We slapen als roosjes hier. Dat zal wel komen door de fatsoenlijke bedden, berglucht en het sporten overdag. We hebben het niet slecht getroffen. En vandaag ziet het weer er al wat beter uit. Er hangt nog genoeg sneeuw in de lucht, maar er is meer zicht dan gisteren. Op basis van de webcams plannen we onze richting. Het is geen perfect weer, maar goed genoeg om te gaan skiën. De piste meteen na de gondel bij Brixen omhoog, is bovenaan wat mistig, maar onderaan goed. Mark leert mij skiën. Want waar ik in Snowworld dacht dat ik het kon, is het hier andere koek. En na twee dagen stunten ben ik er klaar mee. Ik weet dat ik beter kan, maar ben de techniek kwijt. Gelukkig weet Mark mij die goed uit te leggen en begint het gevoel weer te komen. En daarmee het vertrouwen, waardoor ik minder verkrampt over de pistes gaan.

Na twee blauwe pistes om te oefenen (dezelfde als zaterdag), is het tijd om verder te gaan. De verbindingsroute is rood volgens de kaart, maar de piste is zo breed, en de blauwe route heeft af en toe extra heuvels, dat het eigenlijk wel mee valt. Het is zoals meer met skiën, het zit tussen de oren. Daarna volgt een lekkere dalafvaart en een kleine piste, voordat we gaan lunchen bij Brandstadl. Het wordt vandaag de goed gevulde goulashsoep en samen een Germknödel. Het lijkt op een groot broodje bapao, maar er zit blijkbaar een zoete vulling in en er gaat maanzaad en poedersuiker op. Plus het zwemt in de vanillesaus. Verrassend lekker. Maar goed, we zijn hier om te skiën. Dus na het eten trekken we de latten weer aan en gaan richting Elmau. In het gebied skiën we rond, alleen komen we er niet uit hoe we weer richting Brixen kunnen gaan. Het wordt al later, dus Mark vraagt het maar. Het blijkt mee te vallen, route 97b vormt de sleutel. Daarna moeten we nog vier keer omhoog en omlaag, maar de lengte van de pistes valt mee. Het gaat richting vier uur, dat verklaart waarom het zo rustig is op de pistes. Wat hebben we lekker geskied vandaag, en maar één keer gevallen. Ik begin eindelijk het gevoel te krijgen dat ik een beetje kan skiën. Want eigenlijk is het waanzin, jezelf op twee latten van een berg afstorten. Maar vandaag waren mijn nichtjes grotendeels onder controle en daarom verantwoord.

Na het skiën parkeren we de ski’s en schoenen weer bij het depot op de berg en nemen de gondel naar beneden, naar Brixen. Het is zondag, dus er zijn geen winkels open en we zijn vroeg in ons appartement. Maar we hebben nog een stuk gebak van gisteren en we zetten koffie en thee. Zo is het goed thuiskomen en een lekkere beloning na een fijne dag. We kletsen nog wat en maken ons gereed om uit eten te gaan. Vandaag koken we niet zelf. Er zijn niet veel restaurants in het dorp en ik heb gezien dat Brixnerwert een leuke menukaart heeft, met Tiroolse gerechten. Blijkbaar spreken ze er ook Nederlands (met een accent), maar wij blijven Duits praten tegen de bediening. We eten er heerlijk, hoewel hun schotel er ook goed uit ziet. De jongens naast ons klagen over de calorieën, maar zij zaten ‘s middags al aan 2500 calorieën. Poffertjes en twee eieren voor het ontbijt, een stevige lunch en een paar pilsjes helpen niet.
We sluiten de avond af met een schnaps en lopen tevreden terug. We kletsen nog even na en naar goed gebruik val ik op de bank in slaap. Bedtijd.

Geschreven door Roadtripping.MDMD