Ons rondje om Mallorca, met de klok mee, bracht ons op mooie plekken, we ankerden in mooie baaien, bezochten het eiland Cabrera, een natuurreservaat waarvoor je eerst een permit moet aanvragen om vervolgens online een boei te boeken à ruim twintig euro per nacht. We vierden hier de 24e verjaardag van Laura, met kaarsjes op de tapas om uit te blazen.
Oude legerbarakken zijn omgebouwd tot hostel, je kunt er ook zonder boot een nachtje verblijven, geen luxe, wél een gezellig tentje bij de aanlegplek waar ontbijt, broodjes, tapas en drank geserveerd worden.
Er is strenge controle op de bezoekende boten, en ook op het eiland rijden mensen in uniform in oude legerjeeps om de boel te beschermen.
Via een ruw pad kun je naar boven om het kasteel, een ruïne uit de 14e eeuw, destijds gebouwd om het eiland te beschermen tegen piraten, te bezoeken. Op weg naar boven kwamen we de Balearenhagedis tegen, hij probeerde mijn camera te ontduiken maar dat is maar ten dele gelukt.
Opvallend is de hoeveelheid ‘mannenboten’ in deze tijd: een gehuurde boot met een stuk of zes mannen erop, het leek ons vrij onschuldig, maar in porto Cristo, een erg leuk haventje aan de oostkust, was het reisdoel van een soortgelijk gezelschap, gelegen naast ons in de haven, toch niet zo onschuldig.
Na een heerlijk etentje kwamen we terug aan boord, om in de kuip nog een wijntje te drinken, kwamen de buurmannen ook terug aan boord, ditmaal vergezeld door een dame die we nog niet eerder zagen, ‘ zeker een nichtje’, zeiden we nog. Maar het hele spul ging zonder ons te groeten direct naar binnen, de luiken en gordijnen gingen dicht, een rood schijnsel glipte door de raampjes naar buiten, en onmiskenbaar stemgeluid, voortgebracht door zowel mannen als vrouw, bereikte onze gehoorbeentjes.
Een masseuse zo laat op de avond? Misschien hadden ze allemaal spierpijn van het zeilen? We weten het niet, en dat is maar goed ook, geen 20 minuten later gingen de luiken weer open, één van de mannen ging met de vrouw van de boot af en de rest ging in de kuip aan het bier, Proost! Het waren Duitsers, maar dat terzijde, ook zij kunnen spierpijn krijgen...
In een prachtig baaitje aan de zuidkant, cala Pi, niet ver van Palma, ankerden we ‘in de laag’, met een lijn naar de kant omdat er te weinig ruimte is om rond te slingeren en er zo meerdere boten kunnen liggen, ook hier weer mannenboten, maar zij hadden genoeg aan bier en muziek. Op Ibiza had ik 65 meter drijflijn gekocht, onmisbaar als je een lijn moet ‘uitroeien’ naar de kant, een zinkende lijn is niet vooruit te trekken. Gideon ging hiervoor in de rubberboot, die hij eerst vergat los te maken en daarom ondanks de drijflijn niet vooruit te branden was, vervolgens was de lijn bij het ontknopen in een verwarde kluwen veranderd, maar uiteindelijk een prachtige aktie!
Er waren prachtige zeildagen, met 15-20 knopen aan de wind, maar we hebben ook gemotord vanwege windstilte, zondag terug in Andraitx, waar we vanuit Ibiza 10dagen eerder aangekomen waren, hiervandaan hebben Gi en Laura vanochtend om 7u de taxi naar het vliegveld genomen. Wij dumpten de was en gingen aan een boei om te zwemmen, lezen, niksen, morgen een mooie ruimwindse koers terug naar Ibiza, eind van de week Valencia is de planning. Het leven is hier heel erg draaglijk, we denken sterk aan een herhaling van de Balearen volgend voorjaar, maar daarvoor zullen we weer goed onderdak voor Tjep moeten vinden, want voor hem is het helemaal niks hier.

Geschreven door Schotland2015