Dag 52

Maandag 4 juni 2018. Van Rovereto naar Pilcante. 21 km

Vanmorgen na het ontbijt stond Truus al om 7:20 uur op de verkeerde deur te bonken toen ze de kamer in wilde. Linksaf op de gang i.p.v. rechtsaf. 🤨 Gelukkig was die kamer leeg.
Iets na half acht waren we op pad. In de richting van een riviertje, de Leno, dat al snel in de Adige stroomt. We liepen flink door op het mooie, rechte fietspad langs de rivier. Tegen half tien kwamen we langs Marco, een klein dorpje en we besloten de kans op koffie te onderzoeken. Dat lukte in een kleine bar. Er zat een aantal mannen druk te praten en een vertelde een mop. Dat kon je gemakkelijk concluderen aan het gelach. We dronken onze Americano en dat is hier altijd een leuk avontuur. Je krijgt dan een grote kop met een klein beetje espressokoffie en een kannetje heet water, je kunt dan de koffie zelf op sterkte maken. En dan het verhaal dat je niet moet gaan zitten omdat het dan duurder wordt. De twee Americano’s kostten hier € 2. Dat zou niet veel minder geweest zijn als we waren blijven staan.😃
Nog even met de moppentapper gepraat met handen en voeten en de vertaalapp.
“A piedi a Roma” , hij viel bijna van zijn stoel. 😂
Daarna weer verder richting de rivier. Daarvoor moesten we eerst over de spoorlijn maar niet via het tunneltje waar we voor stonden. Dan zouden we tussen grote wegen belanden. Gelukkig zagen we een piepklein doorgangetje naar een grindpad in de goede richting en vonden we “ons” fietspad. Dat loopt hier pal langs de Brenner autostrada omdat het dal hier vrij smal is. En naast de autostrada en het fietspad persen ook de provinciale weg, de Adige en de spoorlijn zich hierlangs.
Dus beetje druk en lawaaiig. Maar gelukkig boog het fietspad af, licht omhoog.
Intussen was het zwaar bewolkt en hoorden we het rommelen. Ongemerkt liepen we sneller tussen de wijngaarden. We voelden af en toe een druppel. Om half elf ging het licht regenen en ging het meer donderen. Gelukkig nog geen bliksem.
Maar als er naast het fietspad een vangrail stond liepen we daar zo ver mogelijk vandaan. De lucht werd donkerder en ons tempo sneller. In de verte zagen we een kerktoren, een dorp, we hoopten daar te zijn voor de onweersbui los zou barsten. Maar precies vijf minuten voor we aankwamen ging de hemelpoort open. Met bakken viel het uit de lucht. Kletsnat vluchtten we de kerk binnen. Terwijl het onweer buiten tekeer ging en het bleef stortregenen hadden wij het over ons vervolg voor de dag. Verder betekende ongeveer 10 km provinciale weg maar met dit weer was het echt onverantwoord om verder te gaan. We zagen op internet dat hier in het dorpje Pilcante een B&B was en dus maar op zoek. Deze bleek op 20 meter van de kerk te liggen maar we zagen niet welk huis het was. Dus maar gebeld. Een man nam op en gelukkig sprak hij Duits. Toen we aangaven waar we ons bevonden opende hij een raam en riep naar ons. We stonden praktisch voor zijn deur. Hij bleek boven zijn dierenartspraktijk een woning en een prachtig appartement te hebben dat dienst doet als B&B. Met zijn vrouw leidde hij ons rond en legde van alles uit, ook hoe we op z’n Italiaans koffie moesten zetten. Nadat hij even naar zijn woning was gegaan kwam hij terug en verraste ons met warme broodjes, een bordje kaas, worst en twee glazen wijn. Op de vraag of we een Duits of Italiaans ontbijt wilden kozen we voor Duits. 😋
Schuin tegenover ons appartement is een kleine supermarkt waar we spullen voor ons avondeten hebben gehaald. Altijd lekker een eigen potje koken. We beseften dat we vandaag in dit kleine dorpje veel geluk hebben gehad onderdak te vinden.
Morgen zien we verder. Hopelijk minder regen, donder en bliksem.
CI vediamo domani. (Tot morgen)

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog