31.689. Dat is de eindstand van het aantal stappen dat ik vandaag gezet heb.

We begonnen de dag relaxed met douchen en de meisjes bellen. Jammer dat de verbinding hier zo slecht is in Panguitch. Dat krijg je in een goedkoop motel. Maar gelukkig na een paar pogingen hebben we Mana en Dominique kunnen zien en spreken. Hoewel ze ons volgens mij nog niet zo hard missen.

Twee tassen volgeladen met drinken en proviand, ofwel brood, druiven, een appel, beef jerky, chocolade, snoepjes, ontbijt crackers en chips. Voor de mix van energie, suikers en zout. Daarvan uiteindelijk de laatste dingen niet eens gegeten, gezond bezig!

Op naar Bryce Canyon voor een serieuze wandeltocht. We zaten te dubben tussen de Fairyland Loop trail en de combinatie Queens garden/Navajo Loop trail. De laatste zou gemiddeld niveau zijn en de eerste moeilijk. We zijn geen geoefende hikers en hadden wel goede schoenen, maar geen wandelschoenen mee. Toch maar voor de Fairyland gekozen, omdat dit de rustigste route is en we de hele dag hebben.

Wat een fantastische route is dit. Het begint met een spectaculair uitzicht en daarna daal je rustig af tussen de hoodoos. Hoe mooi is het om te zien dat de elementen de bergen langzaam afslijten. Ooit is het allemaal één hoogte geweest, nu zijn er door erosie diepe dalen. De erosie zie je bijvoorbeeld goed aan de wortels van de bomen die in de loop der tijd bloot komen te liggen. En natuurlijk de vele bomen die al naar beneden gedonderd zijn.

We hebben gelopen over smalle paadjes, bochtige stukken, overzichtelijke paden, op grote hoogte (dan zijn de grapjes meteen van een hoger niveau), door dalen en alles er tussen in. We hebben de rotsen in verschillende kleuren gezien zoals wit, geel, roze en rood. Af en toe kwamen we mensen tegen, die jou vriendelijk begroeten, soms haalden we mensen in. Maar vaak waanden we ons alleen op de wereld, zeker op weer een bergtop. Op het begin was het zo warm dat ik mijn trui aan hield tegen het verbranden, soms was het verschrikkelijk koud. Zeker op het einde van de dag toen er bewolking was en zelfs een paar sneeuwvlokken. Maar vooral door de harde wind. Wat een dag van diversen dus.

Rond 1 uur waren we op een punt dat we nog maar 2,5 mijl terug hoefden. Omdat we ons fit voelden en het maar een paar honderd meter was richting de Queens Garden trail, die er maar achteraan geplakt. Een stuk drukker, maar wel mooi met toch weer andere rotsformaties en uitzichten. De combinatie gedaan met de Navajo Loop trail. Terwijl we rustten op een boomstam onder een rots, kwam er een nieuwsgierige eekhoorn (chipmunk) kijken of er wat te eten viel. Maar omdat er geen appels groeien en het voeren van beesten verboden is, hebben we dat maar gelaten. We vervolgden onze weg vooral door het dal. Brede paden, begroeiing en beestjes spotten voor de afwisseling. Via Wall Street zijn we weer omhoog gelopen. Het begon relaxed met een redelijke stijging. Daarna een aantal trappen en op het oog nog een tiental zigzag bochten. Maar die bochtjes waren er stiekem veel, het was een hele klim. Door af en toe te stoppen en op adem te komen, was het te doen. De beloning was een fantastisch uitzicht.

Toen we boven waren, was ik langzaam klaar met wandelen. Niet omdat ik moe was, maar al zoveel moois gezien had en het intussen bewolkt en koud was. Maar we moesten nog een goede drie mijl terug. We dachten dat het allemaal op een hoogte zou zijn langs de rand, maar stiekem zaten er toch nog wat hoogtemeters op het laatste stuk. De omgeving was mooi en bosrijker, maar minder mooi als de rest van de dag. Maar we hebben het gered! Daarna een souveniertje gekocht en toch wel moe aan de terugreis met de auto begonnen. Martijn zag onderweg een leuk restaurant waar ze ook taarten verkochten, dit deed ons denken aan de Gemini man drie jaar geleden. De auto geparkeerd en naar binnen. Bleek de ontvangstruimte al vol te zitten, naar verwachting was de wachttijd 45-50 minuten. De kaart gekregen voor in de tussentijd. Maar het menu was niet indrukwekkend genoeg, evenals de prijzen, om te blijven. Daarom hebben we maar in Panguitch gegeten. Prima voedsel, niet bijzonder. Maar na zo’n wandeling had ik bijna alles gevreten. Daarna even door naar de Dollar tree, om te constateren dat we weinig nodig hadden.

Op onze kamer hebben we nog wat gedronken (niet voor niets rum gekocht) en een paar chipjes gegeten, om moe en tevreden te gaan slapen.

Conclusie: wat Amerikanen een moeilijke wandeltocht noemen is voor Nederlanders met een kantoorbaan alsnog goed te doen. We hebben zelfs mensen ingehaald, terwijl niemand sneller was dan ons.

Geschreven door Roadtripping.MDMD