Paps en mams gaan weer op stap. Een heerlijk romantisch tripje naar een mooie oude stad. Deze keer Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Omdat Estland en Letland ook de moeite waard waren. Hand in hand kuieren door Middeleeuwse verdwaalstraatjes en kerken en kathedralen bezoeken. Dat zou een normaal stel doen. Wij niet. Wij gaan headbangen op de muziek van Rammstein en (speciaal)bier drinken of sterkere alcoholische versnaperingen. Ook een goed plan.

Die romantiek is ook ver weg als om vijf uur de wekker gaat. Zelfs Dominique zal zich nu bij oma nog een keer omdraaien. Ik was al een half uur wakker, bang om de wekker te missen. We hebben in ieder geval destijds om op te staan, laatste spullen pakken, afwassen en opruimen. Zo vroeg is het ook rustig op de weg en we komen op tijd bij de parkeerplaats. Waar de auto waarschijnlijk later een gevaarlijke schans omhoog gereden is. Bij het vliegveld aangekomen zijn we op tijd door de bagagecontrole. Lekker snel gaat het, zonder in te checken bagage en paspoortcontrole. Het duurt nog drie kwartier voordat het nummer van de gate bekend wordt gemaakt, dus we struinen het vliegveld af en kijken waar we wat willen drinken. Wat is het toch met Brussel dat we weer de tijd vergeten en naar de gate moeten rennen op het einde, omdat we omgeroepen worden. Maar we redden het en kunnen achteraan aansluiten om in het vliegtuig te stappen.

De vlucht gaat goed, tot het einde. Wat een gehobbel terwijl we dalen, het lijkt wel de eerste keer van de piloot. We verwachten een flinke dreun als we landen en zitten al schrap, maar we raken rustig de grond. Met een Bolt taxi gaan we daarna naar het hotel. We zijn er net voor twee uur, dus kunnen nog niet inchecken. Dan maar om de hoek een wrap met shoarma of falafel eten. En we beginnen het Litouwse bieravontuur heel braaf met een kersen radler. Wel van een lokale brouwer uiteraard. Na het eten checken we in, in de kleinste hotelkamer ooit. We kunnen er onze kont keren, maar daar is alles mee gezegd. Het bed staat in een hoek, de wc en douche zijn meer een kast, vanwege gebrek aan ruimte. Voor een echte kast is geen plaats. En de televisie is een postzegel. Maar goed, we zijn er toch alleen om te slapen.

Dus gaan we snel weer op pad, Vilnius ontdekken. Dat betekent heel veel kerken zien. Ieder geloof heeft z’n best gedaan om te pronken in deze stad. Er zijn er zelfs over, waardoor ze vervallen zijn, of er bijvoorbeeld een restaurant van gemaakt is. Weglopen dan ook genoeg rondjes om de kerk en een aantal bezichtigen we van binnen. De meest indrukwekkende religieuze plek is echter de kapel boven de Poort van de Dageraad. Eigenlijk komen we van de verkeerde kant aan en is de poort niets speciaals. Teleurgesteld lopen we er onderdoor en verder. Tot ik me omdraai en de prachtige kapel zie door de openstaande ramen boven de poort. Met een machtig gouden gewaad als een doek voor een schilderij van Maria. Zo is het straatje wel indrukwekkend. We gaan dan ook graag de marmeren (volgens Martijn lelijke) trap op om de kapel van binnen te zien. Hier is de afbeelding van Maria nog mooier en ook alle zilveren hartjes er omheen zijn bijzonder.

Voor de rest lopen we verder door de stad en ook al zijn er veel oude gebouwen, er is links en rechts ook nog veel onderhoud te doen. Het is niet alleen maar wow. We kiezen het oudste restaurant van Vilnius uit om wat te drinken, waaronder een proefplank met vijf likeuren. In de smaken bacon, rode biet, mierikswortel, alsem en tijm. Waarbij de laatste de lekkerste was. De middeleeuwse menukaart maakt indruk, dus we reserveren voor later. Eerst nog even de benen strekken en met de meisjes bellen.

Het avondeten is voor mij traditionele aardappel zeppelins. Dat zijn gekookte aardappelballen met een zachte kaas in, een soort knödel. Niet erg smaakvol, terwijl ik toch een aardappeleter ben. Martijn had bever met aardappelpuree, dat was beter op smaak. Na het eten lopen we terug naar onze kamer, om warmere kleding te pakken en naar de kroeg te gaan. Fabian heeft al een geschikte plek gevonden om bier te drinken. We hebben hem vorig jaar in Tallinn ontmoet tijdens onze vorige Rammstein trip en toen nog een tweede avond mee afgesproken. Rammstein en bier verbindt, zo ook vanavond. Fabian heeft een vriendin mee en nieuwe Britse vrienden gevonden. Later op de avond zijn we zelfs met vijven. Met de Duitse meisjes praten we Duits, met de rest Engels. Helaas is er alleen maar tapbier (wel tien soorten), dus ik hou het op kriek. Wij zijn meer dan 5% gewend. Na een gezellige avond vind ik het om twaalf uur genoeg geweest en lopen we terug naar het hotel. De eerste dag is geslaagd.

Geschreven door Roadtripping.MDMD