Voor vannacht helaas geen kinderbedje beschikbaar. Daarom wilde Martijn proberen om de meiden samen te laten slapen. Uiteraard ging dat niet goed met in slaap vallen, daarom ging Martijn er maar bij liggen. Vooral Dominique wilde spelen of dingen uitvreten (dat is eigenlijk altijd wel zo). Maar uiteindelijk vielen ze toch allemaal in slaap. En waar ik bang was om tig keer ‘s nachts een uit bed gevallen kind te moeten oprapen, hebben ze braaf tot na de wekker lief samen gelegen. Mooi om te zien, onze meisjes zo samen slapend.

Waar we gisteren Kevers hebben gezien die in de grond zijn gepoot, zijn we vandaag naar een ander artistiek project geweest: de Cadillac Ranch. Jawel, nu zijn er Cadillacs met de neus in de boter (of zand) gevallen. Martijn heeft meegedaan aan dit artistieke project en Roadtrip MDMD 2019 vereeuwigd. Tot de volgende er overheen spuit, want de verf zit er centimeters dik op. De volgende stop is gevoelsmatig de belangrijkste: het midpoint café. We zijn nu op de helft van Route 66. En aangezien vandaag de 20e vakantiedag is van de 39, zitten we nu ook op de helft van de hele vakantie. Komt toevallig goed uit. In het café hebben we oude bekenden gezien, twee Nederlanders die ook in Graceland waren. Zij rijden wel 700 km per dag en gaan nog meer van de route af als wij. En we hebben nieuwe bekenden gemaakt, namelijk twee motorrijders die we daarna nog twee keer tegen kwamen. Als je elkaar op de route 2x ziet, ben je bijna vrienden.

Het stuk weg dat wij bij het verlaten van Texas en binnenrijden van New Mexico hebben gereden, heeft pap in 1993 zeker niet gedaan. Weer kilometers onverhard en een stukje zelfs tussen de koeien. Zou pap ons voor gek verklaren, boos zijn vanwege de stof en opspattende stenen, trots zijn of jaloers omdat hij zo’n mooi stuk gemist heeft? Of allemaal? Het was in ieder geval weer genieten onderweg. En mooi om te zien hoe er in New Mexico weer een ander landschap is als in Texas. Vooral de stukjes gebergten met hun rode kleur zijn mooi. Daarnaast hebben we de vele muurschilderingen in Tucumcari, onze slaapplaats van vannacht bewonderd. Na het eten en voordat we gingen slapen nog lekker in het zwembad van het hotel gezwommen en zo weer een mooie dag afgesloten.

Gereden afstand: 196 km. We zijn halverwege!

Geschreven door Roadtripping.MDMD