Oktober 2016 hebben we ruim 200 km gelopen naar Xanten (net over de grens bij Nijmegen) om daar een weekeind met vele parochianen het 125-jarig bestaan van onze parochiekerk Sint-Victor te Obdam te vieren. In de Sint Viktor Dom van Xanten rusten de stoffelijke resten van de patroonheilige van onze parochie.
Na deze week kregen wij zin om eens een hele lange wandeltocht te maken. We vinden het heerlijk om te wandelen en iedere week trekken we de wandelschoenen wel aan voor een of meerdere wandelingen. Maar toen we thuis kwamen uit Xanten leek het ons prachtig om samen een paar maanden lopend onderweg te zijn. .

Over de plaats van bestemming waren we het snel eens, dat moest Rome worden. Maar....vijf dagen lopen naar Xanten of ruim 3 maanden onderweg zijn naar Rome dat is een ander verhaal, zou dat lukken?

Als oefening hebben we eerst “der Ökumenischer Pilgerweg” in voormalig Oost Duitsland gelopen om uit te proberen of weken met een zware rugtas zou lukken en of een langdurig zwervend bestaan werkelijk iets voor ons is. Die bijna 500 kilometer van de Pilgerweg hebben we dus in augustus 2017 samen met onze vrienden Jan en Gerda gedaan. Het was prachtig, geen problemen en het werd ons duidelijk dat we de uitdaging aandurven.

Kort na de 96e verjaardag van Truus’ moeder, willen we 3 april 2018 vanuit Xanten onze tocht naar Rome starten, we hebben immers de afstand Obdam-Xanten al gelopen.

En dan moet je al snel starten met de voorbereidingen, welke route gaan we lopen, waar slapen we, wat moet er nog gekocht worden, wat nemen we mee en vooral.. wat niet? Hier geldt een bekend gezegde onder wandelaars: “Alles wat je thuislaat is meegenomen”. Op welke schoenen lopen we, wat is handig en wat niet? Enz. enz. Er moeten nieuwe paspoorten komen en... we moeten ook nog blijven lopen!

Het nadeel van een vertrek vroeg in het jaar is dat het nog koud kan zijn, dus moet ook aan warme kleding worden gedacht. En alles moet licht van gewicht zijn, want alles wat we onderweg nodig hebben moet op onze rug daarom gaat zelfs de keukenweegschaal mee naar de winkel als we spullen aanschaffen.
We zijn lid geworden van de vereniging ‘Pelgrimswegen naar Rome'. Via deze vereniging en hun site hebben we al veel informatie gekregen. Ook de ervaringen van andere wandelaars zijn boeiend en nuttig om te lezen. We hebben avond aan avond achter de computer gezeten voor het uitstippelen van de route en de dagetappes zo te maken dat ze niet te zwaar worden en uitkomen bij een mogelijkheid tot overnachten. Verder hebben we veel gehad aan de informatie van Fred Vliegen. Hij is bestuurslid van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome en tijdens de jaarvergadering oktober 2017 bleek dat hij ongeveer dezelfde route had gelopen.

Onze route loopt via Duitsland en Oostenrijk en is meer dan 2000 kilometer. Alles wat meegaat, ligt klaar om in de rugtas te pakken. We gaan de komende twee weken veel mensen dag zeggen. Tegen het afscheid nemen van onze kinderen en kleinkinderen Nicky en Sjoerd zien we op, we zullen ze een hele tijd niet kunnen knuffelen maar gelukkig kunnen we op veel manieren contact houden. Onze dochter Sjoukje heeft plannen om ons onderweg een paar keer op te komen zoeken, jammer dat ze i.v.m. haar nieuwe baan niet een stuk mee kan lopen.

En dan is het nu bijna zover, over twee weken vertrekken we. Eerste of tweede Paasdag gaan we eerst langs bij onze pastor, Bert Glorie voor de reiszegen en de eerste stempel.
Gelukkig kunnen we zonder zorgen de deur van ons huis achter ons dichttrekken. Onze tuin wordt onderhouden en we zijn superblij met onze buurvrouw Marlène, die zoals altijd bij afwezigheid, voor ons huis zorgt een oogje in het zeil houdt net zoals de andere buren. Op 2 april, tweede Paasdag, brengen Gerda en Jan ons naar Xanten. Gerda wil n.l. zeker weten dat we echt vertrekken....:).

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog