Eindelijk ben ík aan de beurt om iets te blaffen over onze tocht langs de Spaanse kust, ik was alweer bijna vergeten dat mijn baasjes een huis op t water hadden, maar toen we in de volgeladen auto stapten en het wel heel erg lang duurde en we onderweg twee keer bleven slapen, begon me iets te dagen; 'het zal toch niet waar zijn', dacht ik nog voorzichtig, al zegt mijn ene baasje altijd dat wij, honden, niet kunnen denken, haha, dan heeft ie het niet helemaal begrepen, en de volgende dag, na een klein tochtje met de auto zag ik 'm staan. 'Gelukkig staat ons huis deze keer veilig op de kant' dacht ik nog, maar die pret was van korte duur, een paar plasjes tegen verfblikken en vuilnisbakken later dreef ie weer in de zee. De eerste dagen kon ik lekker spelen want ze hadden zóveel te doen, maar daarna begon de ellende weer, en alles kwam weer boven in mijn hondenbrein, hoe ziek en bang ik soms was geweest. Wel fijn dat ze me 's nachts altijd met rust laten en ons dan huis lekker stil ligt, ik ben erg op mijn slaapritme gesteld, niks of niemand moet daar aankomen!
De eerste tocht was vreselijk, het water buiten ons huis was zó wild dat ons huis hard tekeer ging, gelukkig was ik niet ziek, ze hadden binnen weer een mooi mandje gemaakt en het baasje bleef veel bij me, de herrie op ons dak was ook erg en ik was bang dat er een gat ik kwam of zo.
Nóg een vreselijk avontuur, maar dat was mijn eigen stomme schuld; ik liep een beetje rond te kuieren op de planken naast ons huis en zag plots een balletje drijven, nou heb ik hele fijne balletjes die mijn baasjes altijd kopen maar die schijnen nogal duur te zijn, en ik maak er wel eens eentje kwijt, dus ik dacht: 'die is voor mij, gratis en voor niks', ik sprong erin, en potverdorie, het was een nepbal, en nu kon ik er nergens uitklimmen, ik zwom onder de planken door op zoek naar een schuine kant waar ik eruit kon lopen, maar er was alleen maar een hoge muur. Nou kan ik erg goed zwemmen, maar nu brak bij mij toch wel het angstzweet uit, op mijn tong weliswaar, want wát als mijn baasjes me niet komen zoeken? Gelukkig hoorde ik al snel zijn fluitje, heel vaak loop ik dan juist weg, even lekker klieren en doen waar ik zelf zin in heb, maar nu wist ik niet hoe snel ik naar hem toe moest zwemmen, en gelukkig hebben ze mij toen uit het water getrokken.
Na die eerste dag heb ik besloten me te vermannen, ik ben per slot een reu en moet maar eens stoer doen, dus blijf buiten tijdens de grote verhuisavonturen met grote bergen water om ons heen. Ik zit wel veilig vast en ik mag op de kussens in de kuip liggen, ziek word ik niet meer, en mijn angst wordt ook al minder, maar mijn grote hobby gaat het nooit worden, ik was dan ook blij te horen dat ik in het najaar toch weer thuis mag blijven, bij mijn verschillende oppasvrienden. Als ik binnen lig schrik ik me elke keer een petje van alle herrie die op het dak wordt gemaakt, buiten is echt beter
Het leukste vind ik het strand, vooral als er spelende en ballende kinderen zijn, soms zijn mijn baasjes nog druk bezig het huis vast te binden en ruik ik al waar het is en vlieg er als een haas vandoor. We gaan ook wel elke dag met zijn allen naar het strand, gisteren heb ik in al mijn speelsheid een bril van mijn baasjes neus gegooid, ging zo de zee in, en dan ziet hij dus nauwelijks nog iets, en die bril was kwijt, gelukkig een oude, daar schijnt hij een hele vezameling van te hebben.
Oh ja, en het eten hier in Spanje is geweldig, elke dag verse steak in stukjes, met brokjes, en lekkere rauwe ham, en ook weer kersen, niks mis mee, een keer kreeg ik een garnaal, gatver!!
Verder ben ik nog een keer de dans ontsprongen toen mijn baasje door de plank zakte, had ik net alle moed om zelf over dat gammele ding de kant op te gaan, zakt mijn baasje voor mijn ogen door die plank, 'zie je wel!', dacht ik nog, maar gelukkig is hij weer gerepareerd en nu durf ik er toch weer overheen.
Meestal mag ik wel mee als ze gaan eten, dan lig ik onder hun tafel en geven ze me af en toe een droog koekje, terwijl ze zelf wijn drinken en lekkere dingen eten, gelukkig krijg ik ook af en toe Spaanse ham en een bakje water op zo'n uitstapje, en laatst hadden ze allebei een grote steak besteld, die ík wel in mijn eentje op zou kunnen, maar zij gelukkig (haha) niet, dus....

Geschreven door Schotland2015