Helaas, onze laatste dag in Vilnius. De rugzakken inpakken is niet moeilijk. Enerzijds omdat we weinig bagage bij hebben, anderzijds omdat er geen plek was om rommel te maken. Uitchecken is nog makkelijker: het pasje afgeven en dag zeggen. Het is weer een heerlijke zonnige dag en we lopen naar de oude markthal. Wij houden er van, langs allemaal kraampjes met groente, fruit, vlees, kleding en nog meer banjeren. We kopen een grote bak aardbeien als ontbijt en eten die buiten de hal op een bankje op. We lopen weer naar het centrum en zien ons restaurantje van twee dagen geleden, met de bloemen en aardbeien aan de muur. Maar het is nog te vroeg om te lunchen, dus we lopen verder. We ontdekken nog verschillende straten en steegjes die over het algemeen mooi zijn. Echter er is iets, waardoor ik niet van Vilnius hou. Het is echt een mooie stad met veel oude historie. Maar er is niet een bepaalde plek met de wow-factor. Ik probeer het te begrijpen. Ik denk dat het komt omdat er zo veel grijs of beton is, waardoor alles meer eenheidsworst is. Er springt niets uit. Zelfs de kerken niet, aangezien het er zo veel zijn.

Het rondlopen in de zon door de straatjes is wel leuk om te doen. Bij toeval stuiten we op een groot park. Er is genoeg groen in de stad, maar dit park is echt mooi. Ik geniet dan ook van de wandeling er door heen. Na genoeg gedoold te hebben, is het tijd om te gaan lunchen. We kiezen voor een Litouws restaurant. Maar als het te lang duurt voordat we menukaarten krijgen, stappen we op. Ik heb geen zin in een herhaling van gisteren en we moeten na het eten naar het vliegveld. Dus we kiezen een ander Litouws restaurant en het is een goede keuze. De aankleding spreekt aan, traditioneel Litouws. En ook de menukaart. Martijn start met een brood gevuld met champignonsoep en rare thee met vruchtjes erin zoals moerbei. Als hoofdgerecht hebben we allebei iets met aardappel. Ik aardappelworst, Martijn aardappelpudding. Allebei met een beetje vlees erin en crème fraiche voor erbij. Ik ben blij dat we doorgelopen zijn.

De rit met Bolt naar het vliegveld is weer teleurstellend. De chauffeur was er snel, maar de vermeende rit van een kwartier duurt een half uur. Om er daarna achter te komen dat de ritprijs ook verhoogd is. Gelukkig zijn we wel meer dan voldoende op tijd bij de gate. De vlucht ervoor is die naar Berlijn, dus we komen Fabian, zijn vader en vrienden tegen. Het is leuk om nog even met hem te kletsen en het verkort de wachttijd. Daarna lopen we nog wat, voordat we gaan zitten totdat we het vliegtuig in mogen. Deze keer verloopt de reis voorspoedig, zonder turbulentie. De enige “hobbel” is dat we verkeerd lopen en moeten zoeken voor de plek waar we opgehaald worden om terug naar de auto gebracht te worden. Dat is wel goed voor de stappenteller. De file op de terugweg valt ook wel mee, daardoor kunnen we thuis zijn voordat de meisjes moeten slapen. Vooral Dominique loopt te stuiteren. We nemen even tijd om te knuffelen, bij te kletsen en cadeautjes te geven, maar het is duidelijk dat ze naar bed moet. En voor Mana is het ook bedtijd. Het is fijn om weer bij de meisjes te zijn na zoveel dagen. Als ze slapen is het tijd om op te ruimen, dingen te doen voor het Ambras toernooi, Ronny te bellen. We sluiten de avond af door op de bank te ploffen en tv te kijken. Lekker, na een aantal dagen op pad te zijn geweest. Het was weer een prachtig avontuur, maar thuis is het ‘t beste.

Geschreven door Roadtripping.MDMD