Dag 23

Woensdag 25 april 2018. Van Rothenburg ob der Tauber naar Bortenberg. 28 km

Uitgerust beginnen we aan deze nieuwe dag. We hebben het hier fijn gehad in dit pension met de vriendelijk gastvrouw, de ruime kamer en een ⭐️⭐️⭐️⭐️ontbijt.
Via verschillende poorten en torens verlaten wij het mooie stadje Rothenburg ob der Tauber. We duiken al snel via een brug met een dak, tussen een stel oude boerderijen door het bos in. Het loopt lekker op het onverharde pad. Bij een drukke weg steken we de Tauber weer over via een grote brug en kiezen het omhoog glooiende graspad. Het is 9.45 uur en 15 gr in de schaduw en superweer om te wandelen.
Op het hoogste punt staat een groot kruisbeeld. Daar staan we even stil bij onze zieke zwager die we net tevergeefs hebben gebeld.
En dan gaat het weer naar beneden het dorpje Gebsattel in, de mooie gele kerktoren hadden we in de verte al zien staan.
We lopen het rustige dorpje in met de hoop op koffie. Nergens te vinden. Net buiten het dorpje gaan we in een luw plekje zitten om wat te drinken. Dan krijgen we een app van onze buurman Koos, hoera zijn 4e kleinzoon is geboren. Meteen laten we weten hoe blij we voor hem zijn.
Verder maar weer tussen weilanden en akkers, licht glooiend omhoog. We lopen het dorp Bickenveld in, hier komen we langs een terras maar dit gaat pas in mei open, jammer weer geen koffie. Het dorpje uit via een steile weg. Het begint te waaien en we lopen in de schaduw, jasjes aan. Na 10 min. klauteren zijn we op 430 m hoogte en we moeten nog 90 m omhoog.
Boven waait het af en toe stevig en het valt op dat de windturbines aan de horizon niet draaien. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de sterke, af en toe stormachtige wind hier boven op de vlaktes.
Achteromkijkend hebben we een prachtig uitzicht op Rothenburg. We hebben twee uur gelopen en nog zien we in de verte de mooie St Jacobskirche hoog boven het dorp uittorenen. We komen over een brug over de drukke snelweg, de A7. We gaan sneller loper want deze herrie zijn we niet meer gewend. We beginnen aan de klim op een smal bospad en zien vlakbij nog een haas wegspringen. Gelukkig hoeven we niet helemaal over de top. Het ruikt heerlijk in dit stuk bos met veel dennenbomen. Dan voorzichtig beneden i.v.m. de losse stenen en de vele dennenappels die op de grond liggen. En nee hé, voorbij de bocht weer een steil pad boven. Aan een boom hangt een bordje dat hier vossen leven. We lopen voorzichtig omhoog en praten niet in de hoop een vos te zien maar Reintje heeft ons door. Jammer, we zouden het wel spannend vinden en een beetje afleiding kunnen we wel gebruiken want we klimmen 12% en dat is behoorlijk. Na 500 m klimmen lopen we weer vlak. Onder het uitpuffen genieten we alweer van het panorama, dat verveelt nooit. Boven op de berg lopen we het gehucht Faulenberg in, weer op zoek naar koffie, hier dus ook niet. Dan nemen we maar genoegen met een bankje onder een overkapping, lekker uit de wind. Hier eten we iets en drinken water. Om 11.30 gaan we weer vol goede moed op stap. Zonder ook maar iemand gezien te hebben lopen we via een steil grindpad naar beneden het dorp weer uit. Het is glad hier door alle bladeren die op de grond liggen en ik ga met mijn wandelstokken lopen. We lopen door afwissende landschappen, bos en korenvelden. Het is winderig maar omdat wij ons inspannen lopen we ons warm in ons T-shirt. Eindelijk, na een afdaling lopen we de stad Schillinkfürst in en wonder boven wonder, de bakker is tussen de middag open. Rond 13.00 uur smaakt de koffie nog lekkerder dan om 10.00 uur. We hebben er een poosje uitgerust en een praatje gemaakt.
We moeten vanaf hier nog 10 kilometer en het gaat nog 6 km bergje op bergje af met stijgingen van 10 en 12%.
De laatste 4 km naar ons Gästehaus lopen vlak door een mooie boslaan. We ruiken de stal en hebben de vaart er goed in. Na 28 km komen we aan in het hele kleine gehuchtje Bortenberg. We kunnen de huizen op één hand tellen maar het Gästehaus staat er vriendelijk bij en de kamer is mooi en groot. We hoeven de deur niet meer uit, er is hier niets te beleven, maar hier in het Gästehaus koken ze vast wel lekker.
En zoals ze hier zeggen
Grüss Gott.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog