Het is vandaag een vrijdag, en hij begint zoals alle schooldagen met de gebruikelijke ochtendspits. Het lukt ons om de kinderen op tijd op school te droppen en om zelfs vooraf met de juffen een praatje te maken. Daarna snel door naar Grathem om wat spullen te pakken en dingen regelen zoals beesten voeren. En terug naar Hunsel om keihard te werken. Tijdens wat telefoontjes pak ik de laatste dingetjes in. Gisteravond heb ik namelijk het merendeel ingepakt en daarna verstopt, omdat we de meisjes nog niet verteld hebben dat we met vakantie gaan. Ben benieuwd wanneer ze er achter komen.

Van school halen we een ongelukkige Mana, want zij wil per sé met Desney afspreken. Zelfs de belofte dat we naar opa en oma gaan, helpt niet. Dominique is ook zeurderig, dus juf Sanne vraagt zich al af of ze ons veel plezier of veel succes moet wensen. Gelukkig komen we zonder gezeur aan bij opa en oma. Daar kletsen we met hen en ome John en belanden uiteindelijk in alle drie zijn winkels, op zoek naar een gouden pen. We vertrekken met twee setjes metallic pennen, goud, zilver, brons en rose. En een sticker boek en sleutelhanger. Dat we Bo achterlaten, zoals vaker als we op vakantie gaan, wekt geen argwaan. De meisjes denken dat we nog naar de winkel gaan.

Uren later denken ze dat nog altijd. Zo blij zijn ze met de nieuwe spulletjes. Daarnaast doen we verschillende rondjes dat ieder om de beurt een liedje mag kiezen. En ik kijk Mana’s rekensommen na. Tegen de tijd dat de verveling toeslaat, rekken we het nog een kwartiertje tot de McDonalds en de kinderzieltjes zijn weer blij. Achteloos stappen ze weer in de auto, ze hebben nog niet in de gaten dat ze in het buitenland en ver van huis zijn. Gedurende de file begint het ze op te vallen dat er veel Duitse auto’s zijn. Maar gelukkig zijn er ook een aantal Nederlandse en Poolse auto’s en vrachtwagens en geloven ze weer dat we naar huis gaan. Vooral Dominique vraagt regelmatig wanneer we thuis zijn, maar het gaat gelukkig allemaal zonder geklier. De meiden maken elkaar tussendoor nog zelfs aan het lachen. Alleen Mana’s actie om een keer het portier te openen, is minder geslaagd. Blijkbaar zat het kinderslot niet op. Dat is schrikken, zo op de snelweg. Gelukkig reden we al op de rechterbaan en kan Martijn op de vluchtstrook stoppen, zodat ik het portier weer goed dicht kan doen. Ook al is het laat, met dit soort geintjes blijft iedereen wakker.

Tegen het einde vertellen we de meiden dan maar ook dat het te laat is om nog thuis te slapen en dat we maar ergens anders gaan slapen. Dat zien ze wel zitten. En zeker als blijkt dat we de unicorn kamer hebben met speelgoed (voor morgen) en afbeeldingen van unicorns op de muur. Martijn poetst de meiden de tanden terwijl ik de bedden opmaak. Omdat we vergeten waren de lamp uit te doen, sliepen de meisjes niet meteen. Oeps. Gelukkig was de fout snel hersteld en sliepen de schatjes, terwijl Martijn en ik nog even beneden op de bank wat drinken. Wij maken het ook niet laat, we hebben inclusief alle stops bijna 10 uur gereisd. We gaan dromen over unicorns.

Geschreven door Roadtripping.MDMD