Dag 41

Zondag 13 mei 2018. Van Nauders 🇦🇹 naar San Valentino alla Mutta. 19 km 🇫🇷

Voor het eerst in al die weken heb ik (Truus) vanmorgen geen zin om
op te staan. Vannacht veel wakker gelegen, waarom? Dat is voor mij ook de vraag. Er gaat veel door je heen als je wakker ligt en dan wordt het moeilijk om in slaap te komen.
Laat voor ons doen staan we op maar we zitten toch precies om 8.00 uur aan het ontbijt. Ook nu mogen we weer een paar broodjes voor de lunch meenemen en dat komt goed uit want op zondag is hier alles gesloten.
Rond 9.00 uur gaan we op pad. We lopen
langs Schloss Naudersberg het dorp uit over een mooi hellend fietspad. De zon schijnt maar het is nog aan de frisse kant. Op het pad veel fietsers, wandelaars zien we al dagen niet. Na een uurtje komen we bij de grens Oostenrijk-Italië. Er staat een lange file auto’s richting Oostenrijk. De auto’s worden gecontroleerd door politie en militairen. Wij vinden het wel leuk om bij de grens een stempel te halen voor ons paspoort dus lopen we richting grenskantoor. Dit blijkt niet bemand en een van de militairen komt op ons af. Op onze vraag om een stempel vertelt hij dat er veel om gevraagd wordt maar dat ze geen stempel hebben. Jammer.😢 Na een praatje drinken we koffie, nog net op Oostenrijkse grond. Daarna licht klimmend op weg naar de Reschenpass. We weten niet precies wat we hier van moeten verwachten. 🤭Na een uurtje licht omhoog komen we aan bij de Reschensee. Dit meer is bekend om de kerktoren in het water. Het water in de Reschensee staat momenteel erg laag zodat de toren in een afgedijkt stuk van het meer staat. Het is hier een drukte van jewelste, veel bussen met toeristen en auto’ s voor een bezoekje en foto’s. In 1955 werd het dorp met de kerk en een groot gebied eromheen onder water gezet om met dit stuwmeer stroom te produceren. De oude kerktoren uit 1350 bleef gespaard en staat nu te pronken in het water.
Natuurlijk hebben wij ook foto’s gemaakt van de toren al hebben we hem vaak op plaatjes bekeken. Wij vinden het toch bijzonder dat we hem nu met eigen ogen zien. Na een ijsje en een telefoontje met mijn zus over onze zieke zwager Jan gaan we weer in de benen en lopen nog ruim een uur langs de Reschensee. We zien veel kitesurfers, prachtig hoe ze door de stevige wind worden voortgetrokken.
De zon verdwijnt en door de wind wordt het kouder. In het verkleedhuisje van de surfers trek ik een lange broek en een trui onder mijn jasje aan. Ook eten we onze lunch onder de overkapping van het huisje, uit de wind. Na een uurtje komen we bij de stuwdam op het eind van de Reschensee en dat bevalt ons wel, we hebben het wel gehad met dit pad, mede doordat het wat kouder was geworden.
Nog even een stukje over een leuk glooiend pad door een dal en we komen in San Valentino aan. We hoeven niet te zoeken, ons hotel ‘Lamm’ ligt vooraan in het dorp langs de route. We krijgen een grote kamer maar wat ons helemaal bevalt is dat het hotel een flinke sauna heeft met een fijne relaxruimte. In een relaxstoel met uitzicht op besneeuwde bergtoppen wordt deze blog geschreven en het is fijn om zo nu en dan de sauna in te gaan om onze toch wel beproefde spieren en gewrichten wat ontspanning te geven. Jan had nog een leuk gesprek met een Duits echtpaar, Erica en Tony, dat hier een week op vakantie is.
Vanavond kunnen we in ons hotel terecht voor ons avondmaal dus sluiten we deze dag lekker lui af.

Fino a domani.

Geschreven door Truus-en-jans.reisblog