Het hotel biedt ‘s morgens koffie en thee met donuts aan als ontbijt. Ik vind het wederom geen ontbijt, maar de donuts zijn wel lekker. En samen met fruit, tomaatjes en yoghurt is het nog bijna een fatsoenlijke maaltijd wat we er van maken. De rest van de ochtend heeft in het teken gestaan van inpakken. Of meer herpakken. Alle bagage hebben we minstens twee keer in de handen gehad om de boel te kunnen sorteren en inpakken. Vandaag leveren we namelijk de rode dame in, samen met zo veel mogelijk bagage. Dus wat kunnen we weken (of zelfs maanden) missen en wat nemen we mee in het vliegtuig? Het is weer gelukt om ons te beperken tot alleen handbagage. Daarna volgde weer het gesjouw met de bagage richting auto. En 500 meter is niet ver, maar wel als je tig kilo’s moet dragen. Gelukkig hoefde Martijn maar 1 keer extra te lopen (toch handig, zo’n wandelwagen). Vervolgens mocht hij de meisjes entertainen in de speeltuin, terwijl ik de auto schoonmaakte. Ik was blij dat de auto niet van de buitenkant schoon hoefde, want het interieur was meer dan voldoende werk. En dan met name de kinderstoelen en alles rondom die twee varkentjes. De schoonmaak was niet verplicht, maar ik wil niet straks een auto terug in Nederland waar hele werelden van organismen in leven vanwege half gevreten snoepjes en dergelijke. It’s a dirty job, but someone’s got to do it. En mijn handen waren nog niet zo vuil als Martijn soms na het sleutelen. Na afloop met z’n allen nog wat gekocht bij een foodtruck en gegeten onder de boompjes bij het stadhuis, voordat we op pad gingen.
De laatste tocht van de Traction in de VS, maar wel in stijl. Eerst wat stukken steil omhoog en omlaag, want San Francisco is gebouwd op 43 heuvels. Met stoplichten. Dat was voor Martijn uitkienen wanneer hij wel en niet gas gaf, om niet steeds voor rode stoplichten te belanden. Vervolgens zijn we over de Golden Gate Bridge gereden. Het was een stukje om, maar zeker de moeite waard. Wat een gave brug om overheen te rijden. En ook de rest van de tocht naar Richmond was de moeite waard met een mooie uitkijk over de stad en nog vele bruggen (ook langer dan de Golden Gate Bridge, met twee verdiepingen). Als je met de auto in San Francisco bent, is het rijden van een rondje over alle bruggen zeker de moeite waard.
Bij het inleveren van de auto hoopte ik wel dat de auto zonder stukken in Nederland aankomt. Ik zag alleen maar kapotte auto’s bij de vervoerder staan. Na het inladen van alle bagage inclusief rieten mand in de auto, hebben we nog alle gekochte magneetjes op volgorde neergelegd op de motorkap voor een foto. Deze vervolgens weer ingepakt, en zonder auto verder. Maar met behulp van Über en de metro kwamen we toch weer bij ons hotel.
Omdat het eten van gisteren naar meer smaakte, zijn we weer naar hetzelfde restaurant gelopen. Mana in de draagzak en Dominique bij Martijn op het hoofd. Alleen was de wachtrij vele malen langer dan gisteren, daarom maar een andere Japanner gezocht. Ook hier lekker gegeten en gedronken. De meiden gingen vooral los op de rauwe vis en udon noodles. De aankleding was ten opzichte van de dag ervoor echter een verschil van dag en nacht. Gisteren in het donker in een semi bar onder de grond met dito aankleding. En vandaag vooral witte muren, lichte meubels en ramen. Minimalistisch Japans.
Ook op de terugweg naar het hotel hebben Martijn en ik ons weer verbaasd over San Francisco. Hoeveel drugsverslaafden en gekken (of combi’s) zie je hier. Iedereen praat hardop. De rijkeren tegen het oortje van de telefoon, de armeren tegen zichzelf. Hier zie je veel armoede, vooral door drugsgebruik. We hebben echt mensen in vuilcontainers zien staan om er spullen uit te vissen. En de broek optrekken zit er meestal ook niet in. In de stad zijn meer drugsverslaafden dan studenten. Dat verklaart de vele politieagenten die we zien. Volgens de eigenaar van het hotel valt het echter nog mee. Toen hij 30 jaar geleden het hotel kocht, moest hij met een geweer naar het werk komen. Wij zijn in ieder geval veilig bij ons hotel aangekomen om de laatste nacht in San Francisco door te brengen.
Gereden afstand: 42 km. Voorlopig de laatste kilometers in de rode dame.
Geschreven door Roadtripping.MDMD