Op zich mag ik niet klagen over de vlucht terug, in ieder geval de grote vlucht van San Francisco naar Zürich. We zaten in de middelste rij en de passagier naast mij koos nog voor we vertrokken waren, om op een andere plek te zitten. De rij schuin opzij aan het raam was leeg, waardoor Martijn daar snel is gaan zitten, voordat iemand anders dat idee kreeg. Dominique heeft uiteindelijk bijna de hele reis daar samen met Martijn gezeten (of eigenlijk meer gelegen). Zij had lekker twee stoelen om te slapen met Martijn ernaast en Mana en ik hadden ieder twee stoelen. Niet slecht, voor 3 betalen en 7 stoelen bezet houden. Is dat asociaal? Nee, het is gebruikelijk dat lege rijen uiteindelijk allemaal bezet zijn. First come, first serve. En de medepassagiers hebben er uiteindeljk ook baat bij dat (onze) kinderen goed slapen. Hierdoor heb ik ook kunnen slapen. Wel maar 3x een uur, want zo prettig slaapt het niet in een vliegtuigstoel, maar voldoende om me niet brak te voelen. En ik heb tijd gehad om een hele film te zien, een luxe die mij op de heenweg niet gegund was vanwege kinderen die geëntertaind moesten worden.

De volgende ochtend voor Amerikaanse begrippen en ‘s avonds (half zes) in Europa, komen we aan op het vliegveld van Zürich. Maar goed dat SwissAir alvast de tickets had ingeboekt naar een latere vlucht, want het is onmogelijk om binnen een half uur uit het ene vliegtuig te sprinten, naar een totaal andere Gate te gaan waar je zelfs een treintje voor nodig hebt en op tijd te zijn voor het volgende vliegtuig. Wat wel jammer is, is dat we nu met Eurowings terug moeten. Dat betekent veel krappere plaatsen, drie verschillende stoelen die niet naast elkaar zitten maar wel bij elkaar in de buurt en geen gratis eten en drinken. Daarom willen wij compensatie. Maar in San Francisco verwijzen ze naar Zürich omdat we daar een andere maatschappij kregen en in Zürich naar San Francisco omdat daar de vertraging is ontstaan. Ja, zo kunnen wij het ook.
Doordat andere passagiers willen ruilen hebben we naast elkaar kunnen zitten (wel met een gangpad ertussen) en van Eurowings hebben we met wat praten zonder betaling water en een boterham gekregen. Dus iets van de nadelen is gecompenseerd. Maar ga maar eens met een prijsvechter zoals Ryanair met een kind op schoot zitten. Veel te krap. En de prijs van de vlucht die we betaald hebben is twee keer zo duur als we gekregen hebben. Daarvoor gaan we een klacht indienen.

Maar het belangrijkste is dat we goed aangekomen zijn. Een oom heeft ons in Düsseldorf opgehaald en na een goed uur rijden zijn we weer thuis. Waar de meisjes eerst moe waren en bijna in de auto in slaap vielen, lijken ze nieuwe energie gevonden te hebben als ze hun speelgoed zien. Door het huis wordt gejaagd om overal mee te spelen. Nog even een hapje tussendoor en dan moeten ze toch echt naar bed. En papa en mama? Die laten het uitruimen van de koffers ook voor wat het is en gaan om half twaalf slapen, terwijl het op het horloge nog ‘s middags is. Hopelijk voorkomen we zo een jetlag. En we hebben ook goed geslapen, hoewel de meiden vanaf 5 uur al actief zijn. Die mochten beneden spelen, zodat wij nog konden rusten. Maar met kinderstemmen buiten (in de pyjama maar met sneeuwlaarzen aan op de glijbaan) en later kindjes die de snoeptrommel hebben gevonden, is ons toch geen rust gegund. Tijd om op te staan, hoewel we wel moeten lachen om de vindingrijkheid van die koters van ons. En de meiden die als front samen dingen uitvreten. Mijn doelstelling om als gezin hechter te worden, is gelukt. En de herinnering aan deze reis zal ons altijd bijblijven. Mocht ons geheugen ons in de steek laten of de meiden er nog te jong voor zijn, dan hebben we nog altijd deze blog, ons roadbook en de vele foto’s en filmpjes.

Gereden afstand: de kilometers van vandaag tellen niet. Met de Traction in totaal 8.715 km.

Geschreven door Roadtripping.MDMD