Met Mana zal ik minder snel bij het krieken van de dag knuffelen. Dat komt steeds wat later, aangezien het altijd even duurt voordat mevrouwtje wakker is. Dat belooft wat als zij gaat puberen! Gelukkig duurt dat nog jaren. Mana is nu op een punt dat ze meestal geen middagslaap meer nodig heeft. Daarom zie je haar vaker op een foto rond de middag. Hoewel ze wel haar rust nodig heeft en dan op de achterbank wat aan het tutten is. Ook is ze heel leergierig. We hebben extra boekjes meegenomen over het alfabet, cijfers, kleuren etc. Het is leuk om met haar hierover bezig te zijn, omdat je merkt dat zij dat ook leuk vindt. Hoewel zij ook wel eens Dominique een overhoring geeft en ze samen aan het “studeren” zijn. Mana zit in de vragenfase en stelt dus overal vragen over. Dit doet ze ook bij vreemden. Alleen verstaan ze hier haar Nederlands niet. Daarom leren we haar maar een paar woordjes Engels. En trots dat ze dan is!

Vandaag zijn we de dag begonnen met een uitstapje, naar Wilson’s Creek National Battlefield. Hier werd in 1861 de eerste grote veldslag van de Amerikaanse Burgeroorlog uitgevochten. Een stukje geschiedenis van een land vinden we ook interessant om mee te pakken. Vooral omdat we soms nog vlaggen van de Confederatie zien en willen weten waar het voor staat.
Normaal heb ik minder met dit soort plaatsen. Je kunt overal zeggen dat er een veldslag heeft plaatsgevonden, je ziet het toch niet meer. Maar hier is het erg mooi opgezet met een museum vooraf en een park met verschillende plekken om te stoppen, waardoor het toch gaat leven. Daarnaast vielen we met de neus in de boter. Er waren schoolreisjes, waardoor er meer te zien was. Zo hebben we een privé rondleiding gehad door het boerenhuis dat op het oorlogsveld stond en destijds als hospitaal dienst deed. Erg leuk om een huis te zien dat ingericht is zoals 150 jaar geleden. En op een andere plek waren twee mannen verkleed uit die tijd. Het interessantste waren echter hun musketgeweren, die ze ook afschoten. Wat een rook en kabaal van twee schoten. Stel je voor dat zoiets een poos door ging. Je zag en hoorde niets meer!

Later zijn we weer Route 66 gaan volgen. Heerlijk rijden met een zonnetje en van heuveltje naar heuveltje. Iedere keer ons weer afvragen hoe het uitzicht daarna zou zijn (weer een nieuwe heuvel), met de weg als lint door het landschap. Een leuke stop was in Carthage, waar ik een oude sheriffwagen zag. Terwijl we foto’s aan het maken waren, stopte iemand van de Route 66 vereniging ter promotie van de weg. Hij liet ons enkele kamers zien uit het naastgelegen motel. Bijzonder was dat het motel, gebouwd in de jaren dertig, kamers heeft die ingericht zijn zoals de jaren veertig. Het deed mij aan mijn oma denken, inclusief beddensprei. En omdat destijds geadverteerd werd met kamers met muziek, waren er nu ook nog radio’s aan uit die tijd, met ook de muziek van toen. Trots was de man er op dat Clark Gable (acteur in o.a. Gone with the wind) destijds een paar keer in het motel heeft geslapen en dit ook aangetoond kon worden.

Daarna hebben we lekker ijs gegeten en door naar Joplin, met weer een mooie muurschildering. Ik vind het wel gaaf, zo’n schildering met onze auto op de voorgrond. De laatste tussenstop is voor de kinderen, namelijk de takelwagen die model heeft gestaan voor Cars. Er waren ook twee andere auto’s vanuit Cars. De meisjes vonden het prachtig. En Martijn en ik verbaasden ons over het plaatsje Galena. Het leek wel het wilde westen. Eerst een treinrangeerstation inclusief oude verroeste treinstellen. En in de plaats zelf miste ik alleen de klapdeuren van de saloon en de revolverhelden.

Onze slaapplaats voor vandaag is ook bijzonder. Een oud postkantoor en winkeltje van bijna 125 jaar oud. De bovenverdieping was vroeger het woongedeelte en is nu Bed & Breakfast. Wat een schattig huis met houten planken vloer en oude inrichting. Hier voelen we ons meteen thuis. Wat eten maken terwijl de kindjes Cars kijken (hoe kan het ook anders) en als zij slapen, nog samen met Martijn lekker buiten op de veranda zitten. Dit is vakantie!

Gereden afstand: 202 km. Genoeg Cars gezien.

Geschreven door Roadtripping.MDMD