Na de paella, afgelopen vrijdag, werd het weer een paar dagen wat minder, het nam eigenlijk Schotse eigenschappen aan, miezer, koude wind en geen zon te bekennen. Na Camariños gingen we zondag naar Muxia, in dezelfde baai, waar we nog een cultureel hoogtepunt bezochten; Sanctuario de la Virxe da Barca, een sobere kerk die bekend is vanwege de mirakels in het verleden, in een klein kraammpje kocht ik een kitcherig aandenken, zoals er al meerdere in de boot hangen...
Maandag zou het een goede wind zijn om naar Finisterre te varen, het laatste punt van deze 'costa da morte', zoals het hier angstaanjagend heet. In verschillende boekjes las ik dat het dorpje zeer de moeite waard is en dat je er met een beetje geluk aan een vissers pontoon kunt aanleggen, dat deden we, en met succes. Een aardige Hollander, een beetje bijzonder typje, ving ons op en maakte ons wegwijs. De man leeft alleen op zijn bootje van 28 voet en is naarstig op zoek naar gezelschap om op de uitkijk te zitten op zee. Hij heeft hier in de plaatselijke kroeg een hippie-achtige Russin ontmoet die misschien wel geïnteresseerd is, let wel: géén relatie en géén sex, enkel voor de uitkijk op zee, we zijn benieuwd of we haar nog te zien krijgen. Deze uit Tholen afkomstige zeeuw heeft overigens ontiegelijk veel goede muziek bij zich en zijn bootje is door de vorige eigenaar, een oparaliefhebber, uitgerust met boxen om het hele dorp van goedklinkende muziek te voorzien, wij liggen direct achter hem haha....
Vanavond Mariscos aan de haven, dat gaat wel smaken.
Waarschijnlijk blijven we hier morgen hangen.

Geschreven door Schotland2015