Tussendoor vannacht ben ik een poos wakker geweest, maar qua slaap mag ik niet klagen over de nacht, zeker gezien de jetlag. Las Vegas is een stad die nooit slaapt. Maar blijkbaar liggen er meer mensen om 7 uur op één oor dan om 3 uur, afgaande op het kabaal van buiten. Mam en de meiden hebben ook best goed geslapen en Martijn is kampioen pitten. We zijn in ieder geval op tijd op om maximaal van de dag gebruik te kunnen maken. We ontbijten bij de Subway in het hotel aan de overkant, maar voordat we er zijn, heeft Martijn al genoeg dingen aan mam en de kinderen laten zien. Zoals de paarden derby waar we gisteren gegokt hebben. Alleen worden we snel weggejaagd. Bijna alles mag in Las Vegas, maar kinderen moeten in casino’s in beweging blijven.

Na het ontbijt pakken Martijn en de kinderen huns zwemspullen. Bij het hotel is een klein zwembad en een bubbelbad. Aangezien het water van het zwembad nog niet heel warm is, zit Martijn meer in het bubbelbad. Mam en ik gaan intussen de andere kant op, op zoek naar een supermarkt. Dat blijkt het niet te zijn. Groenten hebben ze niet en fruit nauwelijks. Maar bananen, melk en water is voldoende voor vandaag. Onderweg komen we genoeg bijzonders tegen. Grappige dingen, zoals een grote gouden gans of een “kunstwerk” van twee vrachtauto’s. Oude casino’s en (neon)verlicht. Maar ook braakliggende terreinen en vreemde personen. Hoewel we die laatste meer op Fremont street zien. Zoals de personen die binnen een toegestane cirkel geld proberen te verdienen. Dat kan door spullen te verkopen, zoals schilderijen of kunst van een soort sprieten. Of met een bordje waarom ze jouw geld ‘verdienen’. Of door een kunstje te doen, te dansen, muziek maken of God weet wat ze bedacht hebben. En dan nog alle dames met veren en weinig kleren of andere figuren om mee op de foto te gaan. En natuurlijk alle zwervers en dronkaards of verslaafden. En dat bovenop alle toeristen die ook al een bezienswaardigheid zijn. Qua slechte smaak dan. Wat voel ik mij dun en goed gekleed hier.

Gedurende de dag hebben we een paar keer het hoofdgedeelte op en neer gelopen en het is iedere keer anders. Je blijft om je heen kijken omdat er zo veel te zien is. Qua personen, maar ook het ‘dak’ boven de straat met wisselende beelden. Od de zipliners die af en toe boven ons hoofd vliegen. En dan zijn er nog veel casino’s waar we in zijn geweest vanwege hun bijzonderheden. Zoals haaien, een mega goudklomp, een miljoen dollar of oude gokkasten. Die laatste staat in een oud hotel met een treinstation uitstraling, net iets verder weg. Wat heerlijk om hier in alle rust rond te lopen, met veel minder prikkels qua geluid en lampen. Het is bijna een museum met de grandeur van vroeger.

Ook de meisjes vermaken zich prima op Fremont street omdat er zo veel te zien is. Met af en toe wat drinken, lekkers of een souvenir dat gekocht wordt. Vooral grappig is de donut die we kopen bij Pinkbox, omdat het een blauwe drol is. Vooral Dominique houdt er een blauwe tong aan over, nadat Martijn als een professional het ding (want het is echt zwaar) met het kaartje van het hotel gesneden heeft. En dan zijn we vanochtend ook al bij Dunkin’ Donuts geweest. Ach ja, het is vakantie. En de meisjes vinden het niet erg om te delen.

Als Dominique aangeeft dat ze moe is, gaan we terug naar hun kamer. Ik let op de kinderen, terwijl mam en Martijn gaan gokken. Het worden weer de paardenrennen. Maar deze keer met minder succes. Als ze terug zijn, gaan we weer naar Fremont street. Wat shirtjes kopen en vervolgens naar de Heart attack grill. Een restaurant waar je een gratis hamburger krijgt als je 350 pond weeg. Dat is net zoveel als Martijn en ik samen! Het is een restaurant in het thema ziekenhuis. De serveersters zijn verkleed als verpleegster en we krijgen een operatieschort aan. Handig tegen het knoeien.
We hebben vooraf filmpjes gezien van mensen die een octuple bypass burger. Een broodje met 8 hamburgers, 40 plakken bacon, 16 plakken kaas, een ui en twee tomaten. Als je die op hebt, ben je 6,5 pond zwaarder en 40.000 calorieën rijker. Helaas mag je die niet delen, maar misschien is dat maar goed ook. Een paar enkele burgers en een hotdog is ook voldoende, omdat één stuk vlees 250 gram is. Martijn en ik bestellen er nog een liter wijn bij, omdat je deze krijgt als infuus. Zo belachelijk dat het grappig is. Als je jouw eten niet op krijgt, krijg je billenkoek. Wij hebben ons eten wel op, maar vragen voor de lol toch om een paar klapjes. Omdat het bij de ervaring hoort.

Intussen zijn de meisjes op van alle indrukken van de dag en gaan we na het eten vrij snel naar ons hotel. Martijn blijft bij de meiden en volgens hem sliepen zij eerst. Maar volgens Mana en Dominique deden zij alsof ze sliepen, zodat ze een donut konden verdienen omdat papa nu het eerste sliep. De gehaaide heksjes. Mam en ik zijn intussen het casino in, maar het is niet onze geluksdag. We maken het niet te laat en gaan Martijn aflossen. Martijn en ik gaan even naar onze kamer. Ik plof op het bed neer en het is zo een uur later. Blijkbaar was ik ook moe. Maar half twaalf is een prima tijdstip om nog even het nachtleven van Fremont street op te zoeken. Met een cocktailtje uit blik (het mag niets kosten, maar de bahamamama is ook gewoon lekker) slenteren we wat rond en bekijken de artiesten en toeristen. Ook gaan we weer wat kwartjes aan de paarden voeren in the D. Een mooie afsluiting van een mooie dag.

Geschreven door Roadtripping.MDMD