Warempel in dagen een goed ontbijt in een motel. Zelfs met ietwat vlees: ragout met een soort broodje. Het smaakte prima. En vriendelijk personeel voor de verandering. Ze hadden gezien dat ik het laatste beetje volle melk pakte en vroegen of ik meer wilde. Ook de dame achter de receptie 's avonds is heel vriendelijk en heb ik al een paar keer mee gekletst. Tot nu toe het beste motel.

Op pad vanmorgen, want vandaag is het zover: Graceland. Hiervoor slaan we speciaal een stukje Route 66 over (wel ingecalculeerd, dus zonder dat we veel bijzonderheden missen). Eerst de beurs flink lichter gemaakt ($ 128 voor twee volwassen om naast Graceland wat extra tentoonstellingen te kijken. De VIP of ultimate VIP tours waren vele malen duurder). Maar daar moet ook veel personeel van betaald worden, zoals de bussen om je de weg over te laten steken (en dat je niet een paar 100 meter hoeft te lopen, stel je voor).

Na een leuk filmpje over Elvis, was het tijd om Graceland zelf te bezichtigen. Eigenlijk viel het tegen. Waarschijnlijk omdat het zo druk is, dat je achter elkaar door het huis schuifelt. Leuk om de woonkamers, keuken etc. te zien, maar eigenlijk is het maar een klein huis voor zo’n grootheid. Niets vergeleken met wat je tegenwoordig bij MTV Cribs ziet. Achteraf is dat ook de charme van het huis en snap ik dat Elvis er graag kwam. Maar als toerist die geen verstokte fan is, was het niet de moeite waard.
De tentoonstellingen over Elvis’ auto’s en andere voertuigen (eigenlijk was hij een beetje een kind die over zijn eigen landgoed croste), zijn leven als militair en vooral zijn kleren en gouden en platina platen, waren weer wel interessant. Dit kon in eigen tempo bekeken worden. De muur met veel van Elvis gouden en platina platen maakte indruk op mij. Want Elvis als acteur vind ik minder interessant, maar die man heeft wel heel veel goede nummers gemaakt. En hij heeft de muziekgeschiedenis veranderd zoals niemand dat gedaan heeft in de 20e eeuw. Nummers van hem die meer dan 50 jaar oud zijn, swingen nog altijd of maken nog altijd indruk. En ook al hou ik meer van zijn muziek en uiterlijk uit de beginjaren. Die flamboyante over de top pakken (vooral die met de adelaar) uit de latere jaren hebben ook wel wat.

Het muzikale dagje hebben we na Graceland voortgezet in Beale Street in Memphis. Wat een leuke straat is dat. Als je er doorheen loopt, dan hoor je muziek uit heel veel bars, de mensen lopen met drank rond, je ruikt eten en je kijkt je ogen uit. Een heerlijke straat voor je zintuigen en echt leuk om doorheen gewandeld te zijn. Je voelt er de muziekcultuur. Een goede afsluiting van een mooie dag.

Gereden afstand: 58 km. Weinig muziek onderweg, maar des te meer daarbuiten.

Geschreven door Roadtripping.MDMD