Ook vanochtend kunnen we heerlijk uitslapen. In ieder geval Martijn, ik word om zeven uur weer wakker van de zon. Ook vandaag kunnen we lekker rustig aan doen. De douche in het appartement is groot en er komt ook een fatsoenlijke straal heet water uit. Alleen ziet de boiler er zo klein uit, dat zelfs Martijn hem tussendoor uit zet. Ik durf er mijn haren niet te wassen.
Een ander klusje deze ochtend is de midden van de schoenen af krijgen. In plaats van fruit eten, drinken we een slok cola met druiven rakija en gaan op pad. Om de hoek kopen we twee hartige broodjes en een witte chocolade croissant met blijkbaar caramel vulling. Deze eten we een stukje verderop op een bankje in een park met bloemen. Het zonnetje schijnt intussen lekker. Net alsof we vakantie hebben. En dat is ook zo. Heerlijk een paar dagen samen.

De volgende halte is het hotel, waar we nog een factuur of zoiets moeten ophalen. We worden vriendelijk ontvangen. Gisteren blijken ze vier dubbelboekingen gehad te hebben, waarbij ze zelfs mensen op de bank hebben laten slapen. Dan zitten wij goed met ons appartement, al zijn de kosten 300% hoger.
Vanuit het hostel gaan we naar het chocolade museum. Zij blijken drie kwartier pauze te hebben. Dat geeft niet, verderop gaan we in een straatje wat op het terras drinken. Fris drinken helpt, want ik val bijna in slaap vanwege het slaapgebrek, de warmte en een beetje alcohol.
We lopen terug naar het museum en de deur is dichten. We wachten nog even. Als er iemand komt, blijken er geen Engelstalige rondleidingen meer te zijn vandaag. Maar een jongen biedt ons aan om te vertalen bij de rondleiding om vier uur. Dat duurt nog ruim vijf kwartier. Het lijkt me ook leuk om langs de Donau te lopen. In de verte ligt deze, hoewel het stiekem nog een stuk lopen is. De boulevard biedt meerdere wandelpaden en er wordt ook gefietst, geskated en hard gelopen. Genoeg beweging dus. De ponten in het water zijn niet allemaal meer in gebruik en sommige zijn aan het vergaan.
Via het terrein van het fort lopen we terug. Daar krijgen we in het kapelletje nog wat heilig water aangeboden, maar ik denk niet dat de douane morgen hier een uitzondering voor gaat maken. Ook zien we in de buurt van het militair museum genoeg wapenarsenaal staan, waar Till Lindeman jaloers op zou zijn.
Net op tijd zijn we weer terug bij het museum. Uiteraard boek ik de rondleiding inclusief chocolade workshop. Niet dat het heel moeilijk is om chocolade in een tablet vorm te scheppen en te versieren. Maar het is wel leuk omdat je zelf de chocolade soorten kunt kiezen, en ze dus ook alle drie kunt gebruiken. Daarnaast zijn er genoeg bolletjes, gepofte rijst, nootjes, smarties, snoepjes en nog meer om te versieren.
Het museum is maar klein, maar per ruimte krijgen we genoeg historie. Te beginnen bij de Azteken die de boom als heilig zagen. In de tweede ruimte wordt er meer over het proces verteld, bijvoorbeeld dat het een maand duurt om chocolade te maken. Nog leuker dan feitjes is het proeven van bonbons of koekjes die we in chocolade mogen dippen. Ook de Servische historie van chocolade is interessant, waarbij de Macedonische jongen genoeg voor ons vertaalt. De tour sluiten we af met chocolade ijs. Lekker met dit weer.

Na de tour gaan we richting de stad om wat rond te dwalen. We gaan zitten in de hoofdstraat voor wandelaars. Rechts van ons staat iemand slecht met de muziek mee te zingen, als een dronkaard in Las Vegas. Links zingt een meiske op een podium slow music uit de jaren dertig/veertig. De wind zet even ineens op en probeert de hele voorraad van een helium ballonnenverkoper mee te nemen. Er komen straatartiesten op stelten en een jongleerder langs. Er zijn mensen die foto’s of tekeningen aan de man proberen te brengen. En dan alle toeristen die achteloos langs lopen. En daar tussen zitten wij heerlijk rond te kijken.
Als we verder lopen komen we langs een zate hermonie van zigeuners, een jongen die op een trom, een pan en oud ijzer slaat. Meneer de pandabeer is ook present. En dan zijn er nog tig winkeltjes en horecazaakjes. Het is heerlijk om hier gewoon te lopen en er te zijn. Meer is niet nodig.
We lopen weer langs het plein van de Republiek en stoppen even voor een paar scholieren die nog lekker weten te rocken. Wel bijzonder dat bij het tweede nummer de bassist en zanger omwisselen. Blijkbaar hebben ze twee zangers en bassisten in de band. De clown op de fiets die ballonnenartiest is, komt ook even luisteren. Bij het derde nummer dat wij horen ruilen de zanger en drummer juist van plaats. En ze kunnen het ook nog. Zullen we zeggen dat de jongens multi getalenteerd zijn. Behalve dat de huidige zanger af en toe op zijn telefoon spiekt voor de tekst.

Na afloop bellen we even met Mana. Dominique zien we ook, maar die verstopt zich achter een kussen, onder de tafel of loopt weg. Maar we hebben Mana nog voor een normaal gesprek. De straat waar we naar toe lopen zit vol met Servische eettenten. Het restaurant waar ik eergisteren al naar toe wilde, ziet er te deftig uit en de live muziek van oude mannen op instrumenten is te hard. We lopen weer terug over de kasseien naar boven en zoeken wat anders uit. Er is niet veel keuze, maar dat geeft niet. Het wordt een goed bord vol vlees voor twee personen. Ik bestel mijn eerste wijn deze reis, Martijn weer een piva. Wat opvalt in Belgrado is dat je iedere keer een asbak bij het eten krijgt. Ook binnen mag je roken. Fijn dat we buiten zitten.

Omdat het nog even duurt voordat Rammstein begint, lopen we via het plein van de Republiek en de hoofdstraat weer terug. Deze keer is er geen band op het podium. Wel komen we onderweg kleine podia tegen. Er is genoeg volk op de been en ik vind de straten van Belgrado wel gezellig. Dat komt vooral door de vele leuke plekjes om te zitten en hoeveel bomen en ander groen er is. Ook ademt de stad een veilig gevoel en zijn de straten schoon. Dat compenseert voor het gebrek aan onderhoud aan gebouwen en de graffiti.
Het park bij het fort is zo groot dat er altijd wel wat te doen is, of zelfs dingen tegelijk op verschillende plekken. Zoals een hamburger festival met verschillende foodtrucks. Er heerst een bohemian sfeer.
Een klein stukje verderop naderen we het militaire museum en gaan verder met tanks en afweergeschut kijken. Hier staat genoeg oud ijzer, heel indrukwekkend. Hoewel een mini tank vooral schattig is. Het lijkt wel speelgoed.
Maar we zijn met een andere reden naar het fort gelopen: het uitzicht over de Donau en vooral het Rammstein podium in de verte. We weten al dat het geluid zo ver komt. Mits zo’n partyboot beneden op het water niet haar muziek te hard heeft staan.
We staan niet bij de railing op de promenade, maar gaan zitten op een muurtje wat hogerop. Maar wel op veilige hoogte. Rondom ons heen zijn er wel meer dan honderd toeristen deze avond. Ik noem ze bewust toeristen en geen fans, want er wordt helaas weinig meegezongen. Ook al is de muziek niet hard, we kunnen wel de nummers herkennen. En er is nog een licht- en vuur show om van te genieten. Op het podium zelf zien we weinig, behalve de dansende poppetjes tijdens Deutschland. Maar het vuur is goed te zien. In de tussentijd drinken we wat en eten we het stuk chocolademousse taart dat we eerder vanavond gekocht hebben.
Sonne is toch wel het nummer met het meeste vuur. Na dit lied vertrekken we, omdat er ook een soort pauze komt en we vannacht vroeg op moeten. Daarbij duurt het teruglopen meer dan een half uur. Zeker als we in de hoofdstraat genoeg kabaal horen en zien. Het blijkt dat het voetbalteam Rode Ster Belgrado gewonnen heeft en er zijn genoeg fans op de been. Met de hooligans voorop, te herkennen aan hun maskers. Er wordt gezwaaid met mega grote vlaggen, vuurwerk afgestoken, met brommers rondgereden, gezongen en nog meer. Enigszins beklemmend, maar niet gevaarlijk. Daarvoor is de politie te rustig, die dit vaker meemaakt. Blijkbaar heeft Servië een van de meest rechts-extremistische voetbalfans, waarbij zelfs eigen spelers gemolesteerd worden als ze zwart zijn of niet goed spelen.
Zonder ongelukken trekt de stoet voorbij en kan het verkeer daarna weer op gang komen. Want ook een grote brede hoofdweg is afgesloten geweest vanwege het feestje van de rondtrekkende voetbalfans. En wij kunnen rustig verder lopen. Op het einde halen we nog even twee broodjes voor morgenvroeg en gaan daarna onze tassen pakken, tanden poetsen en slapen.

Geschreven door Roadtripping.MDMD