Daar gaan we. Voorlopig voor de laatste keer op reis dit jaar. Dat we zoveel tripjes hebben gehad dit jaar, komt mede door de bruiloft in Engeland waar we naar op weg zijn. Het voordeel van een vroege vlucht (9 uur) is dat we de hele dag in Engeland hebben. Het nadeel is het extreem vroeg opstaan. Vanwege de reistijd en het zoveel uur vooraf aanwezig zijn, staat de wekker al om 4.50 uur. Het lukt ons om rond half zes in de auto te zitten, om deze daarna bij Ronny in de buurt te parkeren. Vanaf hem is het maar een paar minuten lopen naar de bushalte, die ons naar het vliegveld brengt. Een relaxte en goedkope oplossing. Parkeren bij het vliegveld ging niet meer (is ook duur) en ik had geen zin in een wazige parkeerplaats in de buurt en dan van busjes afhankelijk zijn voor de transfer. Deze methode van reizen is duidelijk, snel en goedkoop. We zijn dan ook vroeg op het vliegveld en door de tassencontrole. Tijd om te relaxen met een nieuwpuzzelboekje en thee, terwijl we de eigen boterhammen opeten. Alvast de kaartjes voor ons kasteelbezoek regelen en we zijn klaar voor de dag. Terwijl het nog niet eens 8 uur is. Dominique zou trots op ons zijn (en Mana draait zich nog eens om).

Na een vlucht van een uur landen we in Stansted, achter Londen gezien vanaf waar we naar toe gaan: Warwick. Daar ligt namelijk een groot kasteel dat door het bruidspaar aangeraden is. De entreeprijs is flink, maar het kasteel ook. Het woongedeelte valt nog mee, maar met alle muren en torens erbij, is het erg groot. Omdat er ook nog een aantal shows zijn, hebben we uiteindelijk niet genoeg aan de vijf uur dat we er geweest zijn. Maar dat maakt niet uit. We hebben niet alles, maar genoeg van het kasteel gezien. We zijn in oude prachtige zalen en slaapkamers geweest, in torens en gevangenissen, de stallen en de plekken waar het werkvolk vertoefde, op torens en muren. We hebben een prachtige valkenshow gezien, met nog veel meer roofvogels. Een show met paarden, ridders en gevechten. En we zijn in de dungeons geweest, met acteurs die je proberen te laten schrikken en de slechte oude tijden laten herbeleven, zoals de pest en martelingen. Erg goed gebracht. O ja, en we hebben er ook nog lekkere een soort van saucijzen- en kaasbroodjes gegeten. En het is redelijk droog gebleven. Met weer een fijne wandeling, langs alle prachtige bomen terug naar de auto.

We moeten nog een uur terug rijden naar een plaatsje van ca. 2000 inwoners: Hook Norton. Uiteindelijk doe ik er meer dan een uur over, aangezien de weggetjes meestal niet breed genoeg zijn om 60 mijl per uur over te vliegen. De bochten, hoogteverschillen en soms hobbelige wegen werken ook niet mee. Plus dat het onbekend terrein is. Ik vind het prima om links te rijden (op de een of andere manier kan ik dat beter dan Martijn), maar wel op mijn eigen tempo. We toetsen de straatnaam in van ons logeeradres, maar kunnen geen huisnummer vinden. Achteraf weten we waarom: ieder huis heeft een naam, geen nummer. Op basis van de foto van het huis, vinden we onze Airbnb gelukkig alsnog makkelijk. Erg vriendelijke mensen, met een nette slaapkamer en (gedeelde) badkamer. Helaas kunnen we de auto niet bij hen parkeren, maar verderop is een plek, bijna het dorp uit. Vanaf daar zijn we ook zo naar de pub gelopen voor een Engelse maaltijd: fish and chips. Een flinke vis, de friet krijgen we niet helemaal op. We lopen terug naar de Airbnb, genietend van de huizenbouw en bloemen (hoewel een deel ook onkruid is). Vanwege het vele lopen gedurende de dag, de alcohol, goede maaltijd en dat we vroeg op moesten, vallen we op onze kamer bijna meteen in slaap. Leuk dat we nog chips en cider gekocht hadden, maar dat blijft wel goed.

Geschreven door Roadtripping.MDMD