Back home

Tanzania,

Veel te vroeg moeten we vanmorgen opstaan, namelijk om kwart voor drie. En dan ben ik al een keer eerder wakker geweest vanwege de regen. Er kwam meer water uit dan de douche in Serengeti. Het duurt vanmorgen even om de meisjes wakker te krijgen. Maar omdat alles al klaar staat en ligt, kunnen we snel naar de auto. Het is rustig op de weg, dus we zijn om kwart over vier al op het vliegveld. Die pas vanaf vijf uur open blijkt te gaan. Er gaan twee vliegtuigen tegen zeven uur, die van ons en die van Martijn. Pas na negenen vertrekken de volgende vluchten. Martijn kan zijn koffer meteen kwijt, bij mij staat er nog niemand aan de balie. Wat houden de kinderen van wachten… Dan komt er eindelijk iemand en kunnen wij het koffer kwijt en de boarding passen krijgen. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van Martijn, want wij hebben een internationale en hij een lokale vlucht. Alleen ga ik met de meisjes door de paspoort- en bagagecontrole. Het is niet druk, dus zo geregeld. In de wachtruimte zie ik Martijn in de verte en ik bel hem, zodat we kunnen zwaaien. Van een medewerkster mogen we in de tussenruimte, zodat we elkaar achter glas nog kunnen spreken. En dan is het zo ver. Ons vliegtuig komt er aan en wij moeten naar onze wachtruimte. Al snel mogen we naar het vliegtuig lopen. We zwaaien nog even naar papa en dan stappen we naar binnen. Het is niet druk, maar toch is iemand in onze rij geplaatst. Mana wil wel naast deze Nederlandse jongen zitten. En dan gaan de meisjes verder met wat ze de hele vakantie al gedaan hebben: kleuren.

De eerste vlucht is goed gegaan en we komen op tijd in Nairobi aan. We moeten weer door alle controles voordat we naar de gate kunnen, en we vinden deze snel en gaan er zitten. Dan blijkt dat het nog even duurt voordat we kunnen boarden, dus ik ga nog even met de schatjes wandelen, voordat we straks bijna negen uur zitten. We gaan weer terug naar de gate en ik geef de meiden hun nieuwe stickerboek. Ik hoor meer dan een kwartier, zelfs als erin het vliegtuig zitten, over hoe mooi de stickers zijn. De meisjes willen zelfs naast elkaar zitten, zodat ze elkaars stickers kunnen bewonderen. Zelfs als we meer dan een uur onderweg zijn en ontbijt hebben gehad, is Mana nog altijd aan het stickeren in plaats van televisie kijken. En Dominique kijkt ook maar half naar haar film. Heerlijk hoe ze opgaan in hun eigen fantasie en allerlei zwetsverhalen verzinnen. Ik kijk rustig een film over Elvis.

We hebben super geluk qua stoelen en ik heb wel drie keer gecontroleerd of we niet in de verkeerde rij zitten. We hebben namelijk economy comfort, ofwel extra beenruimte. Ik zie genoeg lange mannen voorbij komen die hier wel zouden willen zitten en zich afvragen wat die kabouters op die grote plaatsen doen. Ach, zo kunnen deze kabouters hun beentjes strekken en zich vermaken tijdens de toch wel lange vlucht. De films zijn in het Engels, dus vaak zijn ze na een poosje afgehaakt. Tegen de tijd dat we bijna in Amsterdam zijn, hebben ze van al heel veel kinderfilms een stukje gezien. Ze weten zelf heel goed weer een nieuwe te kiezen. Voor de rest vermaken ze zich met stickeren, de tas met kleurboeken is minder interessant. En Dominique gaat graag mee als Mana of ik naar de wc moeten. Het is een vorm van beweging, zullen we maar zeggen. En natuurlijk eten en drinken. Het is bijvoorbeeld goed dat ik mijn broodje van het ontbijt niet op heb, want Dominique wil deze later hebben. En Mana eet er ook nog twee grote happen van. Ook haal ik twee keer water voor ze en krijgen ze een aantal keren een snoepje (naast de twee maaltijden die geserveerd worden, maar die ze niet helemaal opeten).

Natuurlijk zijn er wel eens kleine irritaties, maar de meisjes zitten vooral fijn naast elkaar. Heerlijk is het om ze samen te horen kwebbelen over de films of stickers. De mooiste uitspraak komt als Mana geen dropmentos wil. Dominique zegt heel wijs: waarom wil je niet Mana? Het is vakantie, dan moet je je laten verwennen. Even later hoor ik de wijsneus vertellen dat ze nog een week vakantie heeft. Ofwel nog een week verwend wil worden. Gaat dat komende week tegenvallen. Hoewel ze ook niet heel veel snoep hebben gehad deze week. Het blik met koekjes is maar voor de helft opgegaan, ik heb nog snoep om mee naar huis te nemen en we hebben vijf van de zes dagen met z’n allen twee zakjes chips gedeeld. Dat is dan wel naast de cakejes die vaak in de lunchbox zaten of het toetje bij het avondeten. Maar alleen gisteren zat er een bolletje ijs bij en de cakejes hebben we overdag niet altijd opgegeten. Toch ga ik komende week op het eten thuis letten. Want door het vele zitten, hebben we maar weinig beweging gehad. En na de lange vlucht vandaag heb ik een houten kont.

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.