Ik had het niet verwacht, maar ik heb heerlijk geslapen op het harde matras. Als Martijn geen wekker had gezet, sliep ik misschien nog. Terwijl ik normaal op een andere plek meestal al vanaf een uur of vier wakker ben.

En nu is het tijd om te ontbijten. En wat een voortreffelijk ontbijt hebben ze in ons paleis. We krijgen een kaart waarop we mogen aankruisen wat we willen. We stemmen het op elkaar af, zodat we van veel dingen een beetje kunnen eten. En wat hebben ze een goede kok. Eerst krijgen we een mooi schaaltje met vier fruitsoorten, in stijl gesneden. Dan brood, dumplings en als laatste het Engelse ontbijt. Goed op smaak, alleen de hash browns is meer aardappelpuree. En de rijstsoep van Martijn kan me ook gestolen worden. Maar de rest is smullen geblazen.

Martijn gaat even werken, ik zoek alvast dingen om te doen vandaag. We jagen de meiden via FaceTime uit bed en gaan zelf ook op pad. Maar eerst verkleden we ons in de bibliotheek in traditionele kleding. Eigenlijk veel te heet met onze gewone kleren eronder, maar we lijken wel een vorstenpaar.
Daarna gaan we ons welkomstdrankje claimen. We worden verrast met een kleine salade met groente en fruit, met een zoete en zure smaak. Wederom erg lekker.

Vervolgens pakken we weer de boot, nu om van ons paleis naar het grote paleis te gaan. Als we aankomen op de pier aan de overkant staan er een boel toeristen op de waterbus te wachten. Komen wij een beetje decadent aan op onze privé boot.
De wandeling naar het paleis is niet zo ver, maar in de zon is het verschrikkelijk heet. En met die vreemde tekens is het moeilijk om de ingang te vinden. Daarnaast zijn er genoeg oplichters die je ergens naar toe willen meenemen, maar door mijn huiswerk zijn we gewaarschuwd.
We doen een lange broek en legging aan voordat we naar de ingang gaan en spenderen bijna al onze tijd in het tempelgedeelte van het paleis. Er zijn vele gebouwen en honderden meters muurschilderingen, ten behoeve van de hoofdtempel met een beeldje van Boeddha van 63 cm. Veel ruimte voor zo’n klein ding. Maar wel uit één stuk jade gemaakt en daarmee onbetaalbaar.
We vergapen ons aan de Thaise architectuur en alle tierlantijntjes. Groepjes schoolkinderen zingen om beurten richting de hoofdtempel. Wij gaan er uiteindelijk ook naar binnen. Wat een pracht en praal, maar ook indrukwekkend. En hopelijk kan Boeddha voor Bob zorgen, die nu al weken op de IC ligt.
Op het einde van de dag wordt het wat minder heet en minder druk. Lekker, een stuk minder toeristen. Maar dat komt omdat iedereen er langzaam uitgejaagd worden. Heel uitgebreid kunnen we het voormalig Koninklijk paleis niet bekijken. Maar omdat niemand haast heeft, kunnen wij ook op ons gemak rustig de gebouwen van buitenaf bekijken.

Hierna willen we naar Wat Pho, de tempel van de liggende Boeddha. Eerst spreken we even met onze buurvrouw af, die tijdelijk terug naar Thailand is. Zij gaat mee naar Wat Pho en leidt ons een beetje rond. Ook fijn, ze kan foto’s van ons samen maken.
De Boeddha is ook hier indrukwekkend, maar van een andere soort. Een 46 meter lange reus die ligt, welteverstaan. Maar eigenlijk was het leukste om muntjes te doen in de 108 koperen schalen, wat geluk zou moeten brengen.
We struinen verder wat over het terrein rond en komen nog vele Boeddha’s en imposante bouwwerken tegen. Ook fijn: het is avond aan het worden en het is hier rustig.
Na het meeste wel gezien te hebben, lopen we buiten rond. Vanaf de andere kant van de rivier maken we een foto van de prachtig verlichte Wat Aruba, een andere tempel. Daarna zoeken we gedrieën een eetgelegenheid, maar komen weinig tegen wat geschikt lijkt. Één zaak wel, maar daar is de wachtrij te lang. Dus uiteindelijk lopen we terug naar Khao San road. Iets eerder stoppen we bij een restaurant om twee redenen: enerzijds om de drukte te ontlopen, anderzijds omdat het begint te regenen.
Waar we eerst denken dat het hard regent, laat Thailand later zien, horen en voelen dat het veel harder kan. Een stortbui in Nederland is er niets bij. Gelukkig zitten we redelijk droog en smaakt het eten goed.
Zodra het nog maar een beetje regent, lopen we terug, nemen afscheid van de buren en gaan met de boot terug naar het hotel. Weer bellen we met Mana en Dominique, bereidt Martijn zich voor op morgen en dan is het bedtijd.

Geschreven door Roadtripping.MDMD