Na vele dagen buiten de deur eten toch maar weer eens aan boord eten, een lekkere kippenbout in de oven, broodje erbij, salade, rood wijntje, niks mis mee, zou je denken?
Op de mercado kochten we van een marktkoopman met luxe vleeswaren twee bouten, ze kwamen van het erf van zijn vader en zagen er bepaald niet uit als plofkip, we betaalden er, zeker voor Spaanse begrippen, fors voor; €8,00 terwijl hier voor twee kippenbouten meestal minder dan €2,00 gerekend wordt.
Met olijfolie en wat kruiden en specerijen uit een potje zou dit een heerlijk maaltje worden, in de oven, gril eroverheen voor een extra knapperige beet, een kwaliteitskippetje.
Na de eerste happen dacht ik dat we de borden niet goed hadden afgespoeld de laatste afwas, er zou misschien nog wat zeep aan hebben gezeten? Of zou het misschien kunnen dat de knoflook deze zeepachtige bijsmaak gaf? Pure dreft als je het mij vraagt, dan toch maar eens de witte binnenkant van deze in de natuur opgegroeide kip proeven?
Dit stukje kip had geen kruiden, had niet op een 'zeepbord' gelegen, dus dat zou naar kip moeten smaken, kip in de zuiverste vorm, niet dus, hier was de dreftsmaak onmiskenbaar sterk, en dan de pure ouderwetse dreft, zonder citroen of zo...
Pas toen zag ik dat Wiger ook nog maar één klein hapje had genomen, hij spoelde het weg met wijn, daar hadden we nog genoeg van. 'Vind jij de kip ook zo naar zeep smaken?' Vroeg ik hem, en jahoor, hij wilde mijn culinaire inspanningen niet afvallen, de avond niet verpesten, en daarom had hij nog niks gezegd. De rest van deze 'pollo de campo' vond zijn weg naar de vuilnisbak, morgen gaan we weer buiten de boot eten!

Geschreven door Schotland2015