Alsof we niet al een paar korte nachten hebben gehad, maak ik het vandaag nog bonter. Om half zes word ik opgehaald bij het hotel, dat is half vier Nederlandse tijd. Het opstaan is dus nog vroeger. Maar goed, ik ga dan hopelijk ook veel beesten zien vandaag. We beginnen de dag echter weer met wachten. Mijn chauffeur is er al, maar mijn ontbijt nog niet. En ik haat wachten, zeker als anderen daardoor op mij wachten. Ik wil echter niet met een lege maag vertrekken.

Mijn auto brengt mij naar een busje, met één andere persoon. Daniël uit Spanje. Voordat we bij het nationale park van Nairobi uit komen, rijden we langs de sloppenwijken. Een huis kost vijf dollar per maand en dat is er aan te zien. Wat hebben wij het dan goed. Ook interessant: er komt blijkbaar weer een wegblokkade omdat de president langs moet. Om de 200 meter worden er twee politieagenten gedropt die straks de weg moeten afsluiten. Als je ziet wat een chaos het verkeer in Nairobi sowieso is, wil ik niet meemaken hoe het er uitziet als 20 minuten de straat geblokkeerd is. Wat een onzin voor de president. Er is maar één ding goed aan: het zorgt voor voldoende werkgelegenheid.

Het is om half zeven, als we aankomen bij het park, voldoende licht om al meteen apen op de weg te zien. Die niet allemaal zin hebben om opzij te gaan. Elkaar vlooien is veel belangrijker. Al gauw zien we ook keien in het water, dit blijken neushoorns te zijn. En een giraffe die verstopt in de struiken aan het eten is. Daarna hebben we echt mazzel: op onze weg komen twee leeuwinnen aanlopen. Die rustig langs de auto lopen om daarna via de savanne weg te kuieren. Wat een geluk om de leeuwen van zo dichtbij te zien. In de uren die daar op volgen zien we ook nog zebra’s oversteken, buffels, antilopes en andere grote kuddes. De witte neushoorns lijken redelijk dichtbij, maar zijn op de foto’s minder zichtbaar. Gelukkig spot ik tegen het einde zwarte neushoorns waar goede plaatjes van te schieten zijn. En we zien nog een mannelijke leeuw (de locatie weet de chauffeur via de radio) die erg trots naast zijn prooi ligt. Meneer heeft zo te zien een voortreffelijk ontbijt gehad.

Wat bijzonder is aan het nationale park is dat het vlak bij de stad ligt. Meestal waan ik me ver van de bewoonde wereld. Tot we een bocht nemen en ik de stad weer in de verte zie. De giraffen werken mee aan fotogenieke plaatjes door voor Nairobi te “poseren”. Het zijn gave foto’s met de etende giraffen en de stad op de achtergrond. Het contrast is mooi zichtbaar. Naast alle foto’s en filmpjes maken is het ook leuk om gewoon te kijken naar de beesten en ze te horen eten. Want dat is wat de meesten doen vanochtend. En al die hobbelige paden? Ach, dat hoort er bij. De chauffeur noemt het al een gratis massage.

De volgende halte is een plek waar je eten en drinken kunt krijgen en souvenirs kunt shoppen. Ofwel: waar je als toerist naar toe gebracht wordt om geld achter te laten. Eten hoef ik niet, mijn pannenkoeken heb ik nog niet zo lang op. En ik drink weinig om niet te veel naar de wc te moeten onderweg. Souvenirs koop ik dan weer wel. T-shirts voor Martijn en de kinderen en een magneet van een luipaard. De enige van de big five die ik niet gezien heb. De olifant heb ik ook niet in het wild gezien, maar die kom ik hierna nog genoeg tegen. Tussen 11 en 12 kunnen toeristen, waaronder ik, namelijk zien hoe baby olifanten gevoerd worden. In de buurt is een olifantenweeshuis, voor kleine olifanten uit de omliggende parken. Het is gewoon schattig om sommige olifantjes aan te zien komen rennen, zo dol zijn ze op de melk. Wat poedermelk voor baby’s blijkt te zijn, omdat dat beter is dan koemelk, zo leer ik. Als de fles (van een paar liter) op is, liggen er nog takken met blaadjes om lekker te knabbelen. Behendig weten ze die met hun slurf op te pakken. Tot mijn verbazing hebben ze liever de dikke takken dan de sappige blaadjes. Deze takken liggen aan de zijkanten, zodat de toeristen de olifanten kunnen aaien als ze dichterbij de omheining komen. Het klopt dat die beesten een dikke huid hebben, echt knuffel naar zijn ze niet. Maar wel schattig. In groepjes komen de olifanten, zodat de bewakers ze een voor een de fles kunnen geven. Hoewel de oudsten al zelf de fles kunnen vasthouden. In de tussentijd wordt er wat over het weeshuis en ook over iedere olifant wat verteld. En dus ook de reden waarom ze wees zijn, als daar wat bekend over is. Of in welke toestand ze zijn aangetroffen. Het blijkt dat het vooral de mensen en de droogte zijn, die er voor zorgen dat de olifantjes geen moeder meer hebben of verstoten zijn. Gelukkig zijn ze in het weeshuis en goede handen en worden ze geholpen zodat ze uiteindelijk weer terug de natuur in kunnen.

Na afloop kan ik weer in mijn privé-busje stappen, aangezien Daniël alleen maar de safari geboekt had. De laatste excursie is het giraffen center. Omdat ik hier alleen doorheen loop zonder gids, weet ik achteraf niet waarom ze hier giraffen hebben en wat het nut van het centrum is. Maar dat maakt niets uit. Je mag de giraffen voeren met pellets die je krijgt en dat is ontzettend leuk om te doen. Op de grond scharrelen er nog wat varkentjes rond. Het is intussen laat genoeg om wat te eten, dus ik bestel snel een hotdog met uitjes. Om vervolgens met het busje terug te gaan naar de stad, vanwaar ik een taxi terug naar het hotel krijg.

Ik ga snel naar mijn kamer, fris me op en ga naar beneden, naar de coffeecorner. Ik bestel me een verse mangosap. Die lekker is, tot ik een hap van mijn chocoladetaart neem. Die laatste is echt geweldig met een volle chocoladesmaak, waardoor de smaak van de mango verbleekt. Ik ga terug naar mijn kamer om ideeën voor de komende dagen op te doen. Martijn komt pas laat terug en, nadat we de meisjes gebeld hebben, nemen we de Uber naar een winkelcentrum in de buurt. We kijken daar het laatste gedeelte van de voetbalwedstrijd Nederland-Qatar, maar er zit weinig spanning in die wedstrijd. Gelukkig is op de schermen links en rechts de wedstrijd Senegal-Costa Rica te zien. Die wel leuk is, al is het maar vanwege de dansende Senegalezen op de tribune. En omdat de mensen in Kenia hier duidelijk met Senegal meeleven. Na de wedstrijd lopen we wat rond in het winkelcentrum, tot ik een West-Afrikaans restaurant zie. Dat lijkt me wel wat, dus daar gaan we zitten. Het eten is gelukkig ook erg lekker. Ik heb een kom met noem het een dikke saus of soep vol groenten. Erg smaakvol. En de gebakken plantaan (een soort banaan) is lekker krokant aan de buitenkant. Martijns spareribs zijn anders dan bij ons, maar ook zeer goed op smaak. Voordat we weg kunnen, ruziën we met de WiFi verbinding om onze Uber te kunnen vinden. Het is al laat als we bij ons hotel zijn. Het was een vermoeiende, maar mooie lange dag.

Geschreven door Roadtripping.MDMD