Omdat er storm voorspeld was tegen de middag, vanmorgen maar een uur eerder de wekker gezet. Het heeft ook zijn voordelen, al op zijn voordat de kinderen wakker zijn. Dan kunnen we namelijk stukken rustiger kleren klaarleggen voor de dag en alvast de koffers weer inpakken. Want dat valt wel tegen: hoeveel tijd we iedere dag kwijt zijn tussen het moment dat de wekker gaat en we de auto gestart hebben. Even rustig wakker worden met de kinderen hoort erbij, omdat het vakantie is. En we proberen goed te ontbijten, dus dat kost tijd. Zeker met de mini's want er gebeurt zo veel om hen heen, dat ze snel afgeleid zijn. Maar daarnaast ook het inpakken van de koffers heeft z'n tijd nodig. En na 2,5 week hebben we wel een systeem. Eén groot koffer voor de meisjes, één voor Martijn en één voor mij. Eén klein koffer voor de was en één voor alle toiletartikelen, cremes, zonnebrand, douchespullen etc. En daarnaast een tas voor het eten en drinken, een strandtas voor de "handige" spullen zoals EHBO set, zonnebrillen, handdoeken voor onderweg etc. Ook een rugzak voor de kinderen met hun speelgoed en boekjes. Een luiertas met de benodigde zaken voor die dag. Een laptoptas met laptop, I-pad, spanningsslof, opladers, omvormers voor de Amerikaanse stopcontacten en weet ik wat om mobiel te blijven. En een cameratas en alles wat ik vergeten ben. Dat moet iedere dag het dak op, de rieten mand in of in de auto. Alles op z'n eigen plaats. Er zijn dagen dat ik al 3.000 stappen heb gelopen voordat we op pad gaan. Het is dus handig als een hotel een karretje heeft om bagage op te laden. En voor de kleintjes is het fantastisch om op zo'n ding te zitten en rondgereden te worden. Toch een keer een foto van maken.

Enfin, vandaag dus al lekker op tijd op pad, dat wil zeggen voor 10 uur. Gelukkig viel het met de storm wel mee en hebben we geen regen gehad. Wel heeft het het grootste deel van de dag flink gewaaid. En dan bedoel ik dat ik niets meer zag doordat mijn haren voor mijn gezicht zaten of dat we moesten opletten dat niet alles wegvloog, zoals met picknicken. Tijdens het rijden moest je wel echt twee handen aan het stuur houden, maar verder ging het prima. Zo hebben we een stuk langs een meertje gereden en even gestopt om bij de vissers te kijken die via vlonders een stukje in het meer konden vissen. Daarna hebben we een prachtig stuk oude route gereden, waarvan gezegd wordt dat het één van de mooiste stukken van de oude route is. En ik heb ook genoten van de weg met z'n heuvels, vergezichten, bloemen en rood uitgesleten riviertjes. Wat ook fijn is: we hadden meestal de weg voor ons alleen. Het is fijn om je eigen tempo te kunnen rijden, want ook al kunnen we met het verkeer mee, op de snelweg zijn we echt de langzaamsten. Grote of kleine trucks, zware beladingen, auto's met megagrote aanhangers erachter, campers zo groot als een motelkamer met een auto erachter en zelfs bejaarden. Het maakt niet uit of ze halen ons in.

Een leuke stop vandaag was bij een oud benzinestation. Wat het voor ons leuk maakte was het gesprek met twee motorrijders. Zij vonden onze auto fantastisch en ik vond hun Harley's mooi. Hun enthousiasme was aanstekelijk. En ook leuk was de lol die de meisjes hadden tijdens het picknicken. En maar rennen, gillen en spelen. Zoals Dominique die "pak me dan" zegt en vervolgens achter Mana aan rent. Ze snapt nog niet helemaal de regels.
Ook in Clinton bij het Route 66 museum hebben we leuke gesprekken met anderen gehad. We wilden eigenlijk alleen een foto van onze auto met een diner die zo groot is als een treinstel, zodat deze snel geleverd kon worden en dezelfde dag al operationeel was. Maar we hoorden zo'n goede verhalen over het museum, dat we deze maar bezichtigd hebben. En het was ook de moeite waard, hoe per decennium uitgelegd werd wat Route 66 betekende. En zoals vandaag met de wind en het zand dat soms rond blaast, snap ik dat Route 66 belangrijk was voor mensen van het midden van de VS om naar Florida te vluchten, omdat door de dustbowls er geen eten meer op de akkers was en er geen werk was, waardoor de mensen uit armoede hun heil maar elders gingen zoeken.

Om de dag goed af te sluiten, gingen we te voet naar een Mexicaans restaurant met goede beoordelingen op internet. Maar dit was vooraf ook te zien. We zijn drie eetgelegenheden voorbij gelopen met een enkele auto op de parkeerplaats en hier stond de parkeerplaats vol. Gelukkig was er nog plek voor ons en hebben we lekker gegeten. En op verzoek ook maar biertjes besteld, want die hebben we nog bijna niet gedronken. Voor Martijn was dit de derde of vierde keer bier, voor mij de eerste keer. Daarnaast hebben we nu 2 of 3 keer een cocktail gehad en eenmaal in de bar van een motel een paar shotjes rum. Maar over het algemeen hebben de motels geen bar en overdag drinken we niet of als we na het eten nog auto moeten rijden (hoogstens één glaasje voor de bijrijder). We hebben wel intussen drie flessen rum gekocht met smaak, om te kijken of we wat mee naar huis gaan nemen. Maar er is pas 1,5 fles op, omdat we 's avonds ook niet uitgebreid gaan pimpelen. De volgende dag moeten we toch weer auto rijden en soms valt één van ons samen met de kinderen in slaap. Zouden we verstandig worden?

Gereden afstand: 204 km. Wat een wind vandaag.

Geschreven door Roadtripping.MDMD