Op de een of andere manier lijkt er een verband te zijn tussen de verschillende etniciteiten die in het motel verblijven (of beheren) en de kwaliteit van het motel. Blijkbaar kiezen westerlingen (of wat dan ook de juiste term is), toch over het algemeen voor de wat duurdere motels. Maar omdat we er toch alleen maar slapen, kiezen we vaak voor goedkopere motels.

Gelukkig heeft de auto ons vandaag niet in de steek gelaten en is er geen benzine meer gelekt. Wel hebben we gisteren af en toe wat water door de voorruit naar binnen gekregen, de rubbers dichten niet helemaal goed af. Dit heeft Martijn vandaag provisorisch opgelost met wat schilderstape onder het rubber bij de ruitenwissers. En ondanks een buitje vanmiddag bleven we in de auto droog. Die tape werkt ook goed om trillende strips op het dashboard vast te zetten. En om alle boekjes, drinkflessen en andere dingen te repareren die vanaf de achterbank gesloopt worden. Onderweg moet je creatief zijn. Ofwel, een onmisbaar stuk gereedschap. Misschien iets voor de basiscursus Techniek van Traction Avant Nederland?
PS: we hebben ook duct tape bij ons voor het grovere werk. En tie wraps.

Ondanks de kou kwam er vanmorgen toch een zonnetje door. Daarom nog maar even door het historisch centrum van Santa Fe gereden. Wat een prachtige bouwstijl heeft die stad, met gebouwen gemaakt van Adobe (een soort modder). Omdat we naar Tijeras wilden, hebben we niet Route 66 genomen, maar de Turquoise Trail. Wat een prachtige route is dat. Jammer dat de meiden met hun honger, dorst, snoep, boekjes, zusje plagen etc. er voor gezorgd hebben dat ik zo weinig uit het raam heb kunnen kijken. Je raadt het al, Martijn reed en ik had kinderdienst. In de buurt van Tijeras hebben ze op een originele manier geprobeerd om mensen zich aan de snelheid te laten houden. Als je er precies 45 mijl per uur rijdt (lastig uitkienen met onze auto, maar het is gelukt), hoor je het liedje "America the beautiful". Een grappige belevenis.

Daarna door naar Albuquerque voor onze middagstop. Central Avenue is een weg van ca. 25 km met motels, restaurants en winkels aan de oude Route 66. Genoeg grandeur, maar ook vergane glorie door zaken die al lang geleden verlaten en vervallen zijn. Omdat we minder onder de indruk waren, hebben we ook maar downtown Albuquerque opgezocht. En besloten niet te lang in deze stad te blijven. Er is een reden waarom Breaking Bad in deze stad is opgenomen, zullen we maar zeggen (net zoals je sommige films in Amsterdam opneemt en niet in Groningen). De stad straalde niet echt warmte uit. En bij de McDonald’s waar we gestopt waren, kwam een jongen om een dollar vragen, die wel wat op Jesse uit Breaking Bad lijkt, maar dan aan lager wal geraakt. Toen hij een sigaret probeerde te draaien van het papiertje dat om het rietje zit, heeft Martijn hem maar echte vloeitjes gegeven. Weg uit de stad en weer op naar het platteland. Genieten van het uitzicht en dit op de foto proberen te zetten. Maar het is net zoals de foto's die pap destijds heeft genomen: als je naar de afbeelding kijkt, dan snap je niet waarom je de foto hebt genomen. Terwijl je in het echt zo'n mooie omgeving ziet.
Leuk vandaag waren ook de vele treinen die we hebben zien rijden. 111 wagons was vandaag de langste rijdende trein. Qua mooie route hebben we ook over de dead man's curve gereden. Maar deze Mans heeft de dood niet in de ogen gezien en rustig aan gereden. Denk aan een mooie kronkelende weg tussen het gesteente. In één woord prachtig. En de uitgestrektheid van het land! De renkoekoek kan zich een ongeluk rennen.

Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij het bord van de Continental Divide. Dit is een onzichtbare lijn door de States. Al het regenwater dat links van die lijn valt, loopt weg naar de Stille Oceaan. Alles wat rechts valt, gaat naar de Atlantische Oceaan. Daarna zijn we doorgereden naar Gallup. Een nog een meer dan levensgrote cowboy gefotografeerd en toen door naar het motel. Normaal ben ik geen poetsmiep, maar de zeilvloer was zo vies, dat ik deze twee keer met een natte handdoek heb schoongemaakt. Hopelijk krijgt het motel hun handdoeken schoon. Gelukkig was de kamer verder wel op orde, daarom maar gaan genieten van een welverdiende nachtrust.

Gereden afstand: 404 km. De Trax heeft ons al meer dan 5.000 km vervoerd.

Geschreven door Roadtripping.MDMD