is prima en we gaan nu lekker slapen. Welterusten.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog