Het was weer een kort nachtje voor mij, ik heb 5,5 uur geslapen. Er hangt al een monotoon brommend geluid in de hal, ik denk van de generatoren en ventilatoren. Maar na 6 uur werd voor mijn gevoel het geluid harder en werd ik er wakker van. Naast andere geluiden in de dome, van het werkvolk. En vooral de vogels die wakker geworden zijn en hun best doen. Sommigen schreeuwen, maar anderen zingen mooi. Daarnaast heb ik een mooi uitzicht op Maantje die lekker ligt te slapen naast me. Dominique ligt bij Martijn in de tent, zo hadden de dames het zich bedacht.

Na een uitgebreid ontbijtbuffet kleden we ons om en ruimen de tenten uit. Terwijl Martijn de bagage weg brengt, wacht ik met de meiden tot het splashpark open gaat. We willen namelijk van de hoogste glijbaan, die uitmondt in een tol. Maar in plaats van om 10 uur, gaat het pas om kwart over 10 open. En iedereen voor ons lijkt ook naar boven te stormen. Een kleine calculatie leidt tot een wachttijd van een half uur. Daar heb ik geen zin in, en ik weet de meiden over te halen om de glijbaan ervoor te pakken. Terwijl ik netjes in de rij sta, mogen de meisjes voor van iemand. We pakken nog een paar glijbanen, tot het bijna 11 uur is. Martijn en ik willen naar het buitengebied, om van de wildwaterbaan te gaan. Maar ook nu staan er veel mensen voor ons en gaan de deuren later open. De rij voor de wildwaterbaan is meteen te lang, dus gaan we maar lekker buiten zwemmen. Het water is warm genoeg, maar niet subtropisch. Maar als je even gezwommen hebt, gaat het. En de stroomversnelling buiten is leuk. Daarnaast wordt er gespeeld en flink gezwommen met de zwembrilletjes op.

Als het genoeg is geweest, gaan we weer naar binnen, nu naar de glijbanen. Als eerste naar de rode, waar je in een band doorheen gaat. Alleen jammer dat ik de band uit mijn handen laat glippen voor ik er met Dominique in kan gaan zitten. Dus pakken wij maar de gele, 40 treetjes hoger. Daarna wisselen we: Martijn en Mana de gele, Dominique en ik de rode glijbaan. Tot nu toe mijn favoriet, omdat je overgeleverd bent aan de baan. We doen nog een heleboel glijbanen, ook de familieglijbaan is erg leuk. Daarna gaan we weer naar het grote bad, zonder vestjes. Hier oefenen we weer wat met het zwemmen, zowel de rug- als schoolslag, maar ook het onder water zwemmen/zijn. Fijn dat Dominique geen watervrees meer heeft. Als we dat een tijdje gehad hebben, gaan we weer naar het bad met de watervallen. Ook hier maken we gebruik van de variatie aan waterpret en gaat Martijn met de meiden in het bubbelbad. Ik heb geen zin om mij er nog bij te proppen en vind het in alle rust zwemmen en ronddobberen ook wel prima.

Daarna is het tijd voor de favoriet van Martijn en ik: de wildwaterbaan buiten. De meiden hebben de afgelopen dagen bewezen verstandig genoeg te zijn en te luisteren. We laten ze daarom even achter met een filmpje op de iPhone en een groot stuk chocola. Wij laten ons lekker door het water glijden (en tegen de zijkanten botsen, de meisjes zijn echt nog te klein hiervoor) en keren terug naar onze tv-kijkers. Netjes, zonder problemen. Het is tijd om ons om te kleden, maar ze hebben het nog even verdiend om in de speeltuin te spelen. Nog een dikke ijs na en dan is het echt tijd om te gaan. We hebben een overnachting halverwege de weg naar huis, op 3,5 uur rijden.

Gelukkig zijn de meisjes met ons gewend hele stukken te rijden. De rit verloopt dan ook voorspoedig. Alleen is het vrij snel donker, waardoor Dominique klaagt dat ze niet meer kan stickeren. Maar ik ben goed voorbereid, dus ze krijgen allebei een luisterboek. Één mogen ze al voor het eten horen. Als avondeten willen we naar Nordsee geen, een visketen. Ik vond er een op een goede afstand qua tijd om te eten en reistijd. We gaan van de snelweg af, net voorbij de voormalige West-Duitse grens. Maar daarna moeten we ergens naar links wat meer lijkt op een bospad en terug naar Oost-Duitsland. Dat laten we maar en we rijden door. De meiden hebben geluk, het wordt weer McDonalds. Zie kiezen weer hetzelfde happy meal-menu met een smurf, waar overigens weinig mee gespeeld wordt. We spelen nog twee luisterboeken af, waarbij ze niet in de gaten hebben dat ze de eerste drie keer horen. Dominique valt tegen het einde in slaap, Mana blijft (met moeite) wakker. Als we bij de Airbnb aankomen, loop ik met Mana naar binnen. Het is een leuk appartementje met een slaapkamer, woonkamer waar de bedbank al is opgemaakt en een eigen badkamer. Dominique maak ik wakker en draag haar naar binnen. Ik poets de tanden van de meiden en vrij snel zijn ze aan het slapen. Martijn en ik moeten moeite doen om wakker te blijven, dus wij gaan ook op tijd naar bed.

Geschreven door Roadtripping.MDMD