De wekker staat vroeg vanmorgen, omdat we de zonsopkomst willen zien. Helaas is het redelijk bewolkt en krijgen we geen mooie volle zon. Maar toch blijft het mooi, met het uitzicht en de vogels die fluiten. Mana staat al vroeg bij ons, Dominique tukt nog even door. We staan op, pakken al een beetje in en gaan weer lekker ontbijten. Het assortiment is een beetje anders dan gisteren. Het beste voor de kinderen waren wel de mini bananen. Één grote hap en het was op.

We pakken de rest van de spullen in en Martijn moet nog even een mailtje sturen voor het werk. Dat duurde langer dan gedacht vanwege trage verbinding, updates en andere ergernissen. Het duurt wat langer dan verwacht, maar dan kunnen we toch vertrekken. Om even verderop een ander oponthoud te hebben: het weeshuis. We dachten aan twaalf loombandjes genoeg te hebben, maar een heleboel kinderen zijn op school.

De kindjes die er wel zijn, laten we een bandje uitzoeken. De leidster geven we de rest van de bandjes, wat extra haakjes en elastiekjes en uitleg hoe je de bandjes maakt. Onze meiden zijn meteen vrienden met de kinderen en gaan samen voetballen. Wij geven nog wat potloden en een pak stroopwafels en krijgen een rondleiding. De keuken is lekker overzichtelijk en de woonkamer is ook minimaal met wat plastic stoelen en een paar tafeltjes en een kast. Er is een slaapkamer voor de meisjes en een voor de jongens. Meer dan bedden en wat schoenen staan er niet. Ik zie ook maar weinig bedden. We leren dat de kleintjes met z’n drieën bij elkaar liggen en de grotere kinderen met z’n tweeën. Het is zo schattig om Mana met het meisje hand in hand te zien lopen. En het kleine manneke dat voor het roze bandje ging, komt nog eens bij mij staan. We kletsen nog wat na terwijl de kinderen weer samen voetballen, voordat we verder gaan. Dit is zo belangrijk voor onze meiden om te zien hoe goed ze het hebben en dat dingen anders zijn. Na afloop vragen ze waar het speelgoed van de kinderen is. We leggen ze uit dat ze niet veel meer dan twee voetballen, een touw om te schommelen en een telraam hebben. En ook dat ze (bijna) nooit vlees eten, omdat dat te duur is. Ze zijn erg verbaasd en dit helpt hun hopelijk om dankbaar te zijn.

Daarna volgt een lange tocht naar Serengeti, wel in porties geknipt. Tot de Ngorongoro krater is de weg verhard, daarna niet meer. We genieten van een prachtig uitzicht over de krater, waar de menselijke evolutie gestart is. Bij de ingang van het gebied zijn wij de attractie. Een heleboel scholieren uit Tanzania willen met ons op de foto, om thuis te laten zien. Het gebied bij de krater is hoog en dat voel je. Het is er kouder en natter. We maken bochtjes omhoog en zien een buffel in de bosjes verdwijnen. De begroeiing is dicht, het lijkt wel regenwoud.

Tussen Ngorongoro en Serengeti wordt het landschap steeds saaier. Eerst zijn er nog mooie groene vlaktes met wat hoogteverschillen. Hier woont de Masaai in kleine hutjes. En daarna wordt het vlakker en droger. Serengeti betekent dan ook eindeloze vlakte. Om de kinderen bezig te houden, doen we het spelletje wie de meeste unieke dieren ziet. Maar het is nog lastig in dit gebied. Tot we de grens van Serengeti passeren en het lijkt of de beesten betaald hebben gekregen om in dit gebied te wonen. Vanaf dan zien we veel interessante dieren (niet zijnde geiten, koeien, zebra’s of impala’s).

Voor de kinderen zijn de hyena’s het hoogtepunt. Mana wilde ze graag zien, maar is bang als we dichterbij komen. Ze verbiedt ons bijna om het raam te openen om foto’s te maken. Totdat er een gaat poepen en ze moet lachen om de schietende hyena. Dan is het de grap van de dag. We gaan pas laat lunchen, omdat we een groep van vier leeuwen vlakbij zien. We kijken hoe het mannetje en de drie vrouwtjes bijna niets doen. Ook nu is Mana eerst bang, tot we een hele poos gekeken hebben. En dan ontdekken we nog een mannetje! We denken dat we geboft hebben door leeuwen van zo dichtbij te zien. Tot een paar meter verderop aan de overkant er ook een groepje leeuwen blijken te luieren. Met zelfs kleintjes! We zien ze spelen, drinken bij mama en papa uitdagen, waarop papa op de kleine boos wordt. Dit is zo leuk om te zien en ook onze meiden kunnen er lang naar kijken. Dan maar later lunchen.

Na weer een goede lunch, waarbij we de verschillen met Emanuel oplossen, laat ik de meiden wat spelen op stenen en wat zingen en dansen, zodat ze hun energie kwijt kunnen. Verder hebben ze zich bedacht dat Mana vogels kan spotten, zodat Dominique ze weg kan halen. Later onderweg hebben we geluk, we zien de grote trek. Waarschijnlijk waren het wel meer dan 10.000 wildebeesten die besloten bij ons in de buurt over te steken. Wat is dit fantastisch om te zien, vooral omdat ze een sprintje over de weg trekken. Het is alleen jammer dat sommige auto’s zo dichtbij komen, dat ze niet meer durven. Dus uiteindelijk zien we eerst de wildebeesten eerst voor, en daarna achter ons passeren.

Het loopt al tegen zes uur als we een groep olifanten zien, ook met kleintjes. Het is mooi om ze de weg te zien oversteken, met de zon die langzaam ondergaat. Daarna begin ik het echter wel tijd te vinden dat we onze overnachtingsplaats vinden, voordat het donker is. Gelukkig lukt dat nog net. We worden weer welkom geheten met een handdoekje en drankje, in de receptie annex restauranttent. Daarna worden we naar onze luxe tent gebracht. In het midden is een soort van woongedeelte, inclusief een bank. Rechts is het slaapgedeelte van de kinderen, links van ons. Allebei met douche en wc. Na het bewonderen van de grote tent is het tijd om om te kleden en naar het restaurant te gaan. Daarvoor moeten we met de portofoon de bewaking oproepen, omdat je niet alleen mag lopen in het donker. Vanaf nu eten we samen met Emanuel en de kinderen willen allebei naast hem zitten. Behalve de soep is de rest buffet, waarbij Dominique uiteraard meer opschept dan Mana. Maar niet zo veel als Emanuel. Ook vandaag zingt het personeel het liedje dat we de vorige dagen hoorden. Deze keer met een versierde cake voor een jarige gast. Omdat het te veel is voor hun gezelschap, krijgt iedereen een stukje. Vooral de meisjes kunnen het waarderen. Daarna gaan we teruggaat onze tent, die ook klaargemaakt is voor de avond met de klamboes en nachtlampjes. Als de kinderen net slapen, horen we een hyena in de buurt. Maar zij slapen gelukkig lekker door. Ben benieuwd hoe ik ga slapen, met alle beesten van de wildernis op de achtergrond.

Geschreven door Roadtripping.MDMD