Na zeven uur aan een stuk geslapen te hebben, wordt ik uitgerust wakker. Hoe mooi is het dan om Dominique naast mij te zien. Ze is echt een dochter van mij, want zij heeft ook het laken helemaal om haar nek en schouders gedrapeerd. Net een cadeautje.
Waar ik al goed heb geslapen, doet de rest dat nog een paar uur meer. Het zullen wel de jungle geluiden zijn zoals het gefluit van vogels, dat kalmeert.

Als de rest ook eindelijk wakker is, staan we op, kleden ons aan, eten een beetje en stappen in de auto. We beginnen met het spelletje autowrakken tellen. Dominica is mooi, maar niet schoon. Troep wordt best vaak achtergelaten, inclusief uitgebrande auto’s.
Gelukkig heb ik vooraf al een supermarkt gevonden die op zondag open is. Het is namelijk hard nodig om boodschappen te doen. Het eilandleven is niet goedkoop, zeker niet in Dominica. Voor wat water, brood, beleg, drinken, rum en wat lekkers voor de kinderen zijn we bijna € 50 kwijt. Uit eten is relatief goedkoop, ten opzichte van zelf boodschappen doen. Maar het voordeel van zelf spullen kopen (naast liters water die we constant nodig hebben), is dat wij bepalen waar en wanneer we willen eten. Zoals nu vroeg in de middag op het strand van Portsmouth, redelijk in het noordwesten van Dominica. We hebben eerst nog een lokale gast die tegen ons aan kletst en alles kan qua tours en zo. Ach, die man probeert ook zijn geld te verdienen. Gelukkig blijft hij niet de hele tijd en kunnen we rustig op een bankje eten.
Vooral rustig. Het is vandaag zondag dus er is geen klap te doen. Alsof iedereen nog in de kerk zit. Wat ik onderweg niet erg vond, want met al die bochten en gaten in de weg rijd ik niet hard. Fijn als er dan niet te veel mensen achter je duwen. En dan was de weg tussen Roseau en Portsmouth nog redelijk, harder dan 70 heb ik niet gered.

We hebben meer dan een uur gereden met één doel: de Indian river. De op één na grootste rivier van het land (er zijn er in totaal 365) en de enige waar je goed op kunt varen. We maken dan ook een boottocht vanmiddag, met Lawrence als gids en roeier. De omgeving is werkelijk prachtig en Lawrence vertelt vanallles over de bomen en beestjes, zoals een kleine reiger met jonkies op haar nest, de vissen in het water en de vele krabben aan de oever. We glijden over de rivier en maken grapjes. Extra leuk voor de meisjes: een stuk van de tweede Pirates of the Caribbean is hier opgenomen. Dus varen we langs het huisje van de heks. Dat wil zeggen, het nieuwe huisje nadat de orkaan in 2017 deze verwoest heeft. Martijn en ik hebben destijds nog het origineel gezien. Het houten huisje is de typische bouwstijl van Dominica van vroeger. Tegenwoordig wordt er meer in beton gebouwd voor de stevigheid.
Dominica is zo mooi omdat het zo groen is. Dat komt omdat het er veel regent. Er kan zo maar even een stortbui zijn, die net zo snel stopt als dat die begint. Dat zagen we onderweg, maar merken we ook in het bootje. Als het te erg wordt, ‘parkeren’ we bij de over onder het bladerdek. Maar dat kan niet verhinderen dat we toch flink nat worden. Gelukkig schijnt de zon ook vaak en drogen we (redelijk) op.
Na een poosje gevaren te hebben, stoppen we bij een tuin. Daar wandelen we langs de bloemen en drinken nog wat. Daar ontmoeten we een Duits koppel, waar we reiservaringen mee uitwisselen. Lawrence heeft voor de meisjes van bladeren een mooie vogel en krekel gevouwen. Het is bijna kunst, echt knap.

Gelukkig kunnen we droog terug varen. Gezien het uitslapen van vanmorgen is het laat genoeg en gaan we niet meer naar Fort Shirley, maar rijden direct terug naar Roseau, de hoofdstad. Daar lopen we wat rond en zoeken vooral een restaurant. Ik had al gezegd dat het rustig is, maar het is eigenlijk nog net niet uitgestorven. Er is bijna niets open, behalve de KFC. We proberen het nog bij Fort Young, het hotel waar we 10 jaar geleden verbleven. Ze hebben er wat gerenoveerd en ik vind de uitstalling te modern. Ook is volgens de recensies het restaurant meer duur dan goed, dus we lopen door naar twee restaurantjes die wel open zouden zijn op zondag. Helaas, dus niet. Maar per ongeluk vinden we een shoarmazaak die wel open is en de meiden hebben zin in pizza. Anders dan thuis, maar het smaakt wel goed. Net als de vegetarische wrap met groenten.
Ik heb weer energie om het laatste (lastige) stuk naar ons guesthouse te rijden. Het begint te schemeren, dus de slechte weg is lastiger te zien. Door de lampen zie je tegemoetkomend verkeer wel sneller. Na veel geslinger, komen we veilig aan.

Terug op onze kamer droppen we onze spullen en gaan naar de receptie/bar. Daar genieten we van heerlijk koud drinken. Bijna alles was de hele dag warm en we hebben geen koelkast op onze kamer. Ik vind het leuk dat Mana intussen voor lokale sapjes kiest in plaats van de standaard prik. Martijn en ik ontdekken weer een nieuwe rum (met framboos) en punch (met kers). We spelen een spel samen en genieten van onze vakantie. Daarna lopen we terug en poetsen de meisjes hun tanden. Martijn en ik willen nog terug om wat te drinken. Echter als hij boven bij Dominique ligt en ik beneden bij Mana, slapen wij ook binnen de kortste keren. Als ik later wakker wordt, ga ik ook maar tanden poetsen. Martijn drinkt nog wat op de kamer en volgt daarna mijn voorbeeld.

Geschreven door Roadtripping.MDMD