Het was een ontstuimige nacht. En dag! Het begon met Mana die ging spoken net nadat ik sliep. Mevrouw wilde daarna dat ik bij haar ging liggen en daardoor kon ik voorkomen dat ze nog een keer uit bed ging. Toen ik bijna weer sliep, werd ik wakker gehouden door onweer. Uiteindeljk is er geen regen gevallen, maar het klonk wel heftiger als bij ons. We zitten in een nieuwe tijdzone (8 uur verschil met thuis), maar dat uur extra heb ik helaas niet kunnen gebruiken om te slapen.

Vandaag lijkt een beetje een pechdag. Het begon al met sleutelhangers die afbreken. We hebben een mooie met een Traction in 3D aan de sleutelbos, die nog van pap afkomt, dus dit vind ik echt zonde. Als iemand een nieuwe te koop weet, hou ik mij aanbevolen. Maar bij het tanken ging het nog meer fout. Eerst was ik nog vrolijk foto’s aan het maken van onze auto met een omgekeerde Trike (één wiel aan de achterkant, net een Batmobiel), vanwege het contrast jong en oud. Maar toen zagen we benzine onder de auto uitkomen. Weer de benzineslang die lekte. Gelukkig kon Martijn de slang inkorten en stevig vastzetten, waardoor er verder geen benzine meer gelekt is. We hebben geprobeerd in een grotere plaats een nieuwe filter te kopen (omdat Martijn niet alleen de slang doorgesneden had, maar ook een stukje van het filter), maar ze hadden die alleen in grotere maten. Morgen in Santa Fe nog maar eens proberen. Zoals gezegd, gelukkig geen problemen meer met de benzine gehad. Maar wel tijd verloren. Daarom maar geen zandpaden vandaag (daar wil je niet stilvallen) en boterhammen gesmeerd in de auto terwijl Martijn aan het rijden was. Dat heeft ook wel wat.

Vandaag waren er weinig bijzonderheden te zien onderweg, behalve verlaten c.q. vergane motels. Dus vooral op naar Santa Fe, want de weersverwachtingen zijn slecht. Wat was ik blij om bij het motel te zijn, na een ontstuimige rit. Denk aan veel wind. Vooral als die van de zijkant komt, moet je echt twee handen aan het stuur houden. Daarnaast gingen we regelmatig heuvel op en af. In plaats van 90 km per uur, zakte de auto soms terug naar de 50. Terwijl de rest van het verkeer wel harder gaat. Het dieptepunt was toen de wind en de hoogte samen kwam met regen. En ik de ruitenwisser moest afzetten omdat de motor ervan te warm werd. Dat was even een stukje inspannend rijden en handmatig de ruitenwisser bedienen. Maar de bui was maar tijdelijk en daarna hebben we foute nummers gedraaid in de auto (o.a. Cowboys & Indianen, pinguïndans, Pippi Langkous en Oerend hard).

Voor de rest hebben we weer vooral genoten van het uitzicht. De vergezichten, gebergten in de verte en van dichtbij, de beesten in de wei, de bloemen langs de weg etc. Het landschap gedurende de rit verandert steeds en dat is mooi om te zien. En vandaag waren er weer bomen onderweg te zien en niet alleen een verdwaalde struik.

Bij Santa Fe denk ik aan een warme stad, met Mexicaanse invloeden. Het motel vandaag doet mij denken aan ons hotel een paar jaar geleden in Cuba. Er is zelfs een buitenzwembad. Maar vandaag geen bikini, maar een dikke vette jas! De temperatuur is net boven nul en terwijl we in de stad liepen, sneeuwde het zelfs. Gisteren ben ik een beetje verbrand omdat de zon harder scheen dan gedacht, maar vandaag heb ik een extra trui gekocht. Met Route 66 er op, uiteraard. Ook hebben we vanavond nog een paar ansichtkaarten gekocht. Één van de Roadrunner (symbool van de staat), één met besneeuwde bergen en één met zonnige landschappen. Weten we hoe het ook had kunnen zijn.
Deze vakantie zijn we van winter, naar lente, naar zomer en nu weer terug naar de winter gegaan. Maar dat komt mede doordat we nu hoog boven zeeniveau zitten.

Gereden afstand: 322 km. En meer dan 1.000 meter omhoog, tot 2.200 meter.

Geschreven door Roadtripping.MDMD