Wat bedoelen mensen als ze ‘fijne vakantie’ zeggen? Ik wens je een fijne tijd? Of sterkte met alle ontberingen, zoals koffers pakken? En wanneer begint zo’n vakantie dan? Als je eenmaal op pad bent, of al bij de voorbereidingen?
De tijd vooraf, zoals het uitzoeken waar je naar toe gaat en vluchten en hotels selecteren, hoort voor mij zeker bij de voorpret. Net alsof je allerlei bouwsteentjes uitzoekt, waarvan je later kijkt of het een mooi geheel is. Maar de dagen vooraf, waarbij je gaat inpakken, die kosten mij energie. Denken aan de was en wat er nog mee moet. Zorgen dat de dieren verzorgd worden. Lijstjes maken om niets te vergeten, zowel voor spullen om mee te nemen als een actielijst.

Nee, de ontspanning begint voor mij pas nadat we een poosje in de auto zitten, ik het gevoel heb dat we zeker 95% niet vergeten zijn en er niks meer aan te doen valt.
De afgelopen dagen ben ik al begonnen met inpakken, om de meisjes hun eigen kleren etc. te laten kiezen. Dat ging eigenlijk nog best goed. Maar gisteren het lijstje volgen en hun koffer vullen, ging minder. Goed, ze hadden aan vanalles gedacht en hun koffer was vol voordat ze gingen spelen op hun kamers. Maar als ik ze niet geholpen zou hebben, zat hun koffer vol lucht (alles er in mikken, niets aansluiten) en met grote sloffen die ze thuis ook nauwelijks dragen. Maar zonder onder andere jurkjes, broeken, vesten en reserve schoenen. Gelukkig voor hen heb ik ingegrepen.

Vandaag is nog een lange weg te gaan, voordat de vakantie echt begint. Al is het maar omdat we vanmorgen met Dominique moesten gaan afzwemmen. Gelukkig heeft ze haar B-diploma gehaald. Al ging het op het begin niet zo goed. Gelukkig heeft Dominique zich later hersteld en haar diploma en medaille verdiend. En hoe vieren we dat? Met een testje bij de McDonalds. De McFlurry was snel gereed, de hamburgers moesten nog vers gebakken worden. Om 11 uur ‘s morgens ligt (gelukkig) nog niet alles klaar. De McFlurry smaakte de meiden wel. Lief om te zien hoe voor een groot deel Dominique door Mana gevoerd wordt. Of is het tactiek om te voorkomen dat Dominique in drie happen het ijs op heeft? Ze laten in ieder geval zien goed te kunnen delen.

Thuis lagen er nog genoeg klusjes op ons te wachten. Het valt altijd tegen hoe lang het duurt voordat gestreken is, de afwas gedaan is, alles gecontroleerd is etc. Martijn heeft intussen Bo weggebracht en in Grathem de laatste taakjes gedaan. En dan is het tijd om de koffers in de auto te doen en te vertrekken. Oma ophalen. Want deze keer gaan we met z’n vijven op pad, zorgen dat oma verder komt dan ze ooit geweest is.

We vertrekken vandaag al met de auto naar Frankfurt. Wat achteraf een perfecte beslissing is, omdat we inclusief pauze ruim vier uur op pad zijn. Stel je voor dat we dat morgen hadden moeten doen, dan hadden we om 5 uur moeten vertrekken. En dan ging de reis ook nog soepel. Oké, soms is er wat gemor en gezeur naast me op de achterbank. Maar het is goed te doen met wat spelletjes. En ik heb een fijne Raststätte uitgezocht om te eten, met een mooi uitzicht. Waar we tien seconden van genieten. De kinderen zijn blijer met het speeltoestel, waar ze tactisch hun schoenen en vest bij neer leggen. En het eten van de Burger King. We hadden ons voorgenomen om niet bij McDonalds te eten. Technisch is het gelukt, maar de voedingswaarde is niet veel beter. Behalve het slurpfruit, iets meer sla tussen de broodjes en de goulashsoep die we er bij eten. Een noodmaatregel, omdat de broodjes en het warme eten wat er ook te koop is, overprijst en oud is. Het heeft in ieder geval gesmaakt.

Zo kunnen we tevreden aan het laatste stuk van de reis beginnen. Door twee boekjes voor te lezen, gaat dat zonder al te veel ergernis. Het hotel is goed te vinden en we zijn snel op onze kamer. Mooi om de meiden samen te zien lopen met hun rugzakjes en de trolleys. Op onze kamer aangekomen krijg ik een flashback naar vijf jaar geleden. Binnen twee seconden zit er al één aan de telefoon. Snel de stekker er maar uit trekken. Niet veel later zijn we Mana kwijt. Ik denk dat ze in een kast staat, maar ze blijkt in een grote lade te liggen. Prachtig hoe die gekkies zorgen voor vrolijkheid. Maar het is bedtijd voor hun, dus snel tanden poetsen.
We hebben een grote kamer met vijf bedden. Om te zorgen dat de meisjes geen last van ons hebben, besluiten wij om een klein blokje te lopen. Lang leve twee telefoons die als babyfoon kunnen dienen. Maar ze slapen al snel. Daarom kunnen wij met een gerust hart een paar meter verderop wat drinken. Eentje is genoeg, voor ons is het ook een vermoeiende dag geweest. Op de kamer slaapt Dominique heerlijk door, Mana spookt wel nog wat rond. Maar ook dat komt goed. Dag 1 overleefd.

Geschreven door Roadtripping.MDMD