Het lukt me niet om een diepe slaap te pakken. Om de zoveel tijd word ik wakker. Maar ik pak voldoende rust. Ik weet dat mam nog slechter slaapt. Dominique is al vanaf vier uur wakker. De jetlag, aangezien het in Nederland al 1 uur ‘s middags is. We zijn gewaarschuwd voor een drukke Dominique vandaag. Gelukkig geeft ze wel goed aan wanneer ze moe is en wil rusten.

We geven de meisjes een paar opties voor het ontbijt en dan weet je eigenlijk wel al dat het McDonalds wordt. In Nederland een doodzonde, maar op vakantie mag het. Wat ei ‘s morgens is ook niet slecht. Gelukkig staat er bij het bestellen bij hoeveel calorieën het allemaal is en kunnen we zo iets minder ongezonde keuzes maken. Aan de andere kant lopen we vandaag ook wel weer genoeg lopen en verbranden zo calorieën.

De koffers zijn ingepakt en na het ontbijt pakken we de bus naar ons hotel voor de komende twee nachten: het kasteel Excalibur. De bus rijdt ongeveer van deur tot deur en we stappen bij de tweede halte op, waardoor we makkelijk onze bagage kwijt kunnen. Ik blijf beneden bij de koffers zitten en Martijn trommelt de rest één voor één op om boven te zitten. Ze kunnen voorin zitten en hebben een prachtig uitzicht over de strip en alle casino’s.

Het inchecken duurt voor de meisjes wat lang, ze zijn iets te nadrukkelijk aanwezig. Maar gelukkig krijgen we wel al kamersleutels, ook al zijn we eigenlijk een paar uur te vroeg. Kamers vlak bij elkaar is ook fijn. Net zoals de ijsmachine in de buurt, waar Martijn Dominique meteen mee naar toe neemt. Verkoeling op de kamer is niet nodig: zelfs met de airco uit is het fris. Dit komt doordat de rest van het casino (te) koud is. Maar de ijsblokjes in de waterflessen zorgen voor koud water een deel van de dag. Want heet is het wel. Er is geen wolkje aan de lucht en je voelt soms de zon aan je lijf likken.

Onze ontdekkingsreis vandaag begint bij het zwembad, waar we fruit en wat zoutjes eten. Vooral Mana heeft er moeite mee dat we niet gaan zwemmen, maar er is nog zo veel te zien. Zoals de Hershey winkel, waar we als eerste stoppen. Heerlijke chocolade hebben ze daar. Ik heb een voucher voor een gratis ijs bij een milkshake. De meisjes mogen kiezen en het wordt een Reese milkshake en chocolade ijs. Vooral die laatste is heerlijk vol qua smaak. Hoewel Dominique eigenlijk iets te goed weg weet met de milkshake en bijna vergeet te delen.
De volgende halte wordt de Coca Cola winkel, waar Martijn en ik nog nooit zijn geweest. Ongelofelijk hoeveel merchandise dat merk heeft. We drinken er een ontdekkingstocht van zestien soda’s van over de hele wereld. Zelfs met vier man is het veel drinken. Niet alles is even lekker, maar het is wel leuk om te doen. Per vier smaken proeven we, beslissen we wat de lekkerste is en kiezen we wie het bekertje leeg drinkt. Mana’s favoriet smaakt meer naar barbecuesaus.
De volgende gekke winkel wordt M&M’s. Er zijn zelfs free samples, wat we allemaal niet afslaan. De winkel heeft een andere indeling gekregen: in plaats van een halve verdieping per kleur, is er nu meer een indeling per soort merchandise in alle kleuren. Verspreid over de vier! verdiepingen staan de M&M’s poppetjes en vooral Dominique wil steeds op de foto. Ook hier verblijven we lang, waarbij de muur met alle snoepjes op kleur toch weer fantastisch blijft.
De attractie die mam wil (koffie), blijkt hier in de woestijn toch wat lastiger te krijgen te zijn. Gelukkig lukt het bij de derde poging en krijgen we hem zelfs gratis.
Daarna gaan we door naar mijn favoriete onderdeel: de Bellagio fonteinen. Dit blijft gaaf en zelfs aan de achterkant, waar de muziek minder duidelijk is. Maar niet onbelangrijk: er is wel schaduw.
Het Bellagio hotel is zelf ook prachtig. Alleen al de bloemen buiten of de glazen bloemen aan het plafond van de lobby. Maar het mooiste is de botanische tuin, met tig bloemen. Inclusief mijn favorieten zoals hortensia’s en hyacinten. Het thema deze keer is thee en tulpen en het lijkt soms wel Alice in Wonderland. Het is zo prachtig en op elkaar afgestemd dat ik er tot rust kan komen.
Die rust is wel nodig, want na een tweede fonteinshow lopen we verder door het Bellagio om onder andere het zwembad te zien. Alleen lopen we te ver door, zodat we bij Aria uitkomen en het een hele tijd duurt voordat we weer op de Strip zijn. Met een Dominique die honger heeft, Mana die niet meer wil lopen en mijn voeten die pijn doen, wordt het tijd om wat te eten te zoeken. Alleen is alles in Las Vegas groot, dus ook de tocht naar de overkant en een aantal normale restaurantjes. Gelukkig bekomen we van de Thaise noedels en curry en is er weer energie om naar de Mirage te lopen.
Mam en de kinderen weten niet meer dan dat ze wachten voor een vuurshow, maar weten niet wat te verwachten. Daarom film ik de snoetjes van de kinderen, dat is mijn lol. Dominique blijft redelijk stoïcijns onder de hitte van de vlammen, Mana deinst er steeds voor terug. We zijn vanwege Rammstein wel wat gewend, maar hier staan we dichter op de hitte. Niet spectaculair qua show, maar wel iets dat je moet ervaren.
We pakken de bus terug, maar niet voordat we bij het Bellagio uitstappen. Het is namelijk al even donker en dan is de fonteinshow toch een andere beleving. Twee shows krijgen we volledig mee terwijl we op een zeer goede plek staan. Pink Panter is een lied wat qua choreografie perfect past bij de fonteinen en ik geniet weer. We sluiten af met Your song van Elton John en ik heb kippenvel vanaf de eerste seconde. Blijkbaar ben ik vergeten te filmen, maar dat geeft niet. Het is mooier om rond te kijken dan naar de telefoon.
Weer terug naar de bus. Bovenin kunnen we mooi nog wat Las Vegas bij nacht zien. Maar het is al lang tijd om terug naar het hotel te gaan.

De kamerindeling vandaag wordt Mana bij oma en Dominique bij ons. Vlak voordat we terug zijn pakt Dominique mij en Martijn vast en vertelt ze dat ze bij ons slaapt. Ze zegt het niet in woorden, maar ik voel dat ze het fijn vindt om bij ons te mogen zijn. Daarom gaat Martijn ook naast haar liggen, zodat ze niet alleen hoeft te slapen. Het is de vraag wie het eerste van ons slaapt. Alle drie zijn we moe. Rond elf uur worden Martijn en ik wakker en besluiten nog een rondje door het hotel te maken. Ik haat het dat in de winkels nergens prijzen staan. Blijkbaar maakt het voor de andere toeristen niet uit hoeveel iets kost. Gedurende de wandeling zien we een oma geld winnen bij de fruitautomaten en twee personen geld verliezen met blackjack. Dat spel vind ik wel mooi, omdat je de illusie hebt dat je nog invloed hebt op de uitkomst door wel of niet een extra kaart te vragen. Niet dat ik nu mee wil doen, ik ben te moe. We gaan naar boven om opnieuw te slapen en een drukke dag af te sluiten.

Uitspraak van de dag:
Mana: ik ben ook niet de allerslimste. Een manier om toe te geven dat ze ongelijk heeft.
Dominique: gokverslaafde. Dat zegt ze te pas en te onpas.

Geschreven door Roadtripping.MDMD