Volgens verschillende apps en de radar is het droog vanmorgen, maar toch regent het. Het komt er zelfs even met bakken uit. Is dit een lokaal buitje vanwege de bergen bij Mexican Hat? Ach ja, daarom maar rustig ontbijten in het café (betaald, dus beter dan bij een motel), de auto checken en inpakken, totdat het wat opgeklaard is. Het laatste deel van de route gisteren was 6 mijl naar beneden, met soms stukken van 8-10 procent. Er was vooraf zelfs een plek om de remmen te kunnen controleren. En vandaag moeten we dezelfde weg terug. Maar nu dus bergop, met een accu die niet goed bijlaadt. Daarom rijden we maar eerst naar een ander park, de andere kant op. Volgens Britten is dat redelijk vlak rijden, zodat de accu hopelijk kan bijladen. Nou, het was best een mooie route, maar soms net een achtbaan met heuveltjes op en af en bochten. Dus daarna maar weer richting Monument Valley, de hele weg omhoog. Gelukkig ging het goed en hoefden we alleen af en toe terug naar de tweede versnelling en niet naar de eerste versnelling. Voor wie de Traction niet kent: er zijn maar drie versnellingen. En terug naar de eerste versnelling wil je niet, want dan moet je stilstaan. Niet handig, zeker niet als je bergop moet.

Nadat deze uitdaging overwonnen was, stond de rest van de dag in het teken van die andere uitdaging: de accu laadt niet meer bij. Eerst konden we dit nog oplossen door zelf de spanningsregelaar handmatig er op te zetten. Maar vandaag werd er meer stroom aan de accu onttrokken dan dat er bijgeladen werd. Martijn heeft zelfs midden in een hagelbui even onder de motorkap gekeken. Vanavond, toen de meisjes sliepen, heeft hij het euvel gevonden: een versleten koolborstel. Erg snel, na nog geen 7.000 km. De volgende uitdaging word het verkrijgen van een nieuwe koolborstel. Maar dat gaat wel lukken, hopelijk weten we morgen hoe.

Verder overdag wel weer een mooie dag gehad en genoeg foto’s onderweg gemaakt van de mooie landschappen, die er dan toch minder mooi uitzien dan als je zelf rondkijkt en het hele gebied overziet. De eindbestemming is Page en we waren zo vroeg bij het motel, dat de kamer nog niet beschikbaar was. Gelukkig was aan de overkant een zaakje met frozen yoghurt, dus de wachttijd hebben we goed besteed. Daarna besloten we te wandelen naar de Glen Canyondam en de bijbehorende brug. Volgens Google Maps was het maar 4 km lopen. Alleen vertelde Google Maps niet dat het voetpad op een gegeven moment ophield. De wandeling was mooi. Bergaf, met een mooi uitzicht. Alleen op een gegeven moment minder handig met het langsrijdend verkeer of op onverharde paden de buggy’s duwen. Maar het is ons gelukt en de dam met daarachter het stuwmeer en de diepte van de brug was indrukwekkend. Knap ook dat Martijn met zijn hoogtevrees toch naar de overkant is gelopen, want de brug is 313 meter lang en hangt 200 meter boven het water. Foto’s maken heeft hij daarom maar aan mij overgelaten. Voor de terugweg hebben we een lift gevraagd, want we wilden niet meer langs de drukke weg lopen én de hele weg terug bergop ons kapot duwen op de buggy’s. Vandaag hebben we al genoeg uitdaging gehad en Martijn moest nog naar de Traction kijken. We zitten weer in een nieuwe tijdzone (plus 9 uur), deze keer het extra uur maar aan sleutelen gespendeerd.

Gereden afstand: 264 km. Al meer dan 6.000 km door bergen en dalen, weer en wind.

Geschreven door Roadtripping.MDMD