Dag 54
Woensdag 6 juni 3018. St. Anna d’Alfaedo naar Verona. 26 km
Om half acht waren we op pad voor onze 26 km. naar Verona. Volgens onze informatie alleen maar dalen vandaag. De zon scheen en het beloofde weer een prachtige dag te worden. Het weerbericht gaf aan dat het 13 uur zou gaan onweren maar dat geloven we niet meer. En ons gevoel klopte, geen spatje gevoeld en geen dondertje gehoord. 😊
We liepen op een B-weg en schoten lekker op en ondertussen genoten we van de uitzichten. Om kwart voor negen konden we aan de koffie bij een barretje in het plaatsje met de mooie naam Croce Della Schioppo. Daarna verder volgens de uitgezette route en dat betekende een behoorlijke klim langs een bospad. Na een kwartier gelukkig weer dalen maar we moesten nu door het gras, wat later overging op een ruig pad, naar beneden.
Toen we weer op de weg waren daalden we verder. We genoten weer volop van de heerlijke kersen die langs de weg hingen.
Na het gehuchtje Saline liepen we door naar beneden maar ontdekten na een paar honderd meter dat we een afslag naar links gemist hadden. Dat betekende een eindje terug, dat was geen probleem maar de weg die we nu kregen was erger, deze ging steil omhoog. En dat gedurende meer dan een kwartier. En de ondergrond was linke soep, dikke gladde keien en modder. Truus had het even helemaal gehad. Ingesteld op een prettig dalend pad en nu deze beproeving. 😰
Na de ergste klim kwamen we vier mountainbikers tegen die ons vroegen hoe het pad zou worden. Toen ze onze foto’s zagen en hoorden hoe gemeen het pad was maakten ze direct rechtsomkeer.
Wij moesten verder en het hield maar niet op met klimmen. Na nog een tijdje gelukkig weer asfalt. Dat we dat nog eens zouden zeggen 😟. Maar al snel moesten we weer kiezen. De gps-route, door het bos of de asfaltweg blijven volgen. Na het vorige avontuur besloten we niet meer voor het bos te kiezen.
We bereikten Montecchio waar we onze lunch in een bushokje (zonder bankje) gebruikten. Nu moesten we weer kiezen. Links het bos en naar we dachten omlaag of via de weg verder. We durfden de gok niet aan om over het smalle bospad te gaan. De schrik zat er bij Truus nog steeds in, en we hebben voor alle zekerheid weer voor de weg gekozen. Het was echt niet leuk meer want we moesten weer omhoog. Uiteindelijk zette de daling in. Maar dan ook behoorlijk via scherpe haarspeldbochten naar beneden, er leek geen eind aan de daling te komen. Uiteindelijk kwamen we aan in Quintano, een soort voorstadje van Verona. We konden Verona vanuit de hoogte zien liggen maar omdat het nogal heiig was waren er geen goede foto’s te maken. Op een terrasje eerst maar eens een lekkere koele Fanta (geen reclame maar dat is na bier het gemakkelijkst te bestellen). Het laatste uur liepen we door wat buitenwijken van Verona naar onze B&B in het centrum.
In de B&B ‘Ai Leoni’ werden we vriendelijk ontvangen. We hadden gisteren geboekt voor een erg vriendelijke last-minute prijs en kregen een slaapkamer met een ruime badkamer. Helaas wel aan de straatkant en pal voor het huis stoppen bussen en trekken ze weer op. Hopelijk is er vannacht minder verkeer. De ruime keuken mogen we gebruiken, koffie, thee mogen we zetten en er staat veel lekkers voor de gasten. De wasmachine konden we laten draaien en de inhoud van de volle koelkast was tot onze beschikking. Waar vind je zo’n B&B? Na de douche en een korte rust zijn we de stad ingelopen. Net over de brug ligt het oude centrum. Veel straatjes, veel terrasjes en veel gezelligheid. Na een tijdje kwamen we bij een basiliek. De St. Anastatiakerk. Aan de buitenkant zou je eerst zeggen, nou ja, een kerk. Maar toen we binnenkwamen waren we geïmponeerd door de enorme hoeveelheid mooie kunst en de enorme afmetingen.
Toen we een stempel voor ons paspoort vroegen mochten we gratis naar binnen en kregen een in het Nederlands geschreven informatieblad. 😊
Op de terugweg naar ons adres via een supermarkt wat fruit voor de volgende dag ingeslagen en op zoek naar een eettentje. Dat vonden we schuin aan de overkant. Een Kebab met een heerlijke schotel en een biertje voor heel weinig. Deze dag blijft daarmee ruim binnen budget.
De route was vandaag wel onverwacht zwaar maar het is uiteindelijk toch goed afgelopen.
Voor het mooie gingen we te laat naar bed. Het was vanavond gezellig in de keuken met een Australisch echtpaar dat per openbaar vervoer zeven weken door Italië trekt. Aan hun bagage te zien trekken ze jaren rond.😃
A manjana. (Oh nee,dat is Spaans😂)
Ps.
We zijn vandaag afgedaald van 980 meter naar 60 meter. Dat is zonder de stijgingen tussendoor.
Geschreven door Truus-en-jans.reisblog