We zijn echt net op tijd overal weg, blijkt nu. Zowel in Oklahoma City, Joplin, Williamsport als in Tulsa zijn er tornado’s, net nadat we er geweest zijn. Het is op veel plekken wel wat kouder dan normaal, maar dat is niet erg. Ik heb liever 15 dan 25 graden. Dat is beter voor de auto, ook is het in de auto dan beter uit te houden en ik merk dat we beter slapen dan als het zo heet is. Het is ook goed dat we niet eerder aan de reis begonnen zijn. We gaan bijvoorbeeld binnenkort naar Flagstaff en daar vriest het ‘s nachts en sneeuwt het nu flink. We zijn dus overal niet te vroeg en te laat. Wat een geluk.

Als we zo vandaag naar buiten kijken, reizen we ook in de juiste maand. In juni is misschien het weer stabieler, maar ook heter. En als we in september of oktober zouden gaan, is waarschijnlijk de omgeving droger en dorrer. Want nu is al op genoeg plekken droogte, en na een (hete) zomer helemaal. Voor ons gevoel zijn we op het juiste moment, op de juiste plek. En dat voelt heerlijk.

Ook vandaag hebben we ons weer vergaapt aan de prachtige landschappen. We zijn door 3 staten gereden: New Mexico, Arizona en Utah. Het is bijzonder dat iedere staat weer een eigen landschap heeft. Zo hebben we vandaag in tijden weer een bos gezien. Maar het meeste hebben we ons vergaapt aan de rotsformaties in en rondom Monument Valley. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Je ziet delen die door wind en water afgerond zijn. Maar er zijn ook afgebrokkelde rotsen. Niet gek, als je alle scheuren in de rotsen ziet. Soms zijn het net plakken die wachten tot ze naar beneden kunnen storten. Vreemd om te bedenken dat hier ooit hooggebergte was en in de loop der tijden het water de natuur zo heeft uitgesleten. Tot je een rivier ziet. Dit water is zo bruin dat je wel snapt dat in lange tijd de rivier al het zand heeft meegenomen.

Wat is Nederland toch dichtbevolkt ten opzichte van hier. De uitgestrektheid van het landschap is fantastisch om te zien als toerist. Maar ik zou hier niet willen wonen, ver weg van alle voorzieningen, mijn vrienden en familie en waarschijnlijk ook van werk. Als ik kijk naar de losse huizen of kleine nederzettingen onderweg, zie ik ook veel armoede. De huizen zien er niet florissant uit, het lijkt soms net een woonwagenkamp. Met autobanden op het dak om deze bijeen te houden. Niks mooie tuintjes, of mogelijkheden om te spelen of een sport te beoefenen. Als ik kijk naar het buitengebied van de VS (dus niet de steden), dan vraag ik mij af of het wel zo’n welvarend land is. Wat zijn de criteria? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat we alle voorzieningen die we in Nederland hebben, meer mogen waarderen. Ik ben geen fan van belasting betalen, maar zie nu wel dat het ergens goed voor is.

Voordat ik te serieus word, laat mij teruggaan naar het hoogtepunt van de dag: Monument Valley. Dit park is de entree helemaal waard. Eigenlijk zijn het maar wat rotsen die overgebleven zijn na miljoenen jaren, maar wat ziet het er gaaf uit. En wat is het indrukwekkend om de natuur vanaf het uitkijkpunt te beschouwen. Of om er tussen te rijden. Jawel, we hebben onze Traction meegenomen op avontuur en een stuk van de route in het park zelf gereden. We waren een attractie voor alle mensen in busjes van het park die langsgereden werden en de tocht zelf niet aandurfden. Denk aan hoogteverschillen en onverhard pad met genoeg kuilen en hobbels, en je begrijpt het woord avontuur. Gelukkig heeft de Trax goede vering en waren de bergpaden in Frankrijk in de jaren 50 ook niet allemaal verhard. De tocht was een belevenis an sich, maar de uitzichten waren de moeite waard. Indrukwekkend is het juiste woord. En wat vonden de mini’s er van? Geen idee, waarschijnlijk een stapel stenen. Zij vonden het veel leuker om bellen te blazen, want dat hadden we ze beloofd.

Gereden afstand: 354 km. Met rood zand onder de banden.

Geschreven door Roadtripping.MDMD