Daar zijn we dan

Kenia, Nairobi

Na een onrustige nacht krijgen we vroeg ontbijt. Doordat we later vertrokken zijn en omvliegen om Soedan te vermijden, hebben we maar 1,5 uur om over te stappen. Gelukkig zit het vliegtuig vol met mensen die door moeten en paniek hebben. Om iedereen extra te laten stressen, moeten we opnieuw de paspoorten laten zien en de tassen laten controleren. De meiden gedragen zich fantastisch als we snel doorlopen naar de gate. We zijn bang dat we te laat zijn, maar eerst moet er nog een andere vlucht vertrekken. Gelukkig, er is nog tijd om de boarding passen te regelen. Zelfs alle tijd. Het duurt lang voordat ze de bagage hebben geregeld van een Nederlands stel voor ons. Zij hadden wel boarding passen maar de bagage ging maar tot Kenia. Onze bagage heeft wel een label voor Tanzania, maar wij kunnen nog niet door. Gelukkig wordt dat ook geregeld. En dan mogen we naar buiten, de bus in. De meisjes zetten voet op Keniase bodem.

Na een vlucht van een uurtje komen we in Tanzania aan. Vanuit het vliegtuig zien we de Kilimanjaro. Er ligt sneeuw op. En wat zijn de meisjes lief tot nu toe. Volgens mij hebben ze zin in vakantie. Het volgend uurtje bestaat uit procedures. Nagenoeg dezelfde informatie op twee formulieren invullen vanwege de visa aanvraag. En dat vier keer, inclusief het beroep van de kinderen. Om daarna de formulieren bij een official in te leveren, zodat hij weer een nieuw formulier kon maken en ons controleren. Zodat nummer twee de facturen kan maken, die we bij nummer drie kunnen betalen. Waarna we bij loket vier ons visum krijgen. Het goede nieuws is dat we niet hoeven te wachten op onze koffers. Die we zelf in de scan moeten plaatsen.

Na alle formaliteiten kunnen we kennis maken met Emanuel, onze gids voor de komende week, die ons in een Land Rover rondrijdt. We kijken onze ogen uit in deze nieuwe omgeving. Zeker alle herders die met wat geiten, koeien en/of ezels rondlopen, trekken de aandacht van de kinderen. Het is zo compleet anders dan thuis. Behalve de lucht, de wolken en zon, volgens onze wijze Mana, die zijn hetzelfde.

Onderweg stoppen we in de stad Arusha, zodat Martijn een simkaart kan kopen. En Mana tussen de brokstukken boven een wc pot kan plassen. Met wel nog een dak erboven. En een pot met water om in de wc te gooien om door te spoelen. Martijn laat zich nog afzetten voor twee armbandjes. Zie het als ontwikkelingshulp. Even verderop stoppen we bij een craft center en kopen alvast t-shirts voor de kinderen en een vingerhoedje. Hebben we dat al gehad.

Daarna is het nog twee uur rijden. Gelukkig is de kleurfabriek gestart en houden de kinderen het vol. Samen met eens wat chips en frisdrank voor de afwisseling en Emanuel die friet en een omelet voor onderweg koopt. Er is één nadeel aan tussendoor stoppen: binnen de kortste keren hangen er allemaal mensen rond de auto om proberen hun spiegeltjes en kraaltjes te verkopen. De meisjes vinden het duidelijk niets, maar het is wel een goede les voor hun hoe goed ze het maar hebben.

En dan komen we bij het hotel. Wat een beleving. Eerst alleen al het hobbelige pad er naar toe. Dat noemen ze Afrikaanse massage. Bij het hotel krijgen we een warm welkom, met een nat handdoekje en een drankje. De meisjes hebben geen zin in de uitleg, er is een zwembad! Ook het menu voor vanavond kiezen duurt ze te lang. Ze willen naar de kamer en hun badpak aan. Wat trouwens een ontzettend mooie kamer is, met een mega bed voor ons en twee grote bedden voor de meisjes. En een binnen- én buitendouche en een fantastisch uitzicht. Maar we moeten eerst zwemmen. Een echte infinity pool. En voor een groot deel kunnen de meiden staan, ook fijn. Het water is niet echt warm, even zwemmen helpt. En voor de rest de meiden laten oefenen, een drankje drinken en knikkers opduiken.

Als de zon begint te zakken, gaan we terug naar de kamer om om te kleden, Mana om te lezen en Dominique om te slapen. Vanaf het restaurant hebben we een vergelijkbaar uitzicht als vanaf ons balkon, over lake Manyara en de wijde omgeving. Of zoals ‘s avonds over de lampjes van de stad en de verschillende onweren verder bij de diverse bergen. Het eten van het restaurant is erg lekker en de meiden eten ook goed. En kleuren weer flink tussendoor. Leuk is als de mannelijke staf zingend en dansend binnenkomt, erg aanstekelijk.

Het is laat genoeg als we op onze kamer komen. Wat een verrassing, de nachtlampjes zijn aan, de klamboes dicht en de bedden zo opgemaakt dat ze uitnodigen om te gaan slapen. Mana slaapt als eerste, daarna weet ik het niet meer. We worden alleen een keer wakker omdat Dominique haar dekbed kwijt is, voor de rest slapen Martijn en ik net zo veel als de kinderen.

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.