Vandaag is het tijd om weer terug te vliegen, naar huis en onze mupkes. Die het zo te zien nog altijd heerlijk hebben bij oma. Lang leve FaceTime, zo kunnen we ze iedere dag zien en spreken. En kunnen we hen onze omgeving laten zien, zoals de piramide naast ons hotel. Vanochtend de spullen gepakt en de laatste boterham met pindakaas gegeten, om met de Uber goedkoop en snel naar het vliegveld te gaan. De sfeer op het vliegveld is relaxed. Er gaan hele hordes toeristen dagelijks doorheen, maar het personeel werkt lekker door. Ook op het vliegveld nog een dollar vergokt, voor het pay-out kaartje als souvenir. Op een gegeven moment hadden we zelfs genoeg winst om op een $ 5 apparaat te kunnen spelen (zijn we anders te krenterig voor). Lekker soepel door alle controles gegaan. Op naar Los Angeles!

Reizen kan saai zijn, maar niet vandaag. Het vliegveld van LA is groot, en er is een ander deel voor de inlandse vluchten en de buitenlandse vluchten. Daarom moeten we, eenmaal aangekomen in LA, naar een andere terminal. Vaak betekent dit een stuk lopen, en als je geluk hebt is er een metro. Vandaag mogen we de bus in. Wat schetst mijn verbazing; deze rijdt over de landingsbaan. Ik zie naast ons vliegtuigen opstijgen. En helemaal geniaal, we moeten stoppen omdat er letterlijk een vliegtuig in de weg staat. Deze moet ook nog eens keren en komt voorlangs rijden, voordat we verder kunnen. En we mogen nog een tweede keer stoppen voor een vliegtuig. Dit lijkt wel een sightseeing tour, ik ben nog nooit zo backstage op een vliegveld geweest. Dit ritje was echt hilarisch.

Minder lachen is het als we uitgeladen worden. Ik dacht fijn in de buurt van ons volgende vliegtuig uit te komen, maar we worden gedropped in the middle of nowhere. We moeten een heel stuk lopen voordat we drukte zien. En omdat het niet gelukt was online in te checken, hebben we nog geen boarding pass. Het wordt echt tijd die te regelen. Gelukkig zijn Amerikanen heel vriendelijk en als we vragen waar we moeten zijn, worden we steeds netjes doorverwezen. Echter na drie keer wordt het heel erg van-het-kastje-naar-de-muur en minder leuk. Fijn om een stuk te kunnen bewegen, straks zitten we nog lang genoeg, maar we willen wel op het vliegtuig kunnen. Eindelijk zien we de servicebalie van American Airlines. De rij is lang en schiet niet op. Martijn probeert nog een keer online in te checken en het lukt, dus we kunnen uit de rij. We hebben in ieder geval boarding passes om naar Londen te kunnen gaan. Daar moeten we maar onze laatste vlucht regelen. Na een poos wandelen uit verveling bij de gates, kunnen we eindelijk in het vliegtuig naar Londen stappen. Hier mogen we ruim 10 uur in verblijven. Door het tijdsverschil is het vrijdagmorgen voordat we aankomen.

Geschreven door Roadtripping.MDMD