Sinds eind vorig jaar hebben we vreemde toestanden met de stuurautomaat; de ene keerdoet hij het de hele dag perfect, dan weer laat hij het roer steeds los, en alle variaties daar tussenin. Afgelopen week leek hij het voorgoed op te geven, wel stond er in het scherm ‘calibrate required’, met het boekje erbij probeerden wij wijs te worden uit alle stappen die hiervoor nodig waren, ‘geen beginnen aan’ was al snel onze conclusie. Maandagochtend maar eens bellen naar Raymarine Nederland, zij zeiden dat er echt een monteur naar moest kijken, dat calibreren niet zo eenvoudig is en we het beste te plaatse iemand konden zoeken. Via Raymarine.com kwamen we op bedrijven in Palme, aan de andere kant van het eiland, maar Wiger had een busje met ‘nautical services’ zien rijden, in Sóller waar we lagen!
Laat nou dat bedrijf 20 meter van de boot af zitten, half drie liep ik er binnen, half vier zat een zeer doelgerichte jonge man in onze bakskist onder de vloer te kijken, vier uur was het gerepareerd. €30,-, er was een zekering doorgebrand, hoe het kan dat hij het nog vaak wél deed is een raadsel, maar niet elk raadsel behoeft een oplossing.
De beste man schrok nog het meest van de inhoud van de bakskist, die we er, om er goed bij te kunnen, voor meer dan de helft uit moesten halen, en die nu weer iets netter is.
De donderstormen die voor vandaag aangekondigd waren bleven uit, het was prachtig, later hoorden we van Gideon en Laura, die om half vier landden op Palma, dat ze dáár waren, beter!
Met hen gaan we deze week een driekwart rondje Mallorca doen, te beginnen op dinsdag richting het oosten. Die ochtend zag het er stralend uit, tot op zee waar de donder en harde wind losbrak, het waseen met zeeziekte gepaard gaande tocht langs de onherbergzame noordwestkust, waarna we in rustig water kwamen en in een baaitje ankerden om te zwemmen, de zeeziekte van Laura was gelukkig voorbij en de rest van de dag en nacht bleef het lekker rustig.
De stuurautomaat blijkt inderdaad weer helemaal goed, zodat we onze luiheid volledig kunnen toelaten van tijd tot tijd.

Geschreven door Schotland2015