Het grootste deel van de nacht slaap ik heerlijk en krijg ik niets mee van de omgeving. Dus ook niet van de leeuwinnen, die Martijn wel gehoord heeft. Waarvan Emanuel ons later vertelt dat ze op 8 kilometer afstand waren. Maar hier is niets, dus geluid kan ver dragen. Redelijk uitgerust starten we een nieuwe dag, even na zeven uur staan we op om te ontbijten en daarna weer op safari te gaan. Serengeti is bijna net zo groot als Nederland, dus je kunt er makkelijk een paar dagen in rijden en steeds wat nieuws zien. En dat gaan we vandaag ook ontdekken.

We beginnen met buffels, giraffen, Guinea patrijzen en de en impala, voordat we mooi samen rijden met een groep olifanten. Met een heleboel schattige kleine olifantjes. En ook leuk voor de kinderen: de olifanten die eten, ofwel de hele boom slopen. Desnoods walsen ze er doorheen. We zijn pas net begonnen en ik heb al meer dan vijftig foto’s en filmpjes. En dat worden er alleen maar meer gedurende de dag.

We zien nog wat vogels en dan komt het, eindelijk kan ik een luipaard zien. De eerste keer in het wild! Op de foto’s komt het niet goed over omdat het verstopt zit hoog in de boom. Samen met een impala, waar die lekker al wat van gegeten heeft. Maar je ziet het wel lekker kwispelen. We zien nog wat meer dieren in de verte en kruisen een rennende hyena, voordat we bij de stinkende nijlpaarden komen. Er zitten er tientallen in een poel en wat stinken die beesten. Maar ze zijn wel machtig om te zien, ook al horen ze niet bij de grote vijf.

We zien hier en daar wat beesten, tot we een heleboel zebra’s zien. En met een heleboel bedoel ik duizenden. Ook lopen er genoeg wildebeesten tussen. Het lijkt of ze pauze hebben, ze lopen niet echt door en sommigen lopen even door het water om zich te wassen. We rijden een beetje verder, zodat we tussen de zebra’s staan. Wat een machtig gezicht. En dan is er een leeuw in de verte, die op de zebra’s jaagt. Maar hij vangt niets. Zowel links als rechts van haar blijft er een zebra over. Die links blijft stil staan alsof het vastzit. Beetje bij beetje komt de leeuw dichterbij de zebra. Omdat het lang kan duren, gaan we net als de andere drie gezelschappen uit de auto om te lunchen, met misschien wel live actie op de achtergrond. Aangezien we veel beesten in de buurt hebben en bij de auto blijven, is het veilig. Alleen door alle zebra’s zijner veel vliegen. Veel hebben we nog niet gegeten als Martijn waarschuwt dat de leeuwin onze kant op komt. Snel springt iedereen in de auto. Wij blijken in de verkeerde te zitten en zijn Mana kwijt. Zij is door een vrouw mee genomen hun auto in. De leeuwin gaat weer achter een zebra aan en wij kunnen met z’n allen naar de juiste auto. Via de achterkant kunnen we op de auto klimmen en zo toch nog buiten verder eten en van de natuur genieten. De jacht is snel over en we moeten weer de auto in, want de leeuwin komt weer onze kant op. Om tussen de auto’s de boom in te klimmen. Ze is op een kleine afstand van de zebra’s maar moet blijkbaar uitrusten. De zebra’s zijn rustig en de leeuwin doet niks. Tijd om verder te rijden.

Omdat we tussen de zebra’s staan, moeten ze aan de kant als we rijden. Het ziet er leuk uit, al die zebra’s die wegstuiven. Even verderop zien we een mannetjes- en vrouwtjesleeuw langs de kant van de weg luieren. Machtig om te zien, ook al doen ze bijna niets. Behalve dat hij vijftien seconden zijn mannelijkheid toont. De meisjes begrijpen gelukkig nog niet wat er onder hun ogen gebeurt. Mana vraagt vooral naar de halsband van de leeuwin. We hobbelen verder naar een picknickplaats en houden pauze. Die was wel nodig en verdiend. We kopen dan ook frisdrank en een pilsje. De meiden mogen om de beurt springtouwen of spelen met een waterpistool.

Voordat we terug gaan naar ons kamp, maken we een ommetje omdat in de buurt een cheeta gespot is. En we hebben geluk, we zien er drie. We gaan zelfs van het pad af om dichterbij te komen. Maar ze zijn te snel om een goede foto te kunnen maken. Maar dat geeft niet, ze zien rennen was ook gaaf. We komen net voor de zonsondergang weer bij het tentenkamp. Snel eten, douchen en omkleden, om te gaan eten. Mana vindt het niet leuk om terug naar de tent te lopen. De bewaker schijnt in het gras langs het pad, ze is bang dat er een leeuw tevoorschijn komt. Gelukkig horen we niets als ze gaan slapen en ze zijn zo in dromenland. Het was weer een indrukwekkende dag.


Hobby’s meiden
Maandag: kleuren
Dinsdag loomen
Woensdag kleuren
Donderdag vliegen meppen
Vrijdag Mana paarden tekenen Dominique alleen achterin zitten

Geschreven door Roadtripping.MDMD