Waar ik gisteren nog gereserveerd was over Route 66, ben ik vandaag helemaal om. Eigenlijk is het maar een weg, maar toch is het gaaf om er over te rijden. Zeker over de oude weg met al z’n barsten en gaten. En dan al die gekke dingen onderweg zoals oude pompstations, een beeld met hotdogs of een motor in de lucht. Het is gewoon grappig dat als wij weer ergens meuk zien die de moeite waard is, de Traction er parkeren om een foto te maken. Maar dat wij aan de andere kant ook een bezienswaardigheid zijn. Dus dat anderen ons (of in ieder geval onze auto) gaan fotograferen. Welk aapje kijkt nu naar welk aapje?

Op een uitzondering na moeten we iedere keer uitleggen dat het een Citroën is. Dat merk kennen de meesten hier niet, dus de term Traction Avant noemen we maar helemaal niet. Het is niet voor niks dat pap destijds met watervaste stift op de motorkap heeft geschreven “this is a Citroën”.

Vanochtend zijn we begonnen in het Route 66 (en tevens oorlogsmuseum) van Pontiac. Alle Route 66 vitrines deden bijna aan het museum van pap denken. In het oorlogsgedeelte nog iemand tegengekomen die de groep uit 1993 (inclusief pap) zich nog kon herinneren. De kinderen hebben er Amerikaanse vlaggetjes aan overgehouden. En trots wapperen.

Wat echt tof was, was de Memory Lane in Lexington. Het wegdek is nog origineel en zou alleen open zijn voor voetgangers en fietsers. Maar een inwoner zei dat we er over heen mochten rijden, dus dat hebben we ook gedaan uiteraard. Verder was de Bunyon man grappig. Een enorm beeld van een man met een ... hotdog. Zoals het bord al aangeeft, men deed vroeger vanalles om toeristen te trekken. In het volgende plaatsje hebben we lekker een ijsje gegeten en was er een kleine speeltuin voor de meisjes. Verder was het oude pompstation in Williamsville leuk om te stoppen. Vooral omdat er een groep bikers stond uit Frankrijk, Zwitserland en Portugal met hun Harleys. Zij vonden onze auto net zo gaaf als wij hun motoren. Vanavond maar in stijl de dag afgesloten: in het Route 66 Hotel in Springfield. Het hotel is ook bijna een museum met alle spullen die er hangen. En een oldtimer bij de entree en in de hal. En de onze op de parkeerplaats.

Helaas voor Martijn moest er vanavond weer aan de auto gesleuteld worden. De spanningsregelaar doet het niet, waardoor de accu niet bijlaadt. Samen met iemand van het hotel er naar gekeken, maar het probleem is nog niet helemaal opgelost. Daarom morgen maar handmatig oplossen. Terwijl de kap er af was, heeft Martijn wel nog een boel andere zaken kunnen controleren. Voor de rest ziet het er prima uit.
Overigens heb ik wel nog een blunder begaan vandaag. Na ergens gestopt te zijn, was ik blijkbaar vergeten de deur goed te sluiten. Al rijdende kwam ik er achter. Gelukkig het portier nog snel kunnen grijpen, waardoor er niets aan de hand was, behalve een hartverzakking. Nu weten we weer waarom portieren van de voordeur tegenwoordig andersom open gaan: zodat ze niet zo open kunnen waaien.

Gereden afstand: 187 km. Inclusief een stukje over de echte oude weg.

Geschreven door Roadtripping.MDMD