Vanochtend heerlijk ontwaken met Dominique op mijn buik, want zij was als eerste wakker. Lekker met de armpjes en beentjes om mij heen. Nu kan het nog, want mijn grote kleine meid wordt steeds groter. Niet te bevatten dat zij twee jaar geleden nog in mijn buik zat. En zoals gisteren, met haar staartje en hoe parmantig ze stapt. Ook met haar woordenschat merk je dat ze groeit. Dat heeft ook z’n “nadelen” onderweg. Het is niet alleen meer “boekje lezen”, maar ze vertelt ook precies welk boekje ze wil hebben. En ze zegt af en toe bewust “Mana bouter” waarop Mana gaat roepen dat ze geen kabouter is, maar een prinses. En dat gaat dan tig keer over en weer.

Ook vandaag staat in het teken van kilometers vreten. Via de US-63 en US-60 terug naar Route 66, om deze vanaf Springfield in Missouri weer op te pakken. Een andere Springfield dan waar we 4 dagen geleden overnachtten. In zo’n groot land komen wel meer plaatsnamen meerdere keren voor. De VS bestaat dan ook uit 50 individuele staten, met ieder voor een deel hun eigen wetgeving. Niet gek dat zelfs de plaats Holland vaker voorkomt.

Het was een heerlijke dag om te rijden. Niet alleen vanwege het weer (bewolkt met af en toe een zonnetje en een klein buitje en max. 19 graden). Maar vooral de route was leuk. Waar we eergisteren saaie snelweg hadden, waren de US-63 en US-60 leuk om over te rijden. Vaak tweebaans, soms enkelbaans, afgewisseld met inhaalstroken en rustig verkeer, verliep het vlotjes zonder constant door iedereen ingehaald te worden. En een gedeelte was het van dorp naar dorp rijden (inclusief stoplichten op een snelweg), waardoor ik een gevoel kreeg bij hoe het geweest moet zijn om Route 66 te rijden vroeger. Want nu moeten we af en toe afwijken omdat de weg er niet meer ligt of een snelweg overheen ligt. Maar vandaag was het lekker cruisen en onze ogen uitkijken. We reden namelijk door het midden van de VS en als we stopten, hoorde je dat we tussen de Hillbillies zaten. En onderweg zagen we ook plekken waar geweren verkocht werden, rook van barbecues (als een soort olievaten), verlaten of half onbewoonbare panden etc. Vandaag was ook de eerste dag dat we gieren zagen. En we hebben Amish zien rijden met paard en wagen, waar we het niet meer verwachten. Rustig hobbelend langs de snelweg, waar auto’s en vrachtauto’s met meer dan 100 km per uur overheen rijden. Daarnaast lekker heuvel op en af rijden of afwachten wat de volgende bocht zou brengen. Alles bij elkaar klopte de setting en was het niet erg om zo veel uren in de auto te zitten.

Het ging zelfs zo lekker, dat we al een voorschot op morgen hebben genomen. Eigenlijk hadden we morgen gepland om naar het bordje van de geboorte van Route 66 hier in Springfield te gaan. Maar omdat het bij een parkje was en we zo de kinderen ook konden laten spelen, zijn we maar meteen er naar toe gereden. De kinderen vonden het fijn om te kunnen rennen en klauteren, vooral rond de fontijn. En wij konden daarna een fatsoenlijk restaurant uitzoeken in plaats van fastfood. Een win-win situatie. Nadat we ingecheckt hadden in het hotel en daar de kleintjes ook nog even hadden laten spelen, was het tijd voor hen om te slapen. En kon papa heerlijk in bad liggen met een boek en mama sporten. Het was weer een goed dagje.

Gereden afstand: 473 km. De langste rit vanwege de extra sightseeing.

Geschreven door Roadtripping.MDMD