Vanmorgen eten we verder aan de twee mega broodjes van gisteren, zo veel was het. Ook smeren we alvast broodjes voor vanmiddag. Vandaag gaan we namelijk de Grand Canyon ontdekken. En daar hoort voldoende proviand en drinken bij. Hoewel het vandaag geen zonnige dag gaat worden. We horen de wind rondom ons huisje loeien en het is zwaarbewolkt weer. We zullen niet van de hitte uitdrogen. Het lijkt wel of de Grand Canyon en ons geen goede combinatie is. Vijf jaar geleden was het bezoek teleurstellend, vooral vanwege de drukte op Memorial Day. En nu lijkt het ook geen mooie dag te worden.

Qua drukte valt het vandaag mee en we hoeven niet te parkeren bij het dorp, maar kunnen doorrijden naar het Grand Canyon visitor center. Vanaf daar lopen we eerst door naar Mather point. Hier zijn verschillende prachtige vergezichten te zien en we maken volop foto’s. Dan gaan we terug en bekijken eerst een interessante film in het bezoekerscentrum.
Vervolgens pakken we de bus naar de South Kaibab Trailhead. Vanaf hier kun je het pad helemaal naar beneden volgen. Maar dat duurt twee dagen om neer en op te gaan en daarvoor moet je conditie hebben. Wij besluiten om te lopen tot het eerste uitzichtpunt: Ooh Aah Point. Deze trail duurt in totaal ca. 3 kilometer en brengt ons een eindje naar beneden. Het eerste stuk loopt vrij stijl zigzaggend naar beneden en wordt de schoorsteen genoemd. Daarna is het meer wandelpad. Echter de harde wind maakt het uitdagend, net zoals de afgronden naast ons het extra spannend voor Martijn maken. Maar wat ontvouwt het landschap zich prachtig tijdens de wandeling. Ik geniet dan ook volop van het uitzicht. En om dit met z’n allen te doen.
Bij Ooh Aah Point waait het helemaal verschrikkelijk. Het is mooi om zonder kleerscheuren tot hier gekomen te zijn, nu is het tijd om terug te keren. Een klein beetje verderop kunnen we uit de wind zitten en eten onze broodjes op. Vervolgens lopen we verder naar boven met af en toe een kleine pauze. De mooiste stop is die om een berggeit te fotograferen. Rustig lopen we omhoog. Als we boven zijn, hebben we bijna zeventig verdiepingen gelopen. Intussen zijn de benen van Martijn en Mana ook gestopt met trillen. Wat ben ik trots op ons gezelschap dat we dit goed volbracht hebben, en met name Martijn, vanwege zijn hoogtevrees. Wat mij betreft zeker de moeite waard om een stuk trail gelopen te hebben en niet alleen verhard pad langs de rand.

Yavapai geologie museum
Desert tower
Autobingo
Broodjes smeren


Na Ashfork gaan we van de snelweg af en pakken Route 66. Waar ik vijf jaar geleden weinig zag van de weg vanwege de sneeuw, lijkt dit gebied ons weinig geluk gezind, aangezien het eerst flink regent. Gelukkig breekt verderop het zonnetje door, terwijl Dominique als een kip aan het tokken is. Snoep er in, mond dicht.

Route 66 motel
You kill it
Treinen

Uitspraak van de dag:
Dominique: dan kan de meneer ook een beetje Duits leren. Precies als we bij de auto entree van de Grand canyon zijn, komt er “Ich bin Ausländer” keihard uit de speakers.

Geschreven door Roadtripping.MDMD