Dag 57
Zaterdag 9 juni 2018. Van Spinimbecco naar Salara. 28 km.
Gisteren konden we een lange dag maken omdat het niet te warm zou worden. Daarom zouden we vandaag, het zou veel warmer worden, kunnen volstaan met wat minder kilometers. Dat pakte toch weer anders uit.
We hadden om 5:45 de ontbijtzaal voor ons alleen. Er was op ons verzoek het een en ander klaargezet en zo kon het zijn dat we al om 6:15 uur de poort achter ons dichttrokken. De zon was nog wat wazig en de temperatuur prima.
Omdat de B&B op de route lag konden we de weg gewoon vervolgen. Een rustig weggetje tussen de uitgebreide landbouwgebieden die hier nog een oorspronkelijke vorm hebben. Het lijkt of ze hier niet met ruilverkavelingen te maken hebben gehad. De wegen en sloten slingeren hier fraai door het landschap.
De Povlakte is een speciaal en berucht stuk in onze route naar Rome, wij lopen hier ongeveer zes dagen. Berucht om de uiterste weersomstandigheden, het kan er 45 graden worden of heftig onweren en regenen. Vandaag scheen de zon, werd het rond de 30 graden maar hadden we gelukkig ook een heerlijk briesje dat het lopen prettig maakte. En daarom dus naar zo snel mogelijk verder.
Al om iets over zeven uur zaten we op een terras aan de koffie in Castagnaro. Er zijn al veel cafeetjes geopend. We pakken liever al vroeg een gelegenheid voor een bakkie dan er wellicht niet een meer tegen te komen. (En voor de prijs hoef je hier niet te laten.)
Toen we een volgend terras passeerden riep een man die daar zat waar we naartoe gingen. Dan roep je maar terug: “Dall'Olanda a Roma”. Hij begon spontaan te applaudisseren, roepend: A piedi, a Roma. En een kwartier later reed hij ons zwaaiend voorbij in zijn Panda.
Wij liepen verder, het ging goed, de honden achter de hekken bij de huizen langs de weg wisten niet wat er gebeurde met twee van die figuren met rugzakken al zo vroeg. Ze gingen ontzettend te keer. Maar de meeste blaften uit een mengeling van angst en nieuwsgierigheid. Dat merkte je als je dichterbij kwam om een foto te maken. Wel fijn dat de verhalen over loslopende honden zoals we veel gehoord hebben achterhaald blijken te zijn.
Toen we voor de zoveelste keer de spoorweg over moesten steken stonden we opeens voor een blokkade. Overweg afgesloten. Maar, de meesten die ons kennen zullen het wel weten, aan een klein gaatje hebben we genoeg. En het feit dat jullie dit in deze blog lezen betekent dat het goed is afgelopen. 😊 Tegen negen uur waren we in Baruchella. Ach, nog een korte rust met koffie vonden we niet verkeerd. Het was niet ver meer naar Trecenta, ons einddoel van vandaag.
We liepen verder langs een doorgaande weg met nu wat meer verkeer, men was wakker geworden, maar het was niet vervelend druk. En we hadden voldoende schaduw van de bomen langs de weg.
Om tien uur kwamen we al aan in Trecenta en we besloten na uitvoerig overleg tijdens een korte pauze, verder te gaan. Door het windje was de temperatuur nog goed en we wilden niet al om half elf bij het hotel aankomen. Ook hadden we nog niet gereserveerd. We vonden een B&B op ongeveer acht kilometer verder in Salara en reserveerden daar een kamer. En dus maar weer op pad. Het werd nu warmer en we kozen ervoor iets om te lopen om nu het asfalt te vermijden. Dat lukte goed en via leuke onverharde paden schoten we goed op. Tussen de maisvelden werd het warmer omdat je dan geen wind meer voelt. Door een verkeerde keuze, linksaf i.p.v. rechtsaf liepen we twee kilometer extra langs uitgestrekte velden met rogge. Maar dan zien we Salara liggen en om 12.30 uur lopen we via een grindpad het dorp in. Het is een klein, slapend dorp. Na even zoeken vinden we de B&B een halve km buiten het dorp. Een oudere vrouw brengt ons naar een mooie grote kamer. Er is jammer genoeg niets te eten en te drinken in de B&B en daarom is het even schrikken als we horen dat het enige restaurant en de supermarkt op een half uur lopen liggen.😢 We hebben echt geen zin om er weer op uit te gaan. Na het dagelijkse ritueel, douche, wassen e. d. moesten we wel op onze kamer blijven. Om de B&B is een grote tuin met bomen waar je heerlijk in de wind en schaduw kunt zitten en dat hadden we ook zeker gedaan als we hadden geweten dat er stoeltjes hadden gestaan maar helaas, dat was ons niet gemeld.
Rond 17.00 uur beseffen we dat we er toch op uit moesten om nog wat te eten te krijgen en trekken we onze wandelschoenen weer aan. Het is intussen veel warmer geworden, we schatten zo’n 34 graden. Aan de andere kant van het dorp op ongeveer anderhalve kilometer, komen we terecht in een soort restaurant naast de supermarkt. Het is daar heerlijk koel en we ploffen neer op een luie bank met een drankje. 🍺🍹
Al snel komt er een jongen uit Milaan naast ons zitten die op weg is naar een festival hier in de buurt. Hij sprak goed Engels en we hebben een gezellig halfuurtje met hem gehad. Tot het naastliggende restaurant om 19.00 uur openging was het hier goed uit te houden, gezellig en koel. Toen we het restaurant binnenkwamen zagen we vluchtgedrag bij enkele serveersters. Een jongen durfde het klaarblijkelijk wel aan met die buitenlanders en kwam bij ons opnemen. We hebben er lekker gegeten en lol gehad vanwege allerlei taalproblemen. Na een half uur terugwandelen waren we om 21:30 uur terug op de kamer. De airco aan en morgen op tijd weer op pad.
Buena domenica.
Geschreven door Truus-en-jans.reisblog